อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 94

“คนบ้า! คนบ้า! คุณมันคนบ้า!”

เฉินฮวนฮวนแทบจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนผิดปกติ และผิดปกติอย่างมาก

มือเล็กๆ ทั้งสองข้างของเธอทุบตีอกแกร่งของเฟิงหานชวนไม่หยุด ทว่าสำหรับเฟิงหานชวนแล้วเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเธอ เขาเหมือนคันยุบยิบและจั๊กจี้เท่านั้นเอง

จากนั้น ข้อมืออีกข้างหนึ่งของเธอก็ถูกคว้าเอาไว้ หลังจากนั้นร่างทั้งร่างของเธอก็ถูกดึงถลาไปข้างหน้า

วินาทีต่อมา เธอก็ถลาเข้ามาอยู่อ้อมอกของชายหนุ่ม

“เงียบหน่อย ผมจะไปหยิบหลักฐานมาให้คุณดู”

เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นข้างใบหูของเธอ

หลักฐาน?

เฉินฮวนฮวนนิ่งไป

ยังไม่ทันให้การตอบสนองของเธอกลับมา เฟิงหานชวนก็ปล่อยเธอ และก้าวขายาวออกจากห้องนี้ไป

เฉินฮวนฮวนรีบเดินไปที่ประตูห้องแล้วปิดประตู เธอกำลังจะล็อกประตู ทว่าเธอนึกถึงคำที่เฟิงหานชวนเพิ่งพูดขึ้นมาอีกครั้ง

เขาไปหยิบหลักฐาน? หลักฐานอะไรกันแน่?

เฟิงหานชวนกำลังทำบ้าอะไรอยู่กันแน่?

สุดท้ายเฉินฮวนฮวนก็ไม่ได้ล็อกประตู เธอเพียงปิดประตู หลังจากนั้นเธอก็ก้าวเท้าเล็กๆ ไปที่ข้างเตียง และนั่งรอไปพลางๆ

ทว่า เมื่อคิดว่าเฟิงหานชวนจะมา เธอก้มลงมองชุดนอนสายเดี่ยวของตัวเอง แล้วรีบหยิบเสื้อคลุมจากกระเป๋าเดินทางมาห่อหุ้มตัวเองเอาไว้

เมื่อก้มลงดูว่าตัวเองห่อหุ้มอย่างมิดชิดดีแล้ว เฉินฮวนฮวนถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

ในเวลานี้เอง ประตูถูกบิดเปิดออก ชายหนุ่มเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา

เฉินฮวนฮวนลุกขึ้นยืนทันที ดวงตากลมโตรูปเมล็ดซิ่งจับจ้องชายหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะถามขึ้นเสียงดัง “คุณเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ หลักฐานอะไร?”

“หลักฐานอยู่นี่” เฟิงหานชวนเอื้อมมือไปคว้ามือของเฉินฮวนฮวนเอาไว้ แล้วหยิบสมุดสีแดงที่ซ่อนอยู่ด้านหลังเขาออกมา และวางลงบนฝ่ามือของเธอ

เฉินฮวนฮวนมองสมุดสีแดงบนฝ่ามือของตัวเอง ตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่สามตัว “ทะเบียนสมรส” กำลังส่องแสงเจิดจ้าภายใต้แสงไฟ

เธอเอื้อมมืออีกข้างเปิดสมุดสีแดง เมื่อเห็นชื่อและข้อมูลของบุคคลในสมุด เฉินฮวนฮวนถึงกับต้องเบิกตากว้างทันที

หลังจากนั้น เธอขยี้ตาตัวเองแรงๆ แล้วพยายามกะพริบตาถี่ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองมองไม่ผิด

ทว่า เธอมองไม่ผิด ข้อมูลของสามีภรรยาในทะเบียนสมรสคือเธอ และข้อมูลของสามีไม่ใช่เฟิงเฉินเหยี่ยน แต่เป็น…เฟิงหานชวน

นี่ นี่ นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“นี่มันของปลอม!” เฉินฮวนฮวนกล่าวอย่างหนักแน่น

“…” ริมฝีปากของเฟิงหานชวนกระตุกขึ้นหลายครั้ง

เดิมทีเขาคิดว่าเอาหลักฐานมาจากนายท่าน เฉินฮวนฮวนจะโผเข้าสู่อ้อมกอดของเขาทันที ไม่คิดเลยว่าประโยคแรกของเธอ กลับกลายเป็น…

“ของปลอม?” ใบหน้าของเขาเรียบนิ่ง และเอ่ยถามต่อ “คุณคิดว่ามันเหมือนของปลอม? ไม่อย่างนั้นผมจะพาคุณไปตรวจสอบ?”

