อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 292

"คุณหลี คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่สะกดจิตคุณ"

เฉินเจี๋ยกล่าวอย่างจริงใจว่า: "หลังจากการสะกดจิต คนๆนั้นก็จะโง่ ไร้ความหมาย ไร้จิตวิญญาณ ดังนั้น...ผมชอบคุณหลีแบบตอนนี้มากกว่า "

หลังจากที่หลีซืออวิ๋นได้ยิน เธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น ดูเหมือนว่าเธอจะประเมินเฉินเจี๋ยต่ำเกินไป

คงจะเป็นเรื่องเคราะห์ร้ายถ้าเธอถูกเฉินเจี๋ยสะกดจิตโดยไม่ทันได้ระวังตัว

"แล้วหลังจากการสะกดจิตล่ะ? เธอพูดอะไรเหรอ?"หลีซืออวิ๋นถามทันที

"อันที่จริง ผมคิดไม่ถึงว่าคุณชายเฟิงที่สามจะรู้สึกรับผิดชอบมากขนาดนี้"

"คุณกำลังพยายามจะสื่อถึงอะไร? รีบพูดมา!"หลีซืออวิ๋นถูกเฉินเจี๋ยกระตุ้นความอยากรู้ของเธอ

เฉินเจี๋ยยิ้มและพูดตามความจริง: "หลังจากที่ผมสะกดจิตหลิวเยว่เออร์แล้ว หลิวเยว่เออร์ก็บอกทุกอย่างออกมาในตอนนั้น ก่อนหน้านี้เฟิงหานชวนถูกวางยาจากครอบครัวของศัตรูและเขาได้ขัดขืนเฉินฮวนฮวนโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาต้องการที่จะรับผิดชอบ แต่ตอนนั้นเฉินฮวนฮวนไปทำงานแทนหลิ่วเยว่เอ่อร์ หลิ่วเยว่เอ่อร์จึงแทนที่เฉินฮวนฮวนเป็นผู้หญิงในคืนนั้น…"

เฉินเจี๋ยตื่นเต้นมากและพูดเร็วมาก ในขณะที่พูดเขาก็ใช้ทั้งมือทั้งเท้าขยับอย่างมีความสุข พยายามแสดงให้เห็นถึงความเก่งของตัวเอง

เขาต้องการพูดถึงเรื่องนี้ให้จบโดยเร็ว เพื่อที่เขาจะได้มีความสุขกับหลีซืออวิ๋นสักที

เขาพูดอยู่เป็นเวลานานและในที่สุดก็พูดจบ ตอนนี้เขาแทบอยากจะกระโจนเข้าไปกอดหลีซืออวิ๋นแต่ถูกหลีซืออวิ๋นปิดกั้นตัวเองไว้เสียก่อน

หลีซืออวิ๋นสวมและจัดชุดนอนให้เรียบร้อย ทีแรกเธอนั่งอยู่ตรงโต๊ะกาแฟ แต่ตอนนี้เธอลุกขึ้นและเดินคิดอยู่ในห้องนั่งเล่น

เฉินเจี๋ยหมดความอดทนและถามอย่างรวดเร็วว่า: "อวิ๋นเอ่อร์ คุณคิดเสร็จหรือยัง?"

"ดังนั้นพูดได้ว่าเฉินฮวนฮวนคิดว่าผู้ชายในคืนนั้นคือหลิวตงรุ่ยและหลิวตงรุ่ยก็ถูกหานชวนบีบบังคับให้ไปต่างประเทศ ดังนั้นเฉินฮวนฮวนก็ยังไม่รู้จนกระทั่งตอนนี้ว่าหานชวนเป็นผู้ชายในคืนนั้น?"หลีซืออวิ๋นลูบคางของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ใบหน้าของเธอสะท้อนให้เห็นว่าเธอกำลังคิดหนัก

"ใช่"เฉินเจี๋ยพยักหน้าและวิเคราะห์: "สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนที่เฉินฮวนฮวนถูกขืนใจ ยายของเธอก็เสียชีวิตกะทันหัน เธอไม่เห็นแม้กระทั่งแววตาสุดท้ายของยาย"

"ฉันเข้าใจแล้ว!"หลีซืออวิ๋นก็ตระหนักได้ในทันทีว่าในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าทำไมเฟิงหานชวนต้องปกปิดเรื่องของเฉินฮวนฮวน

เหตุผลสุดท้ายก็คือยายของเฉินฮวนฮวน

"อวิ๋นเอ่อร์ ผมได้อธิบายไปหมดแล้ว คุณดูสิ พวกเรามาเริ่มกันเลยดีไหม?"เฉินเจี๋ยถูมือของเขาอย่างคาดหวัง

ก่อนหน้านี้หลีซืออวิ๋นคิดแค่ว่าจะเตะเขาออกไป แต่ตอนนี้เมื่อเธอรู้ว่าเฉินเจี๋ยมีเทคนิคลับ เลยทำให้เธอไม่กล้าดูหมิ่นผู้ชายคนนี้ เพราะกังวลว่าจะถูกเขาแก้แค้น

