อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 346

หลังจากที่เป๋าฮวนยืนยัน เฟิงหานชวนก็ตกใจเกือบสองเท่า

แต่เขาก็แอบสงสัยว่าเป๋าฮวนกำลังทดสอบอะไรเขาอยู่หรือเปล่า?

ทดสอบว่าเขาเป็นผู้ชายที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้หรือเปล่า?

“ช่างเถอะ วันนี้อาการคุณกำเริบ คงไม่มีแรงทำ” เป๋าฮวนพูดกับตัวเอง ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง และหันกลับไปอย่างเบื่อหน่าย

หันหลังให้เฟิงหานชวนอีกครั้ง

เหตุผลที่เธอถามเฟิงหานชวน เป็นเพราะในชีวิตนี้เธอเคยเสียตัวให้เฟิงหานชวนแค่คนเดียว อย่างน้อยทำกับเฟิงหานชวน ก็คงอายน้อยกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่น

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เธอรู้สึกว่ายีนของเฟิงหานชวนนั้นดีจริงๆ ยกเว้นเรื่องหลายใจ อย่างอื่นไร้ที่ติทั้งในด้านอาชีพการงานและรูปลักษณ์

สำหรับประเด็นเรื่องหลายใจ เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้สอนกันทีหลังได้

เฟิงหานชวนมีนิสัยแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเห็นจากนายท่านเฟิง

เช่นเดียวกับเฟิงเฉินเหยี่ยน ผู้ชายตระกูลเฟิงหลายใจทุกคน คงมีนายท่านเฟิงเป็นหัวโจก

ถ้าลูกของเธอ ถูกเลี้ยงดูโดยคุณปู่และคุณลุง เขาจะไม่มีทางหลายใจแน่นอน!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เฟิงหานชวนมีไอคิวสูงและหน้าตาดี เด็กที่เกิดจากยีนของเขา จะไม่มีปัญหาอะไร

อย่างไรก็ตาม เรื่องหลายใจมันแก้ได้ แต่ไอคิวและรูปลักษณ์ต้องมีมาแต่กำเนิด

“ฮวนฮวน คุณ...กำลังทดสอบผมเหรอ?” เฟิงหานชวนถาม โดยที่ดวงตาของเขาจ้องอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของผู้หญิง

เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

พูดตามความเป็นจริงแล้ว ฮวนฮวนเกลียดเขามาก ไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา และยังบอกเรื่องของพวกเขาเป็นไปไม่ได้แล้ว ทำไมถึงยังถามคำถามนี้กับเขา?

หรือว่า...เธอจะเปลี่ยนใจ?

“ฮวนฮวน คุณยกโทษให้ผมแล้วใช่ไหม?” เฟิงหานชวนลุกขึ้นนั่งทันทีและถามอย่างตื่นเต้น

“คุณคิดมากไปแล้ว” ราวกับเป๋าฮวนเทน้ำเย็นลงบนหัวของเขาทันที

หัวใจของเฟิงหานชวนจมลง แต่เขายังคงงงงวยมากและถามอีกครั้ง: "แล้วทำไมคุณถึงถามผมแบบนั้น?"

เป๋าฮวน : "..."

อะไร?

วัยหนุ่มสาวถามแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเฟิงหานชวนต้องตื่นเต้นด้วย?

แน่นอน เธอไม่บอกเขาหรอก เธอแค่ต้องการยืม! พันธุ์!

“แค่กๆ คุณคิดว่าฉันถามคุณแบบนี้ทำไมล่ะ? เฟิงหานชวน คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณน่าจะเข้าใจคำว่า 'ความต้องการ' อย่างดี!” เป๋าฮวนรู้สึกว่าต่อหน้าเฟิงหานชวน ไม่จำเป็นต้องอาย

เพราะว่า เฟิงหานชวนหน้าไม่อายยิ่งกว่าเธอ

เมื่อก่อน ตอนที่เธอยังเป็นภรรยาของเขา ลีลาท่าทางของเขา ก็รู้หมดแล้ว!

