"ไม่ ...อะ ..อย่านะลีโอ...อืมม...คุณหยุดเดี๋ยวนี้เลย"
หญิงสาวร้องประท้วงในตอนนี้นิ้วมือหนาของชายหนุ่มกำลังทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของหญิงสาวเผยให้เห็นบราลูกไม้สีชมพูหวานที่ล้นทะลักด้วยหน้าอกหน้าใจ
เขาก้มลงไปดูดเม็ดยอดปทุมของเธออย่างหิวกระหายเป็นเวลากว่า 1 เดือนที่เขาได้ห่างจากเธอ เขาคิดถึงเต้างามนี้เหลือเกิน
ปากร้อนของเค้ากำลังวนเวียนอยู่ที่หน้าอกของหญิงสาว เขาจูบดูดดื่มขึ้นลงระหว่างลำคอและหน้าอกเลื่อนไปมา
มืออีกข้างก็ถอดกางเกงของหญิงสาวออกอย่างชำนาญ แต่สเตฟานี่ก็ปัดป้องเป็นพัลวัน เธอเองก็ไม่ยอมเค้าโดยง่าย แต่เค้าก็ไม่ยอมเธอโดยง่ายเช่นเดียวกัน
" ไม่ ลีโอ อย่านะ อือ "
ตอนนี้เขามีความต้องการหญิงสาวเป็นอย่างมาก ปากร้อนของชายหนุ่มดูดกลืนเต้างามทั้งสองข้างสลับซ้่ยขวาอย่างหิวกระหาย ปากของเขางับขบเม็ดยอดปทุมถันและออกแรงดูดลงสลับกันไปมาทั้งสองข้าง
"อืม...อาส์....ซี้ดดดดด...ไม่นะ...ลีโอ...อาาา...ไม่....อือ ....อาาาา ....หยุด ...ลีโอหยุดการกระทำของคุณเดี๋ยวนี้นะ..อืออออ"
หญิงสาวได้แต่ร้องเสียงกระเส่าขอความเห็นใจ แต่เขานั้นไม่หยุดการกระทำและไม่ฟังเสียงของเธอเลยแม้แต่น้อย
แล้วบทรักก็ดำเนินต่อไปบนโซฟานอกห้องนอน เค้าตักตวงความหอมหวานจากกายสาวอย่างไม่รู้เบื่อ เขากดสะโพกลงไปในกายสาวอย่างแรงรัวๆถี่ยิบจนคนร่างบางทั้งจุกทั้งเสียวกับบทรักที่เขามอบให้
ส่วนสเตฟานี่เองรู้สึกอ่อนเพลียเป็นอย่างมา เมื่อโดนเขาจู่โจมอย่างหนัก
เมื่อลีโอนาร์โดสำเร็จความใคร่แล้วได้สมดังที่เขาปรารถนาชายหนุ่มก็คว้าเสื้อผ้าแล้วกลับออกไปในทันที
สเตฟานี่ได้แต่เจ็บปวดใจที่เขาทำแบบนี้กับเธออีกเเล้ว
แต่หญิงสาวไม่ร้องไห้ออกมาแสดงความอ่อนแอโดยเด็ดขาด
เธอได้แต่ประคองร่างของตัวเองไปนอนเตียงกว้างเมื่อเขาได้กลับไปแล้ว หญิงสาวเดินมานอนที่เปลี่ยนนอนด้วยความอิดโรยและเหนื่อยล้า...
"เขามาแต่นี้ .. เค้าต้องการเพียงแค่นี้จากเธอจำไว้นะจำใว้นะสเตฟานี่...จำที่เขาทำกับเธอไว้... ว่าเขาทำด้วยความป่าเถื่อนและรุนแรง....อย่าได้ใจอ่อนโดยเด็ดขาดจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ...เจ็บแล้วต้องจำ"....สเตฟานี่พูดกับตัวเองก่อนที่จะสู่ห้วงนิทรา
"เป็นอะไรมากหรือเปล่าเคท ! ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม ? ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะพี่...นิดหน่อยเองขับรถไหวค่ะ...เดี๋ยวก็ไปหาหมอแล้วนะคะ...ขอบคุณมากค่ะที่เป็นห่วง"
"ถ้ามีอะไรรีบโทรหาพี่นะ ...ไหวหรือไม่ไหวก็โทรหาพี่นะ...พี่สแตนด์บายเสมอสำหรับเคท !
"ขอบคุณมากค่ะพี่ชายที่แสนดีของน้อง"
"โอเคครับ...รีบไปหาหมอนะ"
"ขอบคุณมากค่ะเจ้านาย...สวัสดีค่ะ"
เมื่อวางสายจากโจนาธานแล้วตอนนี้สเตฟานี่กำลังก้าวขาลงจากเตียงก็ รู้สึกเวียนหัวเป็นอย่างมาก
"โอ้ย... ลีโอนาร์โดคุณทำอะไรไว้กับฉันเนี่ยทำไมความรู้สึกปวดหัวปวดเนื้อเมื่อยตัวไปหมดเลยนะ ไอ้ประธานซาดิสม์เอ้ย ฉันไม่มีวันตกเป็นทาสรักบำเรอของคุณหรอกจำเอาไว้ !! ไอ้บ้าเอ้ย..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์