โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 217

แต่ไหนแต่ไรฮัวเส้าซู่ไม่เคยคิดว่า ตนเองจะมาตกหลุมรักผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจัง

เมื่อก่อนถ้าพูดถึงความรู้สึกเหล่านี้ สำหรับเขามันก็แค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้น

เพราะว่าตัวเขาเองก็รู้ดี สำหรับสถานะของเขาไม่ได้มีอิสระในเรื่องของความรัก

การแต่งงานของพวกเขา ส่วนมากมันก็จะมีผลเกี่ยวกับทางด้านการเมือง

ดังนั้นตอนที่ทันเหว่ยบอกกับเขาว่าเธออยากเป็นแฟนกับเขา ทำให้ฮัวเส้าซู่รู้สึกตกใจมาก และเขาก็ไม่รู้ว่าจะหาข้ออ้างอะไรมายืมเงินหลายสิบล้านจากฮั่วเทียนหลันเพื่อมาซื้อบ้านให้กับทันเหว่ย

ทันเหว่ยเป็นคนค่อนข้างจะพิเศษ มีนิสัยที่เดาทางได้ยาก จุดนี้ทำให้ฮัวเส้าซู่หลงรักเธอ

ทันเหว่ยนั่งลงบนโซฟาหลังจากที่ส่งข้อความไปหาอันหรัน

เธอยังไม่ทันได้วางโทรศัพท์ลง ก็มีคนมาแย่งโทรศัพท์จากมือเธอไป

ฮัวเส้าซู่คว้าโทรศัพท์จากมือของเธอไป เมื่อพบว่าทันเหว่ยส่งข้อความไปหาพี่สะใภ้สอง คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นมาทันทีแล้วพูดออกมาเสียงทุ้มๆว่า “นี่เธอคิดจะทำอะไร?”

ทันเหว่ยยื่นมือออกมา แย่งโทรศัพท์จากมือของฮัวเส้าซู่กลับไป

ฮัวเส้าซู่ไม่ได้กำไว้แน่น และก็ไม่คิดว่าทันเหว่ยจะแย่งมันกลับไป

ทันเหว่ยรีบปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วพูดออกมาอย่างปกติว่า “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย!”

ทันใดนั้นสีหน้าของฮัวเส้าซู่ก็ตึงเข้มขึ้นมาทันที เขาเดินมาด้านหน้าทันเหว่ยมองไปที่เธอด้วยสีหน้าที่เหนื่อยใจพร้อมกับพูดออกมาว่า “เธอคิดว่าฉันมองไม่เห็นหรอ? ว่าเมื่อกี้เธอส่งข้อความไปนัดพี่สะใภ้สอง?”

ทันเหว่ยมีท่าทีตกใจและหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมพูดขึ้นว่า “นี่คุณ คุณอย่างเพิ่งตีโพยตีพายไปเองได้ไหม? ฉันกับอันหรันเป็นเพื่อนกันมาหลายปี พบปะเพื่อนเก่า หวนรำลึกถึงอดีต มันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ?”

ฮัวเส้าซู่ถึงกับหยุดนิ่ง ราวกับว่าเขาไม่เข้าใจถึงหลักของเหตุผลนี้

ถึงแม้ว่าตอนที่อันหรันป่วยหนัก ทันเหว่ยก็เคยมาเยี่ยมเยือนดูแลเธออยู่บ่อยๆ

ความรู้สึกที่ทันเหว่ยมีต่ออันหรัน มันไม่น่าจะเป็นของปลอม

แต่อย่างไรก็ตาม ฮัวเส้าซู่ก็สงสัยการกระทำของทันเหว่ยมาโดยตลอด

ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้มารู้จักกับเขา เธอก็ได้เงินไปไม่น้อย แต่นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันเปรียบเสมือนค่าบำรุงรักษา

แต่ถ้าเธอต้องการเข้ามาทำลายความสามัคคีของตระกูลฮั่ว ก็อย่าหาว่าฮัวเส้าซู่ไม่ดี

บ่อยครั้งที่ฮัวเส้าซู่จะแสร้งทำเป็นสัตว์กินเนื้อ แต่ก็มีหลายครั้งที่เขาจะแสดงนิสัยที่แท้จริงออกมา

ทันเหว่ยยื่นมือออกมาจับมือของฮัวเส้าซู่ไปวางไว้บนร่างกายของเธอ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือมากอดเขา แล้วก็ค่อยๆผลักเขาลงมาเบาๆ

ลิ้นที่หอมหวนของเธอสัมผัสไปที่ริมฝีปากของฮัวเส้าซู่ ทำให้เขาตอบสนองต่อความรู้สึกนี้อย่างรวดเร็ว

“เส้าซู่ คุณยังกังวลเกี่ยวกับเรื่องพี่สะใภ้สองอยู่ไหมคะ?”