เมื่อนึกย้อนกลับไป ความทรงจำนี้ทำให้เธอหน้าแดง และหัวใจเต้น

เมื่อได้ยินสิ่งที่เป๋าฮวนพูด เฟิงหานชวนก็ตกตะลึง

“ความต้องการ? ฮวนฮวน คุณหมายถึง…คุณ…” เฟิงหานชวนไม่รู้จะพูดยังไง

เขาไม่คิดว่า ฮวนฮวนของเขาจะเรียกร้องเอง...

เดี๋ยวก่อน!

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักถึงปัญหาที่น่ากลัว

ถ้าเป๋าฮวนเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูง ในช่วง3ปีที่ผ่านมา เธอแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?

อีกอย่าง เป๋าฮวนในตอนนั้น ก็คือเฉินฮวนฮวน เฉินฮวนฮวนในเมื่อก่อนขี้อายมากไม่เหมือนกับตอนนี้ ที่กล้าพูดอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้

เฉินฮวนฮวนในเมื่อก่อน เขินอายแม้กระทั่งตอนจูบ ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าเธอจะพูดคำว่า 'ต้องการ'ออกมา

“เฟิงหานชวน คุณจะเอะอะโวยวายทำไม?” เป๋าฮวนหันศีรษะและจ้องไปที่เฟิงหานชวน แม้ว่าไม่รู้ว่าเขาเห็นหรือไม่ แต่เธออยากจ้องมองเขา

เฟิงหานชวนมีเมียบ่าวได้ มีความต้องการได้ แต่ทำไมเมื่อเธอพูดคำนี้ออกมา เขาถึงดูแปลกใจขนาดนี้?

อ่อ เข้าใจคำว่าความเป็นธรรมระหว่างชายและหญิงไหม?

เป๋าฮวน: “หืม?”

ทดสอบอะไร?

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าน้ำเสียงของเฟิงหานชวน ราวกับกำลังจะฆ่าเธอ

“ผมยอม ผมจะทำตามความต้องการของคุณ” เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา: “ผมก็ไม่ได้แย่ไปกว่าชายต่างชาติเหล่านั้นที่คุณบอกหรอก”

เป๋าฮวน: "???"

อะไรวะเนี่ย?

ผ่านไปตั้งนาน สุดท้ายก็ยอม?

แถมยังพูดอย่างมั่นใจ?

“โทษที ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ หมดความสนใจแล้ว” น้ำลายเป๋าฮวนเกือบจะสาดโดนหน้าเขา

ในขณะที่ถามเธอด้วยความเคารพ มือของเขาได้จับเธอด้วยท่าทางที่พร้อมทำแล้ว สำหรับเฟิงหานชวนเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดี

“คุณมี” เฟิงหานชวนพูดอย่างหนักแน่น

เป๋าฮวน: "???"

เธอก็บอกว่าไม่แล้ว เฟิงหานชวนกลับบอกว่าเธอมี?

บ้าหรือเปล่า!

“ไม่อยากสนคุณแล้ว!” เป๋าฮวนพลิกตัวและนอนตะแคงต่อไป โดยหันหลังให้ผู้ชาย

ในวินาทีต่อมา ร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น

เป๋าฮวนเบิกตากว้าง กำลังจะปัดมือของผู้ชาย ไหล่ของเธอก็ถูกจับไว้ทันที ทั้งร่างกายของเธอถูกกดให้นอนราบ

“เฟิงหานชวน ปล่อยฉันนะ” เป๋าฮวนพูดอย่างเย็นชา

“ฮวนฮวน ครั้งนี้คุณเป็นคนเรียกร้องเอง…” ริมฝีปากกดแนบกับหูของผู้หญิง และเสียงทุ้มลึกพูดช้าๆ ราวกับคลื่นไฟฟ้าไหลผ่าน