โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 476

หยางหลิงรุ่ยเดินออกไปจากห้อง และลงไปชั้นล่าง ก็เห็นฮั่วเทียนหลันถือคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค เพื่อเตรียมประชุมทางวิดีโอ

หยางหลิงรุ่ยเหลือบมองใบหน้าที่ซีดเซียวของฮั่วเทียนหลัน และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ทุกคนเห็นแต่สภาพที่ดูดีของเขา แต่แท้จริงมีความเศร้าแบบไหนที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสน่ห์นี้?

ฮั่วเทียนหลันตอนนี้เขามีตำแหน่งที่สูง อาศัยอยู่ในคฤหาสน์และขับรถหรูและดูเหมือนว่าเขาจะมีชีวิตอยู่จนถึงจุดสูงสุดของชีวิต

แต่นี่ก็มืดแล้ว ก็ยังคงยุ่งกับงาน

“ คุณฮั่ว พวกเรา ไปก่อนนะคะ”

หยางหลิงรุ่ยเกรงว่าจะรบกวนการประชุมของฮั่วเทียนหลัน เธอจึงกระซิบชี้ไปที่ประตูและบอกฮั่วเทียนหลันว่าเธอกำลังจะออกไป

ฮั่วเทียนหลันเหลือบมองสองแม่ลูก แล้วพูดว่า: "พวกคุณ คุยกันไปก่อน"

จากนั้นเขาก็ออกจากการประชุมทางวิดีโอแล้วลุกขึ้น เดินออกมา

“ นี่ก็ดึกแล้ว ไม่นอนที่นี่หรือครับ!”

ฮั่วเทียนหลันบอก เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว

หยางหลิงรุ่ยยิ้มและส่ายหัวโดยไม่ต้องคิด

ชิงหรงคว้าแขนของหยางหลิงรุ่ยและกระซิบว่า "แม่หนูอยากกลับบ้าน!"

เธอกังวลมากว่าฮั่วเทียนหลันจะหลอกให้หยางหลิงรุ่ยพักผ่อนที่นี่

แม้ว่าเธอจะฝันหลายครั้ง ว่าฮั่วเทียนหลันอยู่ในร่างของพ่อเธอ แต่ความเป็นจริง ลั่นลานคงไม่ยอมรับความคิดภายในใจของเธอ

เห็นไหม เธอก็ไม่อยากโดนแย่งเหมือนกัน?

เมื่อเห็นท่าทางระมัดระวังของชิงหรง ฮั่วเทียนหลันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาเอื้อมมือไปลูบหัวของชิงหรง

หลังจากที่ชิงหรงกรีดร้องออกมา เขาก็ปล่อยมือ

หยางหลิงรุ่ยลดสายตาลงและมองไปที่ชิงหรงเพียง ชิงหรงจึงลดเสียงลง

ฮั่วเทียนหลันจงใจทำให้ผมของชิงหรงยุ่งเหยิง

หลังจากออกจากบ้าน ฮั่วเทียนหลันก็เตรียมรถให้เรียบร้อยแล้ว

เมื่อเธอกำลังจะขึ้นรถชิงหรงดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอจึงมองเข้าไปที่ท้ายรถ

หยางหลิงรุ่ยมองไปที่ชิงหรงและกระแอมเบาๆ "หรงหรง ... "

ชิงหรงไม่ตอบ แต่หลังจากเห็นของที่เธอหา เธอก็นั่งลง

ฮั่วเทียนหลันรู้ว่าชิงหรงต้องการเห็นอะไรเขาจึงพูดว่า "โมเดลถูกแยกชิ้นแล้ว ถึงบ้านแล้วอย่าลืมเอาลงจากรถ เดี๋ยวมาเล่นกันใหม่ที่บ้าน โมเดลเยอะแยะเลย!"

ฮัวเทียนหลันเป็นมืออาชีพในการหลอกเด็กน้อย

ชิงหรงตะลึง จากนั้นก็มองไปที่ฮั่วเทียนหลัน และพูดว่า "คุณลุงพูดจริงนะคะ?"

“ ฉันยังโกหกหนูทำไม?”

การตอบกลับของฮั่วเทียนหลัน ทำให้ชิงหรงดูวางใจ

เธออยากพูดอะไรต่อ เพราะแรงดึงดูดจากโมเดล

แต่ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น เธอก็ได้ยินเสียงกระแอมของหยางหลิงรุ่ย

ชิงหรงจึงเก็บคำพูดไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน "ลาก่อนค่ะ คุณลุง!"

รถขับออกไปอย่างช้าๆ

ฮั่วเทียนหลันมองไปยังรถที่ขับออกไป

อันที่จริงเขาไม่ต้องการให้หยางหลิงรุ่ยกลับไป

ยังไงนี่ก็คือภรรยาของเขา

แต่สำหรับบางสิ่งเขาไม่มีทางเลือก

หยางหยวนนำเรื่องที่สำคัญมาบอกหยางยาน

หยางยานตกใจ และทำให้เขาคิดมาก ดังนั้นหยางหยวนจึงขับรถกลับหยางยาน และให้เขาพักผ่อนเร็วๆ

ส่วนตงเหยียนก็เข็นรถเข็นของเขากลับไปที่บ้านพัก

เมื่อเขามาถึงห้องนอน สาวใช้ก็พร้อมที่จะขัดตัวหยางหยวนและเปลี่ยนเสื้อผ้า

แต่เรื่องแบบนี้ ตงเหยียนก็มักจะอยู่ด้วยตลอด

ตามความคิดของเธอ การดูแลสามีเป็นความรับผิดชอบของภรรยา

แน่นอน มันก็คือการเฝ้าระวัง เพื่อป้องกันไม่ให้หยางหยวนทำอะไรอย่างอื่น และไม่ให้สงสัย โดยมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้

