อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 419

“เฟิงหานชวน หยุดเดี๋ยวนี้!”

เป๋าฮวนอยากจะตำหนิผู้ชายคนนี้ แต่เสียงที่เปล่งออกไปกลับอ่อนแอลง ไม่ได้ฟังดูโกรธแต่อย่างใด

เฟิงหานชวนย่อมฟังออก เขาหยุดการเคลื่อนไหวทันที จากนั้นก็คว้าเอวบางของฝ่ายหญิงแล้วอุ้มร่างที่เล็กกะทัดรัดขึ้นมา พาเธอมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจก

ริมฝีปากเรียวบางของเขากระซิบข้างหูของเธอ ด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฮวนฮวน คุณสวยจริง ๆ”

สีหน้าของเป๋าฮวนเริ่มแดง ตอนนี้พูดได้ว่าแดงระเรื่อเลยทีเดียว เธอเมินสายตาไปทางอื่น ไม่มองไปยังทิศทางของกระจก

ก่อนจะมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของผู้ชายดังมาจากด้านหลัง

“กะล่อนนักนะ!” เป๋าฮวนหมุนตัวกลับไปจ้องผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง

“เปล่าซะหน่อย ผมพูดความจริงนะ” เขายกมือขึ้น ก่อนจะเคาะไปบนศีรษะของผู้หญิงเบา ๆ

“ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าคุณน่าจะเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์โชกโชน” เป๋าฮวนแสยะยิ้ม

เมื่อ 3 ปีก่อน ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่เข้าใจเฟิงหานชวน เธอจะมักจะเกิดความสงสัยแบบนี้

แต่ตอนนี้ เธอไม่ได้สงสัยแล้ว แค่เยาะเย้ยเท่านั้น

สีหน้าของผู้ชายเคร่งขรึมลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้นว่า : “ฮวนฮวน ผมมีแค่ผู้หญิงอย่างคุณคนเดียว”

“ฉันรู้ค่ะ” เป๋าฮวนกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดว่า : “เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่น”

วินาทีต่อจากนั้น เธอถูกโอบเข้าไปอยู่อ้อมกอดที่อบอุ่น ผู้ชายพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ : “เมื่อกี้คุณทำผมตกใจแทบแย่”

“ตกใจ? ฉันไปทำอะไรให้คุณตกใจ?” เป๋าฮวนเบิกตากว้าง พร้อมกับถามขึ้นด้วยความงุนงง

“ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะสงสัยว่าผมมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะโกรธผมเรื่องนี้ ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะจากผมไปอีก .......” เฟิงหานชวนกระชับกอดเธอแน่นขึ้น จากนั้นก็พูดความในใจของตัวเองออกไป

เป๋าฮวนอึ้งงันไป เธอนึกไม่ถึงว่าแค่คำพูดล้อเล่นของตัวเองกลับมีผลต่อหัวใจของเฟิงหานชวนได้

“ต่อไปฉันจะไม่พูดทำร้ายคุณอีกแล้ว” เป๋าฮวนยื่นมือออกไปโอบลำคอของผู้ชายตรงหน้าไว้ จากนั้นก็เงยหน้ามองเขา มองเขาด้วยสายตาจริงจัง

เฟิงหานชวนเองก็จ้องมองไปทางดวงตาทรงอัลมอลด์สุกสกาวคู่สวยของผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดงเล็กน้อย และยังอมชมพูระเรื่อหน่อย ๆ ด้วย เหมือนกับลูกท้อน้อย ๆ ช่วยให้อยากลิ้มลอง

“ฮวนฮวน เมื่อคืนคุณอยากเล่นเกมไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้จะเล่นหน่อยไหม?” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย

“เอ๊ะ?” เป๋าฮวนเบิกตากว้าง ก่อนจะพูดด้วยความตกใจว่า: “อาหาน เราต้องไปพบคุณฝังคนนั้นที่ร้านกาแฟไม่ใช่เหรอคะ?”

“เล่นสักตาก็ยังทัน” เฟิงหานชวนพูดจบก็ก้มหน้าลง ประคองปากของผู้หญิงตรงหน้า

เป๋าฮวนกะพริบตาหลายครั้ง เดิมทีเธอคิดจะปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็คล้อยตาม

.......

