โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 495

เมื่อเห็นหยางหลิงรุ่ยกำลังเหม่อและยังคงประเมินคนข้างกายเธออยู่ตลอด

ฉีหลานรู้จักนิสัยของหยางหลิงรุ่ยดี เธอจึงกระแอมเบาๆ

เมื่อได้ยินเสียงที่ข้างหู เธอก็ได้สติขึ้นทันที

เธอยิ้มอย่างอายๆและรู้ตัวดีว่าเธอเสียมารยาทจึงยื่นมือออกไปและทำท่าทางเชื้อเชิญชวนให้ฉีหลานเข้าไปในห้องลองเสื้อพร้อมกับชายชราที่มากับเธอ

เนื่องจากเป็นสตูดิโอที่สั่งทำจึงเป็นวิถีระดับไฮเอนด์

ห้องลองนี้มีขนาดใหญ่มาก เป็นห้องโล่งขนาดกว่า 80 ตารางเมตร

ภายในมีห้องเล็กๆสำหรับลองเสื้อผ้าและมีพื้นที่กว่า 30 ตารางเมตรซึ่งเพียงพอสำหรับจะเดินไปมา

พนักงานนำเสื้อผ้าของฉีหลานทั้งสามชุดออกมาโชว์

เนื่องจากเป็นวันหยุดเย่ตงจึงมาด้วย

เธอและหยางหลิงรุ่ยยืนเคียงข้างกันคาดเดาอย่างสงสัย เห็นได้ชัดว่าฉีหลานและชายชราต่างกันราวฟ้ากับเหว

หยางหลิงรุ่ยกลัวว่าการจ้องมองของเย่ตงจะชัดเจนเกินไป ดังนั้นเธอจึงถองใส่เย่ตงเบาๆหลายครั้งเพื่อให้ระวังสายตาของเธอ

ฉีหลานที่กำลังหยิบชุดจะเข้าไปในห้องลองเสื้อ แต่ด้วยคำขอของชายชราเธอทาบชุดลงที่หน้าอกของเธอให้ชายชราดูว่าสวยมากใช่หรือไม่

เมื่อต้องเผชิญกับความยึดติดที่เห็นได้ชัดนี้ หยางหลิงรุ่ยและเย่ตงมองหน้ากันและได้แต่ถอนหายใจอย่างสงบ

แม้ว่าฉีหลานจะรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ดี แต่เธอก็ยังคงทำตามที่ชายชราพูด

เมื่อเธอเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องลอง ชายชราก็นึกอะไรแปลกๆขึ้นได้และอยากจะเข้าไปด้วย

ไม่ต้องพูดถึงว่าฉีหลานจะห้ามไว้ คราวนี้แม้แต่ผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลังชายชราก็รู้ว่าเช่นนี้ไม่ดีแน่

ด้วยความเป็นหนุ่ม เขารู้ที่มาของสตูดิโอนี้อย่างคร่าวๆ

และเขาก็วางแผนจะแต่งงานในปีหน้า แม้ว่าราคาของสตูดิโอนี้จะสูงมาก แต่ก็ยังมีซีรีส์ระดับล่างอยู่

ด้วยรายได้ของผู้ช่วยก็ยังพอจะสั่งทำได้

ถึงตอนนั้นถ้าเขาสั่งทำชุดแต่งงานกับสตูดิโอนี้ แฟนของเขาจะต้องดูมีหน้ามีตาอย่างแน่นอน

เขาก้าวไปข้างหน้าโน้มตัวไปข้างหาชายชราและกระซิบ "คุณจางครับ ที่นี่มีคนมากมาย เพื่ออิทธิพลแล้ว คุณว่า..."

ชายชราที่ถูกเรียกว่าคุณจางมีชื่อเต็มว่าจางหงเหว่ย

เขาไม่ใช่ผู้ดีใหม่ แต่เป็นลูกชายของผู้ดีใหม่

ในรุ่นพ่อของเขาได้พบเจอกับการปฏิวัติอุตสาหกรรม เขาจึงออกจากงานเดิมเพื่อไปสร้างอสังหาริมทรัพย์

ต้องรู้ว่าในยุคนั้น เพียงแค่ทำอะไรนิดหน่อยก็สามารถทำเงินได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าอสังหาริมทรัพย์ในยุคนั้นแทบจะเป็นอุตสาหกรรมทอง