ประโยคนี้เป็นการประณามเล็กน้อย

ใบหน้าของฮัวเส้าซู่ซีดลง เขายังไม่ทันได้พูดอะไร มือของทันเหว่ยก็ล้วงเข้าไปในกางเกงของเขาแล้ว

เธอจับไปที่จุดยุทธศาสตร์ของเขา ทำให้ร่างกายของฮัวเส้าซู่แข็งทื่อ ตอนแรกเขาอยากจะบอกให้เธออย่าหว่านความให้เกิดความแตกแยก แต่ทันทีที่ถูกเธอทำแบบนั้นจึงไม่สามารถพูดออกมาได้

ทันเหว่ยเป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆ เธอมีความงดงามในแบบของผู้ใหญ่ เมื่อเธอยิ้มก็จะเผยเสน่ห์อันเย้ายวนออกมา

เธอกำลังปลดกระดุมที่อยู่ตรงหน้าของเธอ หนึ่งเม็ด สองเม็ด สามเม็ด

ดวงตาของฮัวเส้าซู่ลอยขึ้นอย่างมีความสุข สำหรับเรือนร่างของผู้หญิงคนนี้ เขาเคยผ่านมันมาหลายครั้งแล้ว

แต่ทุกครั้งมันกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่าง

ฮัวเส้าซู่ยื่นมือออกมาจับไปที่แขนของทันเหว่ย หลังจากนั้นพลิกตัวแล้วจับเธอกดลงไปที่บนโซฟา

ผู้ชายอยู่ด้านบนผู้หญิงอยู่ด้านล่าง ถึงจะเหมาะสมกับบุคลิกภาพของเขา

สำหรับตระกูลฮั่วแล้ว เขามันก็แค่เด็กคนหนึ่ง

ด้วยนิสัยแบบนี้ของฮัวเส้าซู่ เขาจึงบอกกับแม่และพี่สองของเขาอยู่เป็นประจำ ว่าเขาแค่ต้องการมีชีวิตอย่างมีความสุขไปวันๆ ไม่ได้สนใจกับเรื่องใครจะมาเป็นผู้นำของตระกูลฮั่วเป็นคนต่อไป

มือข้างหนึ่งของทันเหว่ยค่อยๆวาดวงกลมบนหน้าอกของฮัวเส้าซู่

แม้ว่าตระกูลตันจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวย แต่พักหลังๆก็แย่ลงเพราะวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจ

มันเป็นเรื่องง่ายมากที่ฉินฟางจะจัดการกับทันเหว่ย

แต่ในเมื่อเรื่องนี้เข้ามาถึงหูของฮัวเส้าซู่แล้ว เขาก็ไม่สามารถทำเป็นหัวทวนลมได้

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไร ฮัวเส้าซู่กับทันเหว่ยก็เคยหลังนอนด้วยกันมาก่อนมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน

“เธอรู้ไหมว่าฉันต้องไปหาใครบ้าง เพื่อที่จะจัดการเรื่องนี้ให้กับเธอได้?”

น้ำเสียงที่ฮัวเส้าซู่พูดออกมา แสดงออกถึงความโกรธที่มีอยู่ในใจ

กับเรื่องนี้ฉันพึ่งพาพี่น้องของฉันหลายคนเพื่อมาจัดการ อีกนิดเดียวก็เกือบจะถึงหูของฮั่วเทียนหลันแล้ว

และเธอก็ยังไปบอกกับฉินฟางว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาชอบมากที่สุด

และนี่จึงทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ มันไม่ง่ายเลยกว่าจะทำให้ฉินฟางสงบจิตสงบใจลงได้ และเกลี้ยกล่อมให้เธอมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก

ทันเหว่ยยื่นมือออกมา ลูบไปที่หน้าของฮัวเส้าซู่เบาๆ พูดออกมาแบบไม่เต็มใจว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็คงต้องขอบคุณคุณสินะ!”

ฮัวเส้าซู่ยื่นมือออกไปจับมือของเธอและพูดออกมาว่า “จะขอบคุณอย่างไร?”

นี่ทำให้ทันเหว่ยขึ้นมานอนบนร่างกายของฮัวเส้าซู่ และค่อยถอดเสื้อผ้าของเขาออก

“คุณพี่อยากจะลงโทษฉันอย่างไร คุณพี่ก็ทำแบบนั้นแหละ!”

พูดเสร็จ ทันเหว่ยก็นั่งลงไปที่จุดนั้น แล้วก็เริ่มโยกตัว

ความพอดีระหว่างคนสองคน ระยะที่ไร้รอยต่อและการห่อตัวที่หนาแน่น ทำให้ร่างกายของฮัวเส้าซู่ซาบซ่านขึ้นมาทันที

การบุกโจมตีเป็นระลอกระลอก ทำให้เสียงที่ร่างกายของทั้งสองคนกระทบกันดังไปทั่วห้อง

ห้องแห่งความบันเทิง....