“ไม่ต้องตรวจสอบก็รู้ว่า นี่มันของปลอม ในสมุดมีแค่ข้อมูลของพวกเรา แต่ไม่มีรูปถ่าย แถมฉันกับคุณก็ไม่ได้ไปจดทะเบียนด้วย!” เฉินฮวนฮวนกล่าวอีกครั้งอย่างมั่นใจ

“คุณคิดว่าคนในตระกูลเฟิงของพวกเราต้องไปจดทะเบียนสมรส หรือว่าต้องไปเข้าแถวที่สำนักงานกิจการพลเรือนเหรอ?” เฟิงหานชวนเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ ภายในใจกำลังรู้สึกโมโหเฉินฮวนฮวนอย่างมาก

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ต่อปากต่อคำขนาดนี้ล่ะ?

“…” ในเวลานี้ เฉินฮวนฮวนถึงกับพูดไม่ออก

เฟิงหานชวนหยิบสมุดสีแดงสองเล่มขึ้นมาแล้วโยนลงบนโต๊ะข้างเตียง เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นท้าวเอวพลางมองลงไปยังเฉินฮวนฮวนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง

“เฉินฮวนฮวน สถานะที่แท้จริงของคุณคือคุณนายสามของตระกูลเฟิง ไม่ใช่นายหญิง เข้าใจไหม?” เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม และแก้ไขตำแหน่งของเฉินฮวนฮวนอีกครั้ง

นับจากนี้เป็นต้นไป เขาไม่ยอมให้หลานชายตัวเองใช้ชื่อเสียงของตัวเองอีกแล้ว รวมถึงสมุดสีแดงที่เขาเอามาจากนายท่านเล่มนั้น คือการประกาศว่าเขายอมรับเฉินฮวนฮวนแล้ว

“ไม่ เข้า ใจ” เฉินฮวนฮวนช้อนตามองเฟิงหานชวนแล้วกลอกตาใส่เขา

เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนกำลังเล่นตลกกับเธอ เธอถูกเฟิงหานชวนทารุณมาโดยตลอด หลังจากเพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนัก เธอก็จิตใจสงบขึ้นมาก

ดังนั้น ตอนนี้เฟิงหานชวนเป็นแบบนี้ ในสายตาของเธอก็เป็นเพียงลูกไม้ของผู้ชายเท่านั้น

“เฉินฮวนฮวน คุณยังไม่เข้าใจ?” เฟิงหานชวนถึงกับปวดหัวขึ้นมาทันที

“อยากแกล้งฉันอีกใช่ไหม? คุณเห็นฉันเป็นของเล่น? ฉันจะไม่เชื่อคุณอีกแล้ว” ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนเต็มไปด้วยความจริงจัง

เฉินฮวนฮวนพูดออกมาเป็นคำพูดปกติทั้งประโยคไม่ได้เสียแล้ว

ไม่ใช่ว่าให้เธอมาเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยนเหรอ? แล้วกลายมาเป็นเฟิงหานชวนได้อย่างไร?

นี่ นี่ นี่…นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

“ไอหยา ทั้งหมดเป็นความคิดโง่ๆ ของคนแก่อย่างฉันเอง ทำเรื่องนี้ให้มันซับซ้อน!” เฟิงเหลยถิงทุบหัวตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิดโมโห

ในตอนนี้เอง เสียงเค้นหัวเราะที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลังเฉินฮวนฮวน

เธอหันกลับไป เห็นว่าเฟิงหานชวนยืนอยู่ข้างหลังเธอแล้ว สีหน้าของเขามืดครึ้ม สายตากำลังมองไปที่พ่อของเขาเฟิงเหลยถิง

“ตาเฒ่า คราวหน้าไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องของผม” เฟิงหานชวนกล่าวอย่างเย็นเยือก “ถ้าไม่ใช่เพราะตอนแรกพ่อร้องไห้โวยวายจะผูกคอตาย ผมก็ไม่อยู่กับพ่อจนถึงตอนนี้หรอก”

“เจ้าสาม แก แก แก…ฮวนฮวนยังอยู่ตรงนี้นะ แกพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!” เฟิงเหลยถิงมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมาทันที

เฉินฮวนฮวนยืนอยู่ระหว่างทั้งสองคน เธอไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

“โอเค โอเค โอเค ฉันรู้ว่าแกไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากอยู่กับตาเฒ่าอย่างฉัน ก่อนหน้านี้แกโสด แกอยู่นอกบ้านคนเดียว เหงาจะตายไป!”

“ได้ ได้ ได้ ตอนนี้แกมีเมียแล้ว แกอยากไปอยู่ข้างนอกกับฮวนฮวน ฉันไม่เป็นไรหรอก ยังไงตอนนี้ฉันก็มีนานาแล้ว”

“ลูกผู้ชายโตแล้วก็รั้งไว้ไม่ได้!”

เฟิงเหลยถิงพูดเรื่อยเจื้อยไม่หยุด ทว่าใบหน้าของเฉินฮวนฮวนยังคงเต็มไปด้วยความสับสน

ทว่า เธอได้รับเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง

เธอเฉินฮวนฮวน จริงๆ แล้วเป็นภรรยาของเฟิงหานชวนเหรอ?