อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 96

"ขอบคุณมากนะคะพี่ชายที่แสนดี...อุตส่าห์พาไปเลี้ยงอาหารมื้อค่ำแล้วแถมยังค่ะมาส่งบ้านอีก"

สเตฟานี่ยิ้มให้กับโจนาธาน

"ด้วยความเต็มใจครับ...นอนหลับฝันดีนะครับ"

เค้ายิ้มให้กับหล่อน

"ขับรถดีๆนะคะราตรีสวัสดิ์ค่ะ"

สเตฟานี่ได้แต่มองรถของโจนาธานค่อยๆขยับรถออกไปอย่างช้าๆจนเกือบลับตาหญิงสาวจึงกลับหลังหันหน้าเดินขึ้นคอนโดของตัวเองไป

เมื่อเข้ามาในบ้านหญิงสาวก็ต้องเจอกับลีโอนาร์โดที่นั่งรอเธออยู่ที่โซฟาภายในห้องของเธออย่างสบายใจ

สเตฟานี่ได้มองเห็นเขาเป็นอากาศธาตุไปแล้วเนื่องจากการกระทำของเขาหญิงสาวได้ทำราวกับเขาไม่มีตัวตนในห้องนี้

ตอนนี้เธอรู้สึกชินชากับการกระทำของเค้าไปแล้วที่ไม่เคยให้เกียรติไม่เคยให้เป็นความส่วนตัวกับเธอเลยสักครั้ง

เมื่อหญิงสาวมองไปที่เขาแล้วไม่พูดอะไรได้แต่มองผ่านเข้าไปเหมือนกับว่าเค้าไม่มีตัวตนอยู่ในที่แห่งนี้

หญิงสาวเดินเข้า ไปในห้องนอนของตัวเองเพื่อที่จะเตรียมตัวอาบน้ำและเขาก็ได้เดินตามเธอเข้าไป ทันที่ที่เขาเดินตามเธอมาในห้องนอนหญิงสาวก็ไล่เขาทันที

"เชิญคุณออกไปจากห้องนอนของฉันด้วยค่ะ...กรุณาให้เกียรติและความเป็นส่วนตัวกับฉันด้วย...เพราะที่นี่คือคอนโดของฉันไม่ใช่คอนโดของคุณ...อย่าคิดว่าจะทำอะไรตามใจชอบของคุน อย่าได้ทำอะไรตามอำเภอใจที่นี่นะ .. ออกไปจากห้องนอนฉันเดี๋ยวนี้ !

หญิงสาวต่อว่าเขา

"คุณไปไหนมา !? เค้าถามอย่างเปรี้ยวกราดแต่ก็กดอารมณ์ไว้เต็มที่

"ฉันไปทานอาหารมาค่ะ...พอใจคุณหรือยัง...ออกไปได้แล้ว !

"ไปกับใคร"...เขาขบกรามแน่นเป็นสันนูนระงับความโมโหภายในใจตัวเอง

"ก็ไอ้ที่นอนด้วยกันมันไม่ใช่ผัวหรือยังไงกัน ถ้าไม่ใช่ผัวคนนอนด้วยกันเค้าเรียกว่าอะไรสเตฟานี่ !?

"ถ้าคุณจะบอกว่าคุณเป็นผัวแล้วฉันอย่างนั้นอะไรคะ...ฉันว่าป่านนี้เมียคุณคงค่อนประเทศแล้วแหละ...เพราะผู้หญิงนับไม่ถ้วนก็ได้นอนกับคุณมาไม่ใช่หรือยังไงกัน...ทั้งดารา นักร้อง นางแบบ แบะพรักงานที่คุณลากมากินตับก็คงต้องนับมันทุกคนนั้นละ "

สเตฟานี่ต่อล้อต่อเถียงชายหนุ่มยังไม่มีเกรงกลัวเค้าอีกต่อไป

"ปากดีอีกแล้วนะ !?...เขาพูดเสียงเรียบ เยือกเย็นชวนขนลุก

"ฉันไม่ได้ปากดี...ฉันแค่พูดความจริงแล้วคุณรับไม่ได้คุณก็เลยโมโหแค่นั้นเอง ... ออกไปเถอะค่ะ ขอความเป็นส่วนตัวของฉันบ้าง...วันนี้ฉันเหนื่อยจากการทำงาน...ได้โปรดออกไปด้วย...แค่คุณเข้ามาภายในห้องคอนโดของฉันแห่งนี้ ฉันก็ไม่อยากจะเห็นหน้าคุณแล้ว ... ฉันไม่ต้องการให้คุณมาอยู่ที่นี่ด้วย...แต่ในเมื่อคุณมาแล้วฉันก็คงจะไล่คุณไปไม่ได้หรอกเพราะคุณน่ะมันคนที่ยิ่งใหญ่ทำอะไรก็ไม่ผิด ทฉันขอพื้นที่เล็กๆตรงนี้ให้ฉันได้นอนอย่างสบายใจบ้างไม่ได้หรือยังไงคะ...ได้โปรดออกไปเถอะนะคะ ฉันขอร้อง"...

สเตฟานนี่บอกกับเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเค้าถึงยอมเดินออกไปแต่โดยดี

"ก็ได้ ถ้าคุณต้องการอาบน้ำผมจะให้คุณอาบน้ำก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกัน !

เมื่อเค้าบอกแบบนี้หญิงสาวก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำในทันที สเตฟานี่ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนักที่ผู้ชายคนนี้คอยผลุบๆโผล่ๆหลอกหลอนเธอไม่มีจบสิ้น