"ครั้งนี้เท่านั้นและครั้งเดียวเท่านั้นนะ"หลีซืออวิ๋นผลักเขาไปที่โซฟา

เธอมีประสบการณ์กับหนุ่มหล่อมากมายในต่างประเทศ ดังนั้นโดยพื้นฐานเธอจึงไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้มากนัก

ก่อนหน้านั้นเธอไม่เต็มใจที่จะผูกมัดตัวเองกับเฉินเจี๋ยและไม่มีอะไรมากไปกว่าการดูถูก เฉินเจี๋ยผู้ซึ่งไม่มีทั้งรูปร่างและหน้าตาที่ดี

อันที่จริงในลักษณะนี้เธอจะเสียเท่าไหร่ก็เสียได้ แต่เพียงแค่ต้องแอบซ่อนไว้เท่านั้น

ภายนอกเธอเป็นลูกสาวของตระกูลหลีที่สูงส่ง เธอเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียง อ่อนโยนและมีคุณธรรม และเป็นผู้หญิงที่อุดมไปด้วยความรู้

คำศัพท์ดีๆมากมายคงไม่เพียงพอที่จะอธิบาย

……

ครึ่งเดือนหลัง

สถานที่สำหรับ Idol 100 Points ได้สร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ผู้เข้ารับการฝึกทุกคนจะต้องเข้าเยี่ยมชมและซ้อมลำดับขั้นตอนในการบันทึกรายการตอนแรก

เฟิงหานชวนต้องการส่งเฉินฮวนฮวนไปยังสถานที่บันทึกเทปด้วยตัวเอง แต่เฉินฮวนฮวนไม่ยอม ดังนั้นเขาทำได้แค่จัดคนขับรถไปส่งเฉินฮวนฮวนแทน แต่เฉินฮวนฮวนก็ยังคงไม่ยอม

หลังจากที่ทั้งสองคนยุ่งอยู่กับการถกเถียงกัน สุดท้ายก็ตัดสินใจให้คนขับแท็กซี่ไปส่งเฉินฮวนฮวนและเฉินฮวนฮวนก็ยอมตกลงในที่สุด

คนขับเป็นชายวัยกลางคนที่ทำงานในบ้านของตระกูลเฟิง และชื่อของเขาคือลุงเฉิน

ลุงเฉินเป็นคนนิ่งและพูดน้อย หลังจากขับรถไปประมาณหนึ่งชั่วโมง เฉินฮวนฮวนก็ถูกส่งถึงหน้าประตูของสถานที่ถ่ายทำ

เฉินฮวนฮวน: "....."

เธอพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

อย่างไรก็ตามหลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็ตอบไปว่า: "เฉินเฟยหยาง ฉันเกือบจะถอนตัวออกจากการแข่งขันแล้ว รู้ไหม?"

"อะไรนะ เธอเกือบจะถอนตัวออกจากการแข่งขันแล้ว? นี่มันเรื่องอะไรกัน?"เฉินเฟยหยางถามด้วยความประหลาดใจ

"ฉันป่วยและบาดเจ็บที่ขา ฉันไม่สามารถออกกำลังได้อย่างเต็มที่ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเข้าร่วมการฝึกเต้นได้ ดังนั้นฉันเลยเกือบจะถอนตัวจากการแข่ง"

"เป็นครูกู้ที่ยื่นเรื่องสมัครการแสดงครั้งแรกของฉันในด้านการร้อง วันนี้ฉันเลยมีโอกาสมารายงานตัว"

เฉินฮวนฮวนรู้ว่าตัวเองกำลังโกหก แต่เธอถูกบังคับให้ต้องโกหกแบบนี้

"แสดงว่าข้อแก้ตัวครั้งก่อนของเธอเป็นความจริงทั้งหมด..."ใบหน้าของเฉินเฟยหยางเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที มันคือความอับอายและความผิดหวัง

เขายื่นมือมาเกาหัวและขอโทษอย่างเขินอาย: "ฉันขอโทษที่เข้าใจเธอผิด"

"ไม่เป็นไร แค่อธิบายให้ชัดเจนก็โอเคแล้ว ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน"เฉินฮวนฮวนแซว จากนั้นก็ชี้ไปยังอาคารที่อยู่ข้างหน้าแล้วพูดว่า: "งั้นฉันจะเข้าไปข้างในก่อน"

"ขาของเธอ เดินไหวไหม? ให้ฉันไปส่งเธอไหม "เฉินเฟยหยางเอ่ยก่อน

"ไม่เป็นไร ฉันเดินได้ แค่ฉันไม่สามารถฝึกได้แล้วเท่านั้นเอง"เฉินฮวนฮวนโบกมือและเดินไปข้างหน้าอย่างสงบ

เฉินเฟยหยางคอยเฝ้าดูเธอจากด้านหลัง

ในขณะเดียวกันรถตู้เก่าๆก็มาหยุดจอดอยู่ที่ข้างถนน

ผู้ชายที่นั่งเบาะตรงที่นั่งคนขับสวมหมวกสีดำ เขาถือกล้องส่องทางไกลและมองผ่านราวบันไดของรีสอร์ท และล็อกเป้าหมายไว้ที่เฉินฮวนฮวน