อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 69

ที่คฤหาสน์ตะกูลบลูส์

ตกเย็นตอนนี้รถของเราเลี้ยวเข้าไปในถนนหน้าคฤหาสน์สไตล์อังกฤษ เวลาตอนนี้ราวสองทุ่มแล้ว

คฤหาสน์หลังนี้ดูงดงามไม่มีที่ติ แม้แต่ดอกกุหลาบที่อยู่รอบประตูงดงามเหมือนภาพในหนังสือ

"ครั้งที่สองแล้วนะที่คุณได้มาพบครอบครัวของผมแบบส่วนตัวแบบนี้คุณตื่นเต้นไหมล่ะ ?...เขายิ้มภูมิใจ

"คุณอยากจะฟังความจริงหรือฟังความโกหกล่ะ ?

"แน่นอน..ความจริง"...เขายักไหล่

"ฉันไม่อยากมาเลยแม้แต่นิดเดียวและฉันก็ไม่ต้องการพัวพันกับครอบครัวของคุณรวมถึงตัวคุณด้วย"...ฉันบอกเขา

"เหรอสเตฟานี่...คำพูดของคุณไม่เคยตรงกับการกระทำเลยสักครั้งนะ...ผมว่าผมไม่ทะเลาะกับคุณแล้ว...พูดไปก็เถียงกันเปล่าๆ เข้าไปในงานกันเถอะแม่ผมรออยู่"...เขาเดินไปโดยไม่รอฉัน ฉันอยากจะวิ่งออกไปจากที่แห่งนี้จริงๆเลย ฮึ !

"อ้าว ! เดินมาสิ หรือคุณอยากให้ผมอุ้มเข้าบ้านละ "... เขาหันหน้ามาพูดกวนประสาทฉันได้อีก ให้ตายสิ !

ตอนนี้คุณแม่ของเค้ายืนรอเราอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าบ้านประดับประดาดอกไม้สวยงาม แม่ของเค้าใส่ชุดผ้าไหมสีขาวดูสะอาดตาเรียบหรูมีระดับ

"สเตฟานี่ ฉันดีใจนะที่ได้พบเธอ"...แม่ของเขาโอบกอดฉันด้วยความเอ็นดู

"สวัสดีค่ะท่านประธานใหญ่ ยินดีที่ได้พบอีกครั้งเช่นเดียวกันคะ"....ฉันยกมือไหว้

"ไหว้พระเถอะลูก เรียกแม่สิจ่ะ ห้ามเรียกอย่างอื่น อย่าลืมนะจ๊ะว่าต่อไปนี้หนูคือคนพิเศษสำหรับครอบครัวเราจ่ะ...ท่องเอาไว้จะเรียกแม่ "

ฉันได้แต่พยักหน้า ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่านประธานใหญ่ดีกับฉันมากเลย เธอเอ็นดูฉันมากและฉันก็เคารพท่านมากเช่นเดียวกัน

"หนูเคท รู้ไหมจ๊ะว่าลูกชายของแม่ไม่เคยพาใครเข้ามาที่บ้านหลังนี้มาก่อนเลย หนูเป็นคนแรกนะจ๊ะ แล้วมาตั้งสองครั้งแล้วด้วย"

ตอนนี้แม่ของเค้าบอกฉันพร้อมกับความตื่นเต้น ฉันเหลือบไปมองใบหน้าของท่านประธานยังคงนิ่งและเรียบเหมือนเคย

" ผมก็ไม่ได้อยากพามานักหรอกแต่เป็นคุณแม่เองที่โทรจิกผมให้พาเธอมา "

ตุ๊บ !!!

โอ้ย !!!

