โซ่คล้องรัก นิยาย บท 25

"ปะ..ปล่อยพวกนั้นไปเถอะค่ะ"

"..." รามิลยอมดึงมือออกจากหลังมือของเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่า แล้วเดินกลับไปหานับดาวที่ยืนสั่นเทาอยู่ข้างประตูรถอีกครั้ง "กลัวเหรอ?"

"คนพวกนั้นก็แค่เด็กติดยา มาเฟียอย่างพี่รามิลไม่จำเป็นต้องลดตัวลงไปเล่นด้วยหรอกค่ะ"

"ฉันไม่ชอบเด็กปีนเกลียว"

"..." นับดาวลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อนึกถึงการกระทำก่อนหน้านี้ของตัวเอง ความหวาดกลัวทำให้สติของเธอเริ่มกลับคืนมาอีกครั้ง "มะ..เมื่อกี้ที่นับปีนเกลียวนับขอโทษค่ะ"

"ขึ้นรถ" มาเฟียหนุ่มเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่งโดยไม่พูดอะไรมากกว่านั้น ทำให้นับดาวรีบก้าวเข้าไปในรถทันที แต่ยังไม่วายเหลือบมองกลุ่มวัยรุ่นทั้งสี่คนยังนอนสะบักสะบอมอยู่บนถนน ก่อนที่รามิลจะขับรถออกมาด้วยความเร็ว

"..." ดวงตากลมโตเหลือบมองใบหน้าเย็นชาของชายหนุ่มท่ามกลางความเงียบงันเป็นระยะ หากรามิลเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาที่เข้าหาเธออย่างจริงใจบางทีเธออาจจะเป็นฝ่ายตกหลุมรักเขาไปแล้ว แต่ในความเป็นจริงเขาเป็นมาเฟียที่มีอำนาจอยู่เหนือกฎหมาย นอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาก็คงจะเป็นเซ็กซ์ของเขาที่ทำให้เธอรู้สึกดีอยู่บ้าง

"เจ็บแผลไหม"

"อ๊ะ! จะ..เจ็บค่ะ" น้ำเสียงอ่อนลงของรามิลช่วยฉุดรั้งหญิงสาวออกจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่ เธอยกมือขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาเกรอะกรังออกจากใบหน้า แล้วควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายข้างออกมาเปิดไฟฉายเพื่อส่องดูบาดแผล

"ทีหลังก็อย่าทำอะไรที่ฉันไม่ชอบอีก"

"แต่พี่รามก็ทำแบบนั้นกับนับเหมือนกัน..."

"ฉันทำอะไร"

"นับไม่อยากนอนกับพี่ราม แต่พี่รามก็พยายามยัดเยียดตัวเองให้นับอยู่ได้"

"แน่ใจเหรอว่าไม่ชอบนอนกับฉัน"

"มะ..ไม่ชอบ"

"ร่างกายเธอมันตอบสนองสัมผัสของฉัน"

"..." กลับกลายเป็นนับดาวที่เป็นฝ่ายพูดไม่ออก ปฏิเสธไม่ได้ว่าบางครั้งเธอก็เผลอไผลไปกับการเล้าโลมของเขา "แต่นับก็ไม่ชอบพี่รามอยู่ดี เซ็กซ์กับความชอบมันคนละส่วนกันค่ะ"

"งั้นเหรอ" นับดาวเบือนหน้าหนีในตอนที่อีกฝ่ายหันมาสบตากันท่ามกลางความมืดสลัว ก่อนที่เขาจะดึงสายตากลับไป

"พี่รามิลตามนับมาเหรอ"

"ฉันนัดกับเพื่อนไว้"

"แล้วลากนับกลับมาทำไมคะ"

"..." รามิลเมินใส่เจ้าของคำถาม เขาขับรถต่อเงียบๆ โดยไม่สนใจสายตาของเธอที่จ้องมองมาอย่างจับผิด

ครืด~ ครืด~

ความเงียบงันภายในรถถูกทำลายลงด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของมาเฟียหนุ่ม เขาชะลอความเร็วลง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมากดรับสาย นับดาวกอดอกมองเงียบๆ เมื่อเหลือบไปเห็นชื่อของชารีฟบนหน้าจอมือถือ

"มีอะไร"

(งานที่โกดังมีปัญหานิดหน่อยครับ นายจะวกกลับมาดูอีกรอบไหมครับ)

"ทำไมไม่บอกก่อนที่กูจะออกมา"

(เพิ่งเจอปัญหาเมื่อกี้ครับ)

"เดี๋ยวกูเข้าไป" รามิลตอบกลับไปสั้นๆ แล้วเป็นฝ่ายวางสายไปก่อน

"ถ้าจะไปทำงานช่วยไปส่งนับที่ห้องก่อนได้ไหมคะ"

"เสียเวลา"

"แล้วทำไมฉันต้องชอบ"

"นับชอบเวลาโดนผู้ใหญ่จับหัวนะ เหมือนได้รับความเอ็นดูจากผู้ใหญ่"

"..."

"ตะ..แต่ตอนมีอะไรกันอนุญาตให้จับได้เหรอ"

"ฉันมีกฎของฉัน"

"กฎในการนอนด้วยกันเหรอคะ มีอะไรบ้าง"

"ไม่จูบปาก ไม่ดูดนม ไม่ใช้ปากกับตรงนั้นของผู้หญิงที่นอนด้วย ไม่สด แต่อนุญาตให้ทำรอยบนตัวฉันไม่ว่าจะส่วนไหน ห้ามจับหัว"

"..." นับดาวได้แต่กะพริบตาปริบๆ เพราะทั้งหมดที่รามิลว่ามานั้นเขาเคยทำให้เธอทุกอย่างเวลาที่หลับนอนด้วยกัน "มะ..ไม่ดูดนม ไม่จูบปากมันแปลกๆ นะ ผู้หญิงน่าจะชอบให้สัมผัสหน้าอกเวลามีอะไรกัน"

"ชอบเวลาฉันดูดนมเหรอ"

"นะ..นับไม่ได้หมายถึงตัวเองค่ะ!"

"แต่ฉันชอบ" หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นในตอนที่รามิลยกมือขึ้นมาลูบไล้ยอดอกผ่านเนื้อผ้าเบาๆ "ไม่ใส่เสื้อใน?"

"มะ..มันมีฟองน้ำบางๆ อยู่ในชุดอยู่แล้วค่ะ"

"ถอดมันออกสิ ทั้งหมดเลย"

"..."

"ฉันชอบตอนเธอไม่ใส่อะไรเลย"