อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 72

"อะไรนะ? เฉินฮวนฮวนเป็นภรรยาของคุณ เป็นไปได้ยังไง! "

หลิ่วเยว่เอ่อร์ตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟิงหานชวนพูด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ

เธอกล่าวต่อว่า: "เฉินฮวนฮวนบอกฉันเป็นการส่วนตัวว่านายท่านเฟิงขอให้เธอแต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนเพื่อปกป้องคฤหาสน์ของแม่เธอไว้ และเธอต้องอยู่ในบ้านตระกูลเฟิง!"

"เฟิงหานชวน คุณตั้งใจพูดว่าเฉินฮวนฮวนเป็นภรรยาของคุณเพราะฉันรู้เรื่องนี้และกลัวว่าฉันจะออกไปป่าวประกาศใช่ไหม?"

ตอนนี้หลิ่วเยว่เอ่อร์เริ่มคลั่ง แผนของเธอนั้นพังไม่เป็นท่าและเธอก็ทำให้เฟิงหานชวนรู้สึกขัดใจอีกด้วย เธอรู้เลยว่าเธอจะต้องไม่มีชีวิตที่ดีต่อไปอย่างแน่นอน

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เธอสามารถหาฟางช่วยชีวิตเธอได้ เธอก็จะคว้ามันไว้แน่นและจะไม่ยอมปล่อยไปอย่างเด็ดขาด

เช่นเดียวกับตอนนี้ฟางช่วยชีวิตเธอก็คือความสัมพันธ์ระหว่างเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวน เธอรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ผิดจรรยาบรรณของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อข่มขู่เฟิงหานชวนได้และบางทีมันอาจจะส่งผลดีกับตัวเธอ

"คุณหลิ่ว คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสได้เอาเรื่องนี้ไปป่าวประกาศเหรอ?"เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะ เขาคิดแค่ว่ามันไร้สาระ

เขาเคยถูกหลอกโดยผู้หญิงโง่ๆแบบนี้

ตั้งแต่ต้นจนจบเฉินฮวนฮวนไม่เคยโกหกเขา แต่เป็นหลิ่วเยว่เอ่อร์ต่างหากที่โกหกเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะหลิ่วเยว่เอ่อร์ปลอมตัว เขาก็คงจะไม่เข้าใจเฉินฮวนฮวนผิดมากมายขนาดนี้ และก็คงจะไม่รู้ความจริงจนถึงตอนนี้

"ฉัน....."เมื่อหลิ่วเยว่เอ่อร์ได้ยินคำถามของเฟิงหานชวน ใบหน้าของเธอก็ซีดลงจนถึงขีดสุด

ราวกับว่าฟางช่วยชีวิตสุดท้ายนั้นถูกดึงออกมา เธอปีนลงมาจากเตียงเหมือนคนบ้าโดยไม่ได้สนใจกลุ่มคนที่ตรงหน้าของเธอเลย เธอลงจากเตียงมาตรงหน้าของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนไม่ต้องการเห็นผู้หญิงบ้าๆคนนี้อีก เขาหันหลังกลับและกำลังจะเดินจากไป แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็รีบวิ่งเข้าไปขวางเขาไว้เสียก่อน

เธอนอนลงบนพื้นและใช้มือทั้งสองข้างจับข้อเท้าของเฟิงหานชวนแน่น เธอตะโกนด้วยเสียงที่สั่นเทา: "ฉันผิด ฉันผิดจริงๆ คุณชายสาม โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย ฉันไม่มีวันกล้า...

"ถ้าคุณให้อภัยฉัน ฉันจะขอโทษเฉินฮวนฮวน ฉันจะทำดีกับเธอให้เหมือนพี่น้อง เธอคงไม่มีทางลงโทษฉันแน่ๆ ได้โปรด..."

เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและสะบัดเท้าใส่ผู้หญิงที่น่าขยะแขยงตรงหน้า

"อ๊าย!"หลิ่วเยว่เอ่อร์ล้มลงและกรีดร้อง

"พี่น้องที่ดีอย่างนั้นเหรอ?"เสียงของเฟิงหานชวนเย็นชา: "เธอไม่ต้องการพี่น้องเช่นคุณ"

"ซูอวี่ พาเธอออกไป!"

……

ณ โรงพยาบาลรุ่ยเอิน ห้องพักผู้ป่วยVVIP

เมื่อเฉินฮวนฮวนลืมตาขึ้น เธอมองไปรอบ ๆ และพบว่าสภาพแวดล้อมตรงหน้าที่คุ้นเคย

จู่ๆเธอก็นึกขึ้นได้ว่านี่คือโรงพยาบาลของหรงจิ่นซิว?

เธอเข้าโรงพยาบาลอีกแล้วเหรอ?