หลังจากอาบน้ำ หยางหยวนก็นอนลงบนเตียง

เขานอนอยู่บนเตียง ตงเหยียนก็นั่งบนเตียง

ทั้งสองดูเหมือนกำลังทำสิ่งที่ทรงพลัง

ตงเหยียนกำลังนวดหยางหยวนโดยกดนิ้วทีละนิ้วที่หลังของเขา

เนื่องจากสิ่งเร้าบางอย่างหยางหยวนจึงปล่อยอารมณ์ออกมาเป็นครั้งคราว

หากผู้คนได้ยินจากภายนอกพวกเขาอาจคิดว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่ทำกัน

เทคนิคการนวดของตงเหยียน เป็นเทคนิคการแพทย์แผนจีนโบราณ

หยางหยวนเริ่มขอคำปรึกษาจากแพทย์หลังจากร่างกายของเขาอ่อนแอลง เนื่องจากปัญหาก่อนหน้านี้

ในช่วงเวลาที่ร่างกายของเขาแย่ที่สุดเขาไม่มีแรงแม้แต่จะขยับแขน

การประชุมของตระกูลหยางครั้งนั้นก็พร้อมแล้ว แต่หยางหยวนกลับล้ม หยางหลินก็จะจำต้องรับช่วงต่อ

โชคดีที่พระเจ้ายังคงเมตตา หลังจากขอคำปรึกษาจากแพทย์ ในที่สุดเขาก็ได้พบหมอจีนโบราณ

หยางหยวนถอนหายใจ เขารู้ว่าความกังวลของตงเหยียนไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีเหตุผล

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นสมัยปู่ย่าตายาย พวกเขาจึงเกลียดตระกูลฮั่ว

ความสัมพันธ์กับตระกูลฮัวที่ยังแตกสลาย การรักษาอาจทำได้แค่ผิวเผิน

สำหรับหยางหยวน เขารู้สึกชื่นชม

การแต่งงานและความพัวพันระหว่างหยางหลิงรุ่ยกับฮั่วเทียนหลัน ก่อนหน้านี้ในสายตาของตระกูลหยางอาจดูเหมือนเป็นชะตากรรม

แต่บางอย่างก็เป็นแค่ข้อตั้งคำถาม

ปู่ย่าตายายทำได้เพียงแค่บีบจมูก

หลังจากเกิดเรื่องต่างๆมากมายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนก็ขาดสะบั้นลง ในที่สุดอันหรันก็เปลี่ยนชื่อกลับเป็นตระกูลหยางและกลายเป็นหยางหลิงรุ่ย

ทุกอย่างเปลี่ยนไปสู่ผลลัพธ์ที่ตระกูลหยางต้องการเห็น

สิ่งที่เกี่ยวกับตระกูลฮั่วก็ค่อยๆหายไป

แต่ก็ไม่ได้คิดว่าฮั่วเทียนหลันจะกลับมา

เขายังรอหยางหลิงรุ่ย และทิ้งเงาไว้ในใจของหยางหลิงรุ่ยอย่างรวดเร็ว รวมถึงบอกความจริงกับเธอ

การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และเกินความคาดหมายของทุกคน

ถ้าไม่ใช่เพราะหยางหยวนปิดข่าว ก็คงไม่ถึงหูของคู่รักเก่า

กลัวว่าตอนนี้ ครอบครัวจะเกิดปัญหาแล้ว

"หัวใจของผู้หญิง หากจะชอบใครแล้ว สุดท้ายก็ชอบอยู่ดี" หยางหยวนถอนหายใจ

“ แต่ถ้าปู่ย่ารู้เรื่องนี้จะทำอย่างไรคะ?”

ตงเหยียนกล่าวอย่างเป็นห่วง หลังจากนั้นเธอก็ได้เห็นสภาพอารมณ์ของผู้อาวุโสในตระกูลหยาง

"จะทำอะไรได้อีก ก็แค่ก้าวไปตามขั้นตอนของมัน ที่จริงฉันมีเรื่องที่กังวลมากที่สุด แต่ไม่ใช่เรื่องนี้" หยางหยวนพูดสบาย ๆ

ตงเหยียนตกตะลึงเรื่องที่น่ากังวลที่สุดไม่ใช่เรื่องนี่ ถ้างั้นมันคือเรื่องใดกัน?

"ที่คุณพูด นั่นคือเรื่องของคุณป้าเหรอคะ?"

"ใช่!" หยางหยวนถอนหายใจยาวออกมา เขารู้สึกหดหู่ในใจ เขายื่นมือไปเพื่อจะหยิบบุหรี่มาสูบ

แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหว ตงเหยียนก็มองมาที่เขา

เธอยื่นมือออกไปและตบแขนของหยางหยวน

"ทำไมยังจะสูบบุหรี่อีก?"

"ไม่ ก็แค่จะออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย ..." หยางหยวนอธิบายอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังดูมีพิรุธ

“ คุณก็รู้ เรื่องราวในปีนี้ ใันก็ไม่มีใครถูกใครผิด และก็ไม่รู้จะวิเคราะห์จากตรงไหน ตอนแรกฉันก็คิดว่าเป็นเพราะเรื่องของหลิงรุ่ย ที่อาจจะยังไม่ค่อยเข้าใจอย่างถี่ถ้วน แต่ฉันไม่คิดเลยว้า บางเรื่องก็ เฮ้อ ……”