แม่ของท่านประธานทุบไปที่ต้นแขนของลูกชายอย่างแรง จนท่านประธานลีโอนาร์โดร้องออกมา

" ปากดีนักสมน้ำหน้า !! แม่ของท่านประธานด่าลูกชาย

"เข้าไปในบ้านเราดีกว่าลูก " ท่านประธานใหญ่หันมาบอกฉัน

ตอนนี้เราทั้งหมดกำลังเดินไปที่ห้องนั่งเล่นตรงสวนแม่ของเค้ายังไม่ปล่อยมือจากฉัน แม่เขายังคงจับมือฉันแล้วเดินพาฉันไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยความรักใคร่เอ็นดูอย่างเห็นได้ชัด

ห้องนั่งเล่นตกแต่งอย่างดีมีสีน้ำเงินและฟ้าอ่อนให้ความรู้สึกสบายตาเรียบหรูดูดีมากๆ

"อาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ"....ตอนนี้สาวใช้เดินมาบอกกับแม่ของท่านประธาน

แล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องอาหารด้วยกัน

ที่โต๊ะอาหาร

"นั่งสิ"

เขาบอกฉัน แล้วฉันก็เลื่อนเก้าอี้สีขาวเนื้อผ้ากำมะหยี่ ฉันจำเป็นต้องทำตามที่เค้าบอก ฉันค่อยๆนั่งอย่างระมัดระวังและเค้าเองก็นั่งลงข้างๆฉัน โดยเขาไม่แตะต้องตัวฉันเลยแม้แต่น้อย

แม่ของเค้ายังพูดก็อยู่กับฉันในขณะที่ลูกชายของเค้ากำลังนั่งอยู่หน้าเรียบเฉย ฉันเองก็เดาใจท่านประธานไม่ออกเหมือนกัน

"จะไปนานแค่ไหน"...เขาตัดสินใจถามในที่สุด

ฉันแอบตกลงใจนิดๆ เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงพี่แฝงความนุ่มนวล แต่ฉันดูออกว่าภายในใจเขาต้องโกรธฉันอย่างแน่นอน

เพราะตอนนี้เค้าบอกว่าฉันเป็นทาสเขา แล้วถ้าฉันจะไปไหนฉันต้องรายงานเขาทุกเรื่องนะเหรอ หึ !! ฝันไปเถอะ

" ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ...อาจจะหนึ่งสัปดาห์หรือว่าสองสัปดาห์ค่ะแล้วแต่ท่านประธานจะอนุญาตคะ"

เมื่อได้ยินแบบนี้เขาขบกรามแน่นเป็นสันนูนด้วยความโกรธ ตอนนี้ฉันได้แต่ทานอาหารอย่างเงียบที่สุด จนในที่สุดก็ทานมื้อค่ำเสร็จ

ทั้งหมดทุกคนได้เดินออกจากห้องอาหารไปแล้วและฉันเองก็ขยับตัวก็เดินตาม พ่อกับแม่เขาเดินออกไปและฉันกำลังจะเดินตาม แต่ท่านประธานลีโอนาร์โดคว้าแขนของฉันเอาไว้ก่อนทำให้ฉันต้องหยุดชะงักแล้วหันหน้ามาสบตากับเขา

"คุณจะกลับต่างจังหวัดไปหาแม่ครอบครัวของคุณทำไมคุณไม่บอกผมและไม่รายงานผมก่อน !

น้ำเสียงของเขายังคงนุ่มนวล เขากำลังเก็บความรู้สึกครุกกรุ่นด้วยความโกรธของตัวเองเอาไว้อย่างแนบเนียนที่สุด

"ฉันก็แค่จะไปหาแม่ ฉันต้องการไปเยี่ยมแม่ ท่านแก่แล้วฉันควรจะไปเยี่ยมท่านตามหน้าที่ของลูกกตัญญูอยู่นะคะ"

"แล้วข้อตกลงที่เราทำกันไว้ล่ะสเตฟานี่"

"คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ เรายังไม่ได้ตกลงกันเสียหน่อย "

"แล้วเมื่อเช้าคุณยังครางชื่อผมอยู่แล้วเรียกผมว่านายท่านแบบนี้มันหมายความว่ายังไงละ ตอบผมมาสิ !

"ก็แค่เรียกยังไม่เซนต์สัญญาเสียหน่อย"....ฉันท้วง