การอนุมัติทั้งหมดเป็นสีเขียวตราบเท่าที่คุณเต็มใจที่จะดำเนินการ

พ่อของของจางหงเหว่ยเป็นฮีโร่ตัวจริง

เดิมทีเขาเป็นแค่ผู้รับเหมาก่อสร้าง ไม่ได้ทำสิ่งผิดกฏหมาย เขาดึงกลุ่มผู้ชำนาญการมาร่วมทำด้วยกัน

แต่หลังจากเห็นว่ามันทำกำไรได้มากเขาจึงเปลี่ยนอาชีพอย่างเด็ดขาด

ลงทุนสามปีและขยายตัวอย่างยิ่งใหญ่มาสิบเจ็ดปี

เมื่อพ่อของจางหงทรุดป่วยเป็นโรคหลอดเลือดสมองในที่สุดเนื่องจากการใช้ชีวิตที่เหนื่อยเกินไป เขาก็ส่งมอบบริษัทต่อให้จางหงเหว่ย

ตอนนั้นบริษัทของเขาเป็นอันดับห้าในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ของประเทศแล้ว

นี่ไม่ใช่ภายในเมืองหรือในมณฑล แต่เป็นระดับประเทศ

เมื่อมีอุตสาหกรรมประเภทที่มีกระแสเงินสดหลายแสนล้าน สามารถพูดได้ว่าจางหงเหว่ยใช้เงินเหมือนดิน

ในฐานะเศรษฐีรุ่นที่สอง เขาได้รับมรดกจากพ่อมาทั้งหมด แล้วยังใช้จ่ายเงินเหมือนเศษเบี้ยตามอำเภอใจ

เขาผลักผู้ช่วยออกไปและพูดเสียงต่ำ "ออกไป ฉันจะทำอะไรแกกล้าขัดขวางเหรอ?"

ตอนที่จางหงเหว่ยพูดประโยคนี้ เขาก็ไม่ได้คิดถึงว่าหยางหลิงรุ่ยและคนอื่นๆยังอยู่ที่นั่น

เมื่อเห็นภาพที่หยาบคายของจางหงเหว่ย หยางหลิงรุ่ยก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากของเธอ

เธอมองไปที่ผู้ช่วยของจางหงเหว่ยและส่งสายตาให้ว่าอย่าห้ามเขา

เมื่อเห็นสิ่งที่จางหงเหว่ยปฏิบัติกับผู้ช่วยที่แทบเหมือนไม่ได้มีเขาอยู่ในสายตาเลย

ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ ในมุมมองต่อโลกของจางหงเหว่ย เพียงแค่เขามีเงินจ่าย เขาก็สามารถหาผู้ช่วยแบบนี้ได้หลายสิบคนในสำนักงาน

หย่งหลิงรุ่ยก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาอย่างสงบ

"คุณผู้ชาย อีกครู่เจ้าสาวของคุณจะปรากฏตัวต่อหน้าคุณในรูปลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบที่สุด โปรดอดใจรอนิดนึงนะคะ!"

ผู้หญิงที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างกะทันหัน เพราะข้างกายไม่มีฉีหลานเปรียบเทียบ ท่าทางของหยางหลิงรุ่ยกับบริสุทธิ์และน่ารักอย่างที่ควรจะเป็น

ดวงตาของจางหงเหว่ยแข็งกระด้างขึ้นเกือบจะในทันที

เขามองไปที่หยางหลิงรุ่ยอย่างดุร้าย สายตาของเขากวาดมองร่างกายของหยางหลิงรุ่ยทุกตารางนิ้วอย่างรวดเร็ว

จากใบหน้าของเธอลงมาที่ร่างกายส่วนบนและลงไปจนล่างสุด

หยางหลิงรุ่ยซึ่งสามารถทนได้อย่างเงียบๆ ในตอนแรกก็ขมวดคิ้ว

ชายแก่ที่ฉีหลานกำลังจะแต่งงานด้วยนั้นลามกและหยาบคายเกินไป!

หยางหลิงรุ่ยกระแอมในลำคอเตือนชายชราที่อยู่ตรงหน้า

สายตาของจางหงเหว่ยไม่ได้เปลี่ยนไปเลย หลังจากมองหยางหลิงรุ่ยเป็นครั้งที่สามเขาก็ยื่นมือออกไป

"คุณเป็นผู้อำนวยการหยางใช่หรือไม่? ฉันเคยได้ยินอาหลานพูดถึงคุณ ครั้งนี้เสื้อผ้าเซ็กซี่มาก ลำบากคุณแล้ว เสี่ยวหลี่ ... "

