อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 358

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังผ่านหูจนหูจะหนวก

เป๋าฮวนเอามือทั้งสองข้างปิดหูทันที สีหน้าของเธอดูไม่ได้เลย

ผี?

คิดว่าเธอเป็นผี?

ตอนเธอพูดเมื่อครู่ เธอนิ่งและเป็นธรรมชาติมาก ตรงไหนที่เหมือนผีกำลังพูด?

“นี่ เฟิงหย่า ฉันไม่ใช่ผี......”

เป๋าฮวนอยากอธิบายให้ชัดเจน แต่มีเสียงตัดสาย "ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด" ที่อีกฝั่งจะของโทรศัพท์

เป๋าฮวน : "......"

ในขณะนี้เธอพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

ไร้คำพูด!

ไร้คำพูดอย่างมาก!

ไร้คำพูดอย่างมากมาย!

“ฮวนฮวน เสี่ยวหย่าน่าจะตกใจเกินไป ถึงได้คิดว่าคุณเป็นผี คุณอย่าถือสาเลย”

ในเวลานี้ เสียงที่แผ่วเบาของชายหนุ่มก็ดังขึ้น เผยให้เห็นถึงความกระฉับกระเฉงที่อ่อนโยน

เป๋าฮวนหันไปมองเขา และตกลงไปในกระแสน้ำวนลึกของดวงตาสีดำของชายหนุ่มทันที

เฟิงหานชวนจับมือเธอ ใช้นิ้วลูบหลังมือที่อ่อนนุ่มของเธอเบาๆ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

โดยไม่คาดคิด ใบหน้าทั้งหมดของเป๋าฮวนถูกกดติดอยู่ที่หน้าอกของชายหนุ่ม กลิ่นบนร่างกายของเขาน่าดมมากและคุ้นเคย เพราะเขาอาบน้ำด้วยเจลอาบน้ำของเธอเมื่อคืนนี้

แม้ว่าจะเป็นกลิ่นหอมของเจลอาบน้ำของผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเขามีกลิ่นผู้หญิง แต่ให้ความรู้สึกถึงฮอร์โมนเพศชายที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่ง

เป๋าฮวนไม่ได้พูดมาสักพักแล้ว

เฟิงหานชวนก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่กอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาก้มศีรษะลงและจูบที่หน้าผากเธอ

เธอไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ดิ้นรน มุมปากของเฟิงหานชวนเป็นเส้นโค้ง ซึ่งพิสูจน์ว่าเป๋าฮวนไม่ได้ปฏิเสธเขาอีกต่อไป

ส่วนเป๋าฮวนก็ตกตะลึงเล็กน้อยกับพฤติกรรมที่อ่อนโยนของเฟิงหานชวน และยิ่งไปกว่านั้น ในสมองอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพเมื่อสามปีที่แล้ว

ในความเป็นจริงบางครั้งเป๋าฮวนก็คิดว่า ถ้าเฟิงหานชวนสามารถโกหกเธอได้ตลอดชีวิต บางทีเธออาจจะไม่รู้สึกเศร้า

อย่างน้อยตอนที่เขาหลอกเธอ เขาก็ดีกับเธอจริงๆ

"เสียงโทรศัพท์สั่น...... "

ขณะที่ทั้งสองคนตกเข้าไปในความเงียบ โทรศัพท์มือถือที่อยู่ด้านข้างก็สั่นอีกครั้ง

เป๋าฮวนผลักเฟิงหานชวนออกทันทีและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หากแต่เป็นสายโทรเข้าจากเฟิงเฉินเหยี่ยน

เป็นเฟิงเฉินเหยี่ยนที่โทรหาเฟิงหานชวน

เฟิงเฉินเหยี่ยน เป๋าฮวนมีความรู้สึกที่ดีต่อเขา เฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นคนร่าเริงและมองโลกในแง่ดี แต่ว่า......

เพียงแต่ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดไว้ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะเหมือนกับเฟิงหานชวน ทั้งคู่หลอกลวงเธอและปกปิดเรื่องราวที่บลูส์

ทั้งบ้านตระกูลเฟิงรู้ มีเพียงเธอคนเดียวที่ถูกครอบไว้ในกะลา

"คุณรับสายเถอะ" เป๋าฮวนยัดโทรศัพท์มือถือไว้ในมือของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ดวงตาของเขาหมองลง จากนั้นเขาก็รับสายและกดที่ลำโพง

"อาเยี่ยน"

“อาสามอาสาม จริงหรือเปล่า? ฮวนฮวนยังมีชีวิตอยู่จริงไหม? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เสียงที่ตกใจและตื่นเต้นของเฟิงเฉินเหยี่ยนดังขึ้น ในห้องพักที่เงียบสงบทำให้รู้สึกแจ่มแจ้งชัดเจนเป็นพิเศษ

“เสี่ยวหย่าโทรหานายเหรอ?” เฟิงหานชวนถาม

ปู่ของเฟิงเฉินเหยี่ยนก็คือนายท่านเฟิงเฟิงเหลยถิง

ในความทรงจำของเธอ เฟิงเหลยถิงเป็นชายชราที่หลายใจตลอดมาคนหนึ่ง อย่างไรก็ตามเฟิงเหลยถิงซึ่งอายุ 70 ปีในขณะนั้นยังคงตกหลุมรักกับเฉินนานาที่อายุ20ต้นๆ แม้กระทั่งทำเรื่องอย่างว่าแบบนั้นที่ระเบียง

ภาพติดตาแบบนั้นในตอนนั้น ทำให้เป๋าฮวนยากที่จะลืมได้

เธอนึกไม่ถึงว่าผู้ชายอย่างเฟิงเหลยถิงจะไหว้พระขอพร

“อืม” เฟิงหานชวนตอบเบาๆ แต่ไม่ได้ขัดจังหวะเฟิงเฉินเหยี่ยน

เพราะเขาพบว่าคำพูดของเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่ใช่เรื่องไร้สาระ แต่เป็นคำพูดที่มีประโยชน์

เพราะการแสดงออกของเป๋าฮวนเปลี่ยนไป

"อาสาม ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ฮวนฮวนตัวปลอมเป็นคนที่ไหน? ไม่งั้นคุณรีบพาเธอกลับมาให้พวกเราพบเร็วๆ” เฟิงเฉินเหยี่ยนเห็นอาสามของเขาตอบอย่างเย็นชาราวกับว่าอารมณ์ของเขาไม่ค่อยดี ดังนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะถามต่อด้วยความสงสัย

“ฉันอยู่ประเทศเฉิน” เฟิงหานชวนตอบอย่างเย็นชา

“ประเทศเฉิน? ประเทศเฉินอยู่ไกลมาก ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนประเทศเฉินหรือ?” เฟิงเฉินเหยี่ยนถามอีก

“ใช่ เธอเป็นคนประเทศเฉิน เพียงแค่...…” เฟิงหานชวนหยุดพูด

เฟิงเฉินเหยี่ยนยังคงถามต่อไป: “เพียงแค่อะไร?”

“เพียงแค่เธอไม่อยากไปกับฉัน”

ตอนพูดเช่นนี้เฟิงหานชวนก็จ้องไปที่ดวงตาของหญิงสาวอย่างแน่วแน่ จ้องจนเป๋าฮวนเกิดความรู้สึกที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอไม่อยากไปกับเขา ทำผิดกฎหมายหรือไง?

จำเป็นต้องจ้องมองเธอแบบนี้เหรอ?

“ไม่เต็มใจ?” เฟิงเฉินเหยี่ยนอุทาน “ยังมีผู้หญิงที่ไม่มองคนอย่างอาสาม?”