เฉินฮวนฮวนวางมือลงบนเตียง เธอพยายามลุกขึ้นนั่ง เธอส่ายหัวและพยายามนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นสีหน้าของเธอก็ซีดลงกว่าเดิม

ให้ตายยังไงหลิวตงรุ่ยก็ปฏิเสธที่จะยอมรับเรื่องในคืนนั้น ในขณะที่เฟิงหานชวนเองก็เชื่อว่าเธอหลอกเขาแถมยังพูดดูถูกเธออีก

จนเธอล้มลงและหมดสติไป

คิดไปคิดมาเฟิงหานชวนน่าจะเป็นคนส่งเธอมาที่โรงพยาบาล

เฉินฮวนฮวนรู้สึกวิงเวียนศีรษะมาก แต่เธอไม่ได้ต้องการนอนอีกต่อไป เธอตัดสินใจเลิกผ้าห่มขึ้นและลุกขึ้นจากเตียง เธอพยายามลากขาหนักๆของเธอแล้วเดินไปที่หน้าต่าง

เธอถูกเปลี่ยนเป็นชุดผู้ป่วย ชุดถักที่เกาเหวินมอบให้เธอถูกเฟิงหานชวนฉีกขาดไปหมดแล้วเมื่อคืนนี้ และก็ไม่รู้ว่ามันถูกโยนทิ้งไปหรือเปล่า

เฉินฮวนฮวนเห็นใบหน้าของชายตรงหน้าอย่างชัดเจน ใบหน้าที่วิตกกังวลและมันไม่เหมือนเฟิงหานชวนในเมื่อก่อนเลย

ก่อนหน้านี้เฟิงหานชวนเกลียดเธอมาก แม้แต่ความอดทนเล็กๆน้อยๆที่มีต่อเธอ มันก็เป็นเพียงแค่เพราะเขาต้องการที่จะเล่นกับเธอเท่านั้น

เธอไม่รู้ว่าเธอไปกวนใจเขาตรงไหน เขาแค่มองเธออย่างไม่ค่อยพอใจนับตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน เขาเกลียดเธอมาโดยตลอด

"ฉันไม่ได้ทำอะไร คุณมาที่นี่ทำไม?"การแสดงออกของเฉินฮวนฮวนสงบนิ่งมาก แต่ไม่มีสีสันอยู่บนใบหน้าของเธอเลยสักนิด เสียงของเธอเบาราบเรียบราวกับลมพัด และเขาแทบไม่ได้ยินมันเลย

"ยังจะมาพูดอีกเหรอว่าไม่ได้ทำอะไร? เมื่อกี้เธอเหยียบขึ้นไปบนเก้าอี้ เธอต้องการจะทำอะไร? ด้านหน้าคือราวระเบียง เธอจะกระโดดตึกหรือยังไง? "เฟิงหานชวนใกล้จะเป็นบ้าเข้าไปทุกที

ผู้หญิงคนนี้ต้องการที่จะฆ่าตัวตายโดยไม่ต้องคิดเลย!

"คุณปล่อยฉันลงก่อน"เฉินฮวนฮวนไม่ได้ไปมองเขา เธอเลี่ยงการสบสายตาและพูดอย่างเย็นชาว่า: "ตอนนี้มันตีสองแล้ว คุณเฟิงมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือแค่อยากมาถามว่าฉันถูกข่มเหงอย่างไรหรือต้องการให้ฉันทำอะไร? "

เมื่อมองไปที่ร่างบางที่มีท่าทางที่เฉยเมยและเหินห่างกับเขา เฟิงหานชวนก็ขมวดคิ้วทันที เขารู้สึกราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่กำลังขวางหัวใจของเขาไว้อยู่

เขาทำร้ายเธอหรือเปล่า

เขาไม่ตอบอะไร เขาหันกลับมาและอุ้มเธอเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย จากนั้นก็วางเธอลงบนเตียง

เมื่อเฉินฮวนฮวนถูกวางลงบนเตียงในห้องพักผู้ป่วย เธอนั่งอยู่ที่ขอบเตียงโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ หรือพูดคุยอะไรอีก

เมื่อมองไปที่ท่าทางของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกกระชาก หากไม่ใช่เพราะความใจร้ายของเขาก่อนหน้านี้เธอคงไม่เป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

"บอกฉันมา เมื่อกี้ต้องการจะทำอะไร?"เฟิงหานชวนนั่งลงและเอื้อมมือไปจับมือเฉินฮวนฮวน น้ำเสียงของเขานุ่มนวลลง

เฉินฮวนฮวนดึงมือของเธอออกทันทีและวางไว้ข้างๆ เธอพยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสกันกับผู้ชายคนนี้

"เรื่องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเฟิง"เธอพูดเบาๆ