ตอนชายชรายื่นมือออกมากลับไม่ใช่การจับมือแบบปกติ

หยางหลิงรุ่ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมากับฉีหลาน เด็กหนุ่มเหล่านั้นเมื่อพวกเขาเห็นฉีหลาน ดวงตาที่บริสุทธิ์และว่างเปล่าของพวกเขาก็จะเต็มไปด้วยความปรารถนา

"คุณเกรงใจเกินไปแล้ว เพียงแค่พี่สาวหลานชอบการออกแบบของเราถึงจะเป็นน้ำใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"

หยางหลิงรุ่ยตอบอย่างมั่นใจและไม่มีท่าทีผิดปกติ

จางหงเหว่นมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคอลลาเจนของหยางหลิงรุ่ยอย่างประเมินไปมาหลายครั้ง

ผิวของหยางหลิงรุ่ยนั้นดีจนน่าอิจฉา

แม้แต่ผิวของฉีหลานซึ่งได้รับการบำรุงโดยฝีมือคนให้สวยงามที่สุดก็ยังต้องอาย

จางหงเหว่ยคิดเรื่องนี้ในใจแล้วว่ามันจะสดชื่นแค่ไหนหากเขาได้วางมือบนใบหน้าของหยางหลิงรุ่ย

เขาเริ่มวางแผนแม้กระทั่งหลังแต่งงานจะให้ฉีหลานชวนผู้หญิงคนนี้มาเยี่ยมที่บ้าน

พอคุ้นเคยกันแล้ว เขาจะได้มีโอกาสลงมือ

เมื่อนึกถึงผู้หญิงสองคนที่เล่นสนุกกันภายใต้ร่างของเขา จางหงเหว่ยก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเขาอ่อนแอลงเล็กน้อยจากการที่ดื่มสุรามากไปก็ดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวบางอย่าง

จากการก้มหน้าก้มตาของหยางหลิงรุ่ย สายตาของเธอก็มองไปเห็นส่วนที่อยู่ต่ำกว่าเอวของจางหงเหว่ยพอดี

จากนั้น เธอก็ทนดูพฤติกรรมหยาบคายของจางหงเว่ย

เป็นครั้งแรกที่ได้รับการปฏิบัติอย่างหยาบคายเช่นนี้ เพลิงโกรธของหยางหลิงรุ่ยในใจของเธอในเวลานี้อยู่เหนือคำบรรยาย

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะระเบิด เย่ตงที่เฝ้าดูละครแปลกๆนี้อยู่ด้านข้างก็รีบก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า "คุณคะ คุณฉีต้องใช้เวลานานในการเปลี่ยนชุดและจะต้องออกแบบทรงผมของเธอใหม่ คุณสามารถไปนั่งรอที่ส่วนพักผ่อนตรงนั้น สักพักก็เสร็จแล้วค่ะ!”

เย่ถงทำท่าเชื้อเชิญและขยิบตาให้หยางหลิงรุ่ย

จริงๆแล้วไม่ต้องให้เย่ตงเตือนเธอ หยางหลิงรุ่งก็รู้ว่าเธอไม่สามารถโกรธได้

เพราะถ้าโกรธ มันจะเป็นเรื่องลำบากใจสำหรับที่ถูกบีบอยู่ตรงกลาง

เธอหายใจเข้าลึกและยิ้มอีกครั้งเมื่อเงยหน้าขึ้น "ใช่ค่ะ คุณไปพักผ่อนตรงนั้นสักครู่ มีฉันอยู่ตรงนี้ก็พอแล้วค่ะ"

หยางหลิงรุ่ยบังคับตัวเองให้ยิ้มอย่างมากเพื่อระงับความโกรธในใจ

ไม่ต้องพูดถึงชายชรา แม้แต่เสี่ยวหลี่ผู้เป็นผู้ช่วยก็สามารถมองออกว่าหยางหลิงรุ่ยยิ้มได้ฝืนใจมาก

อารมณ์ของเจ้านายตัวเองเป็นอย่างไรเสี่ยวหลี่รู้ดี

และพฤติกรรมเมื่อครู่ก็โจ่งแจ้งเกินไปจริงๆ

ถ้าเจ้านายไม่พูดอะไร เขาก็ไม่สามารถมีปากเสียงได้จึงทำได้แค่ยิ้มอย่างขอโทษ

และคราวนี้จางหงเหว่ยไม่ได้สังเกตเห็นเลย

เขาไม่ขยับเท้า แต่ลังเลอยู่ว่าจะก้าวไปด้านหน้า

"ผอ.หยางสวยขนาดนี้ คุณมีแฟนหรือยัง? คุณอยากให้ฉันแนะนำใครให้ไหม!"