โซ่คล้องรัก นิยาย บท 50

@คลับหรูใจกลางเมือง

"นี่! แกชวนฉันมากินเหล้าหรือชวนฉันมาหาเลขเด็ดบนผนังกันแน่ยะ!" เสียงตวาดลั่นของพาฝันทำเอานับดาวที่กำลังยืนเอาใบหูแนบกับผนังของห้องวีไอพีในคลับหรูแห่งหนึ่งสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ รีบผละใบหน้าออกมาทันที

"ฉะ..ฉันก็แค่อยากรู้ว่าห้องวีไอพีของที่นี่มันเก็บเสียงดีรึเปล่า ถ้าสมมุติว่าห้องข้างๆ ทำเรื่องอย่างว่ากันพวกเราจะได้ยินไหม"

"แกจะอยากรู้เรื่องพวกนั้นไปทำไม"

"ฉันสงสัยแล้วมันผิดตรงไหน"

"แกสงสัยมันไม่ผิดหรอก แต่การกระทำของแกมันน่าสงสัย ทำตัวเหมือนพวกเมียหลวงที่กำลังตามจับผิดผัวกับเมียน้อยอย่างนั้นแหละ"

"เมียหลวงอะไรของแก! ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับพี่รามนะ แล้วพี่รามก็บอกว่าแค่มาคุยงานกับยัยป้ากุหลาบเน่าเฉยๆ ด้วย!..อุ๊บ" นับดาวตะโกนตอบกลับไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากทันทีเมื่อรู้ว่าเมื่อสักครู่พลั้งปากพูดความจริงออกไปทั้งหมด

"นี่แกอย่าบอกนะว่าคนที่อยู่ในห้องข้างๆ คือพี่รามิลของแก แล้วแกก็ไม่ได้ชวนฉันมาดื่มเพราะอยากมาจริงๆ แต่แอบมาจับผิดผัว?"

"กะ..ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่ใช่ผัว เป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นที่หลับนอนด้วยกันได้ แล้วฉันก็แค่บังเอิญได้ยินพี่รามพูดถึงชื่อคลับนี้เลยอยากมาลองดื่มที่นี่ดูเฉยๆ"

"แล้วยัยป้ากุหลาบนั่นคือใคร?"

"ยัยป้าโรสที่มันจ้องจะงาบพี่รามไง!"

"นั่นไงแกยอมรับแล้วว่าแกมาจับผิดพี่รามิล!"

"อะ..เออ ยอมรับก็ได้ว่าตามพี่รามมา ฉันแค่มาตรวจสอบความซื่อสัตย์ของว่าที่คู่หมั้นมันผิดด้วยเหรอ" นับดาวยอมรับอย่างไม่เต็มเสียงนัก พร้อมกับเดินกระแทกเท้าปึงปังกลับไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกัน ทำเอาพาฝันกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา

"จะมีผัวทั้งทียังต้องลำบากเพื่อนอีกนะ แล้วเป็นยังไงบ้างคะ เงี่ยหูฟังตั้งนานได้ยินเสียงครางของพวกเขาไหม"

"อย่ามาล้อกันได้ไหม จะเอาไหมพี่ชารีฟน่ะ"

"ไม่ต้องเอาผู้ชายมาขู่ฉันเลยนะ ผนังห้องหนายิ่งกว่าหนังหน้าของแกขนาดนี้ต่อให้เขาเยสดแตกในกันแกก็ไม่มีทางได้ยินหรอก"

"มะ..ไม่มีทาง พี่รามบอกว่าสดกับฉันคนเดียว"

"ดูภูมิใจเหลือเกินนะ แล้วจะเอายังไง แปลงร่างเป็นหนูท่อมุดเข้าไปตามท่อระบายน้ำแล้วไปโผล่ในห้องน้ำของห้องพี่รามิลเลยดีไหมล่ะ" พาฝันถามประชดประชัน

"ก็ถ้ามันมียาวิเศษที่ทำให้แปลงร่างเป็นหนูท่อได้ฉันคงไม่มานั่งโง่ๆ ให้แกบ่นแบบนี้หรอก"

"เฮ้อ เดินไปเคาะประตูห้องนั้นเลยไหม แล้วบอกพี่รามิลไปตามตรงว่าพอไม่เจอหน้ากันแกก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ เลยต้องแอบตามมา"

"แล้วถ้าปลอมตัวเป็นเด็กเสิร์ฟเข้าไปล่ะ?" นับดาวยกยิ้มร้ายกาจเมื่อมีแผนการบางอย่างผุดเข้ามาในสมองพอดี ต่างจากพาฝันที่ทำหน้าแหยอย่างไม่อยากจะเชื่อในความคิดของเพื่อนตัวเอง

"นี่แกไปแอบอ่านนิยายมาเหรอ?"

"แกเป็นคนปลอมตัว"

"จะบ้ารึไง! ทั้งพี่รามิลของแก ทั้งพี่ชารีฟว่าที่แฟนของฉันเคยเห็นหน้าฉันหมดแล้วนะ"

"แกก็บอกไปสิว่าแกทำงานพิเศษที่นี่!"

"คุณหนูบ้านรวยอย่างฉันจะมาทำงานในที่แบบนี้เพื่ออะไรยะ!"

"มีคุณหนูบ้านรวยตั้งเยอะที่ทำงานหาเงินเอง แกอย่ามาพูดจาดูถูกงานแบบนี้นะ!"

"ไม่ได้ดูถูกโว้ย แต่มันไม่เหมาะกับฉัน!"

ก๊อก~ ก๊อก~

"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องหันไปยังต้นทางของเสียงอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่พาฝันในชุดพนักงานของคลับจะเดินถือถาดอาหารเข้ามา เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นภาพที่รามิลกำลังใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนของตัวเอง

"เธอหน้าคุ้นๆ นะ เพื่อนของนับดาวรึเปล่า" มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัย รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเจอหน้าพาฝันมาก่อน ในขณะที่ลูกน้องคนสนิทอย่างชารีฟยืนมองเงียบๆ แม้จะจำหน้าพาฝันได้ในทันทีก็ตาม

"ชะ..ใช่ค่ะ บังเอิญจังเลยนะคะ"

"มาทำอะไรที่นี่"

"เอ่อ ฝันทำงานพิเศษที่นี่ค่ะ"

"..." สายตาเย็นชาของรามิลที่จ้องมองมาอย่างยากจะคาดเดาทำเอาพาฝันเสียวสันหลังวาบ เธอรีบวางอาหารลงบนโต๊ะ แล้วหันไปส่งยิ้มทักทายชารีฟ แต่เขาก็เมินเฉยใส่เธอเหมือนเดิม

"คนนี้เพื่อนของน้องนับดาวเหรอคะ" เสียงของโรสทำให้เธอหันหน้ากลับมาอีกครั้ง รอยยิ้มหวานบนใบหน้าจางหายไปภายในเสี้ยววินาที เหลือเพียงความบึ้งตึง

"รู้จักเพื่อนของฉันด้วยเหรอคะ