ผ่านไป 2 ชั่วโมง

ณ ร้านกาแฟหย่าจวี

เป๋าฮวนลากตัวเฟิงหานชวนมาถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว ฝังฟังนั่งไถ่โทรศัพท์อย่างเบื่อหน่ายอยู่บนเก้าอี้

ในตอนที่เห็นหญิงชายคู่หนึ่งปรากฏตัวตรงหน้าของตัวเอง วินาทีที่เธอเงยหน้า ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง และรีบยืนขึ้นอยู่รวดเร็ว

“พวก พวก พวก.......พวกคุณคือ........อ่า! คุณชายสามตระกูลเฟิง!”

ฝังฟังรู้จักเฟิงหานชวน ตอนที่เห็นเป๋าฮวนเป็นคนแรกเธอไม่ได้ใส่ใจ แต่เมื่อเห็นเฟิงหานชวน เธอกลับร้องเสียงหลง

ตอนนี้เธออยากรู้มาก เพราะเฟิงหานชวนเป็นชายโสดผู้ร่ำรวยที่มีชื่อเสียง คำวิพากษ์วิจารณ์ในหมู่ผู้หญิงย่อมสูงตามเช่นกัน

“นี่....” เป๋าฮวนแกล้งแสดงท่าทีอึดอัดใจ ตั้งใจยื่นหน้าไปตรงหน้าของฝังฟัง จากนั้นก็ยื่นนิ้วชี้ออกไป และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฉันแอบบอกคุณ คุณอย่าบอกใครนะ หรือว่าเขามีแค่......หนึ่ง.....”

“หนึ่ง.......” ฝังฟังเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หนึ่งคืออะไรกันแน่เนี่ย?

ความอยากอาหารถูกกระตุ้นในทันที รอแค่เป๋าฮวนพูดออกมา

หนึ่งชั่วโมงใช่ไหม? ไม่น่าจะใช่หนึ่งนาทีหรอกมั้ง?

“นาที.......” เป๋าฮวนยิ้มตาหยี

ฝังฟังรู้สึกว่าดวงตาของตัวเองนั้นใกล้จะถลนออกมาแล้ว ที่แท้ก็.....หนึ่ง......นาที.....

เธอชำเลืองตามองไปทางผู้ชายผู้หล่อเหลาที่นั่งอยู่ข้างกายของเป๋าฮวนโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของผู้ชายคนนี้ดำคล้ำอย่างไม่สบอารมณ์ เธอนึกไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนผู้ชายสูงโปร่งแบบนี้ จะ.....แบบนั้น........ไม่ได้.......

เป๋าฮวนมองไปทางสีหน้าของฝังฟัง จากนั้นก็หันกลับมามองสีหน้าของเฟิงหานชวนอีกครั้ง เธอกลั้นหัวเราะจนปวดท้องไปหมด

ตลกจริง ๆ !

หลังจากที่เธอพูดว่าหนึ่งนาทีออกไป ฝังฟังก็ไม่หลงใหลเฟิงหานชวนอีกแล้ว!

คู่แข่งถูกเธอโจมตีจนพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย ตอนนี้เธอรู้สึกประสบความสำเร็จ!

“คุณชายสาม คุณวางใจได้........คำพูดในวันนี้ของคุณเป๋า ฉันจะไม่พูดออกไปเด็ดขาด ไม่มีทางเด็ดขาด......คุณวางใจได้เลยค่ะ......” ถึงแม้ว่าฝังฟังจะได้รับข่าวซุบซิบนี้ แต่เธอก็มองสีหน้าที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์ของเฟิงหานชวนออก ซึ่งนั้นทำให้เธอตกใจกลัวจนเกือบฉี่ราด

“พูดได้ไม่เป็นไร~” เป๋าฮวนยิ้มตาหยีและพูดขึ้นว่า “เขาทำแบบนั้นไม่ได้ อย่าให้สาว ๆ ต้องมารู้เรื่องเลย! ฉันจำต้องเก็บเขาไว้ เพื่อประโยชน์ของทุกคน~”