อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 102

มาเร็วๆเลยคะวันนี้

ขอบคุณที่ยังรอกันนะคะ

ฝากกดติดตามผู้แต่งอารตรีย์ด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจดีดีนะคะ

อ่านคอมเม้นต์แล้วชื่นใจมากๆคะ

ตอนนี้ฝั่งซ้ายก็คือลีโอนาร์โดไม่ยอมปล่อยแขนสาวโดยง่าย ส่วนโจนาธานเองก็ดึงแขนข้างขวาของไว้ไม่ยอมปล่อยเช่นเดียวกัน

ตอนนี้ทุกคนกำลังฉุดกระชากลากถูกันอยู่ สเตฟานี่กรี้ดร้อง

ปล่อยฉัน !

ลีโอ ปล่อยยยย !

กรี้ดดดดดด !

เมืือสิ้นเสียงสเตฟานี่ได้แต่เป็นลมล้มพับลงไป

เคท !!

สเตฟานี่ !!

เสียงของลีโอนาร์โดและโจนาธานอุทานออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นร่างของหญิงสาวกำลังจะร่วงลงพื้นลีโอนาร์โดรีบคว้าสเตฟานี่ใว้ในอ้อมกอด

"สเตฟานี่เธอเป็นอะไรไป"

ลีโอนาร์โดเขย่าตัวหญิงสาวขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอด

"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้เลย...เธอเจ็บปวดเพราะคุณมามากแล้ว !

โจนาธานบอกกับลีโอนาร์โด

"แกนั่นแหละเลิกยุ่งกับเมียคนอื่นเขาเสียที...เรื่องผัวเมียไม่ต้องมายุ่ง !

ลีโอนาร์โดด่าโจนาธาน

ขณะนี้มีนักข่าวกำลังถ่ายภาพที่ทั้งสามคนยื้อยุดชุดกระชากกันอยู่ นักข่าวได้ภาพทั้งคลิปเสียงภาพและวิดีโอ

"มากินข้าวที่นี่คุ้มค่ามากเลยฮ่าาาาา"

นักได้ข่าว 3 คนคุยกัน

"ข่าวนี้ดังเปรี้ยงพรุ่งนี้แน่นอน"

นักข่าวสามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคุยกันแล้วพยักหน้ายิ้มร้ายพอใจในผลงานของตัวเองที่มาทานอาหารที่นี่แล้วได้ข่าววันนี้ที่นักข่าวคนอื่นหาไม่ได้อย่างแน่นอน

"อาเทรส ไปเตรียมรถฉันจะพาคุณสเตฟานี่ไปโรงพยาบาล"...เขาออกคำสั่ง

"เจ้านายครับเดี๋ยวผมอุ้มคุณสเตฟานี่ไปที่รถให้นะครับ"

ลูกน้องได้บอกกับเจ้านาย

"ไม่ต้องเดี๋ยวฉันอุ้มเธอไปเอง...นายไปเตรียมรถได้แล้ว"

เขาสั่งลูกน้องน้ำเสียงเฉียบขาด

"ครับเจ้านาย "

เมื่อเป็นแบบนี้แล้วลูกน้องฟังแล้วรีบอำนวยความสะดวกให้กับลีโอนาร์โด

ตอนนี้ทุกคนในร้านพากันแตกตื่นจนกระทั่งผู้จัดการร้านอาหารเดินมาหาลีโอนาร์โด

"คุณผู้จัดการครับหากทางเราทำให้ทางร้านเสียหายผมยินดีจ่ายค่าชดเชยทุกบาททุกสตางค์คุณ คิดค่าเสียหายมาได้เลยนะครับลูกน้องผมจะเป็นคนจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง"

เขาบอกแบบนี้แล้วเขาก็อุ้มสเตฟานี่ออกจากร้านอาหารไปทันทีด้วยความเป็นห่วงหญิงสาว

โจนาธานกำลังจะวิ่งตามสเตฟานี่ไปแต่เขาก็ต้องหยุดเมื่อลูกค้าที่นัดคุยกันเรื่องธุรกิจเดินมาพอดี

โจนาธานได้แต่ขัดใจแต่ก็ต้องคุยกับลูกค้าก่อนชายหนุ่มจึงได้มองลีโอนาร์โดอุ้มสเตฟานี่ทั้งที่อยากไปด้วย สายตาโจนาธานมองตามตาละห้อยความเป็นห่วง

"โอเคครับ...ถ้าอย่างนั้นคุณรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินนะ...เดี๋ยวคุณหมอทำการตรวจเธออย่างละเอียดก่อน"

คุณหมอได้บอกกับลีโอนาร์โด ชายหนุ่มก็ได้แต่เป็นห่วงสเตฟานี่มากมายแต่เขาทำได้แค่เพียงรอที่หน้าห้องฉุกเฉิน

"เจ้านายนั่งลงเถอะนะครับ...เจ้านายเดินเยอะแล้วนะครับ"

ลูกน้องคนสนิทได้บอกกับลีโอนาร์โด

"พวกมึงเป็นใครทำไมมาสั่งกู"

เขาด่าลูกน้องคนสนิทตัวเองด้วยความหงุดหงิดในใจ

"ผมทราบครับว่าเจ้านายรักและเป็นห่วงคุณสเตฟานี่ แต่นั่งลงก่อนนะครับเดินเยอะแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอกนะครับ"

ลูกน้องลีโอนาโด้ได้ไปหันไปมอง ลูกน้องของตัวเองใบหน้าเหี้ยมจนลูกน้องไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกเลย

"ทำไมฉันจะต้องเป็นห่วงเธอมากมายขนาดนี้ด้วยนะสเตฟานี่...ฉันเป็นห่วงเธอเหรอ...ไม่จริง...ฉันไม่เคยเป็นห่วงผู้หญิงคนไหน...ไม่จริงฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอใช่ไหม"

เขาพูดออกมาเบาเบาแต่ลูกน้องกลับได้แสดงความคิดเห็น

"เจ้านายครับถ้าเจ้านายรักคุณสเตฟานี่ก็บอกเธอไปเธอสิครับก็แค่ยอมรับว่ารักเธอเท่านั้นเอง...ไม่เห็นจะยากเลย !

เมื่อลูกน้องคนสนิทได้บอกแบบนี้เขาเงยหน้าขึ้นมามองลูกน้องก่อนที่จะพูดมันออกไป

"กูไม่ได้รักเธอเว้ย...กูก็แค่เป็นห่วงนิดหน่อย...พวกมึงอย่าเข้าใจผิด "

เค้าได้ไปปากแข็งเพราะไม่รู้หัวใจตัวเอง เขาบอกกับลูกน้องไป ลูกน้องได้แต่ส่ายหน้าที่เจ้านายของตัวเองยังไม่รู้หัวใจของตัวเองและไม่รู้ว่าความรักคืออะไร

"ถ้าไม่รู้อะไรพวกมึงหยุดพูดกันไปเลย..ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของเจ้านาย ถ้าไม่อยากตกงานเข้าใจไหม "

เขาสั่งเสียงเรียบ

"ครับ..เจ้านาย"

ลูกน้องได้แต่ทำหน้าจ๋อยเมื่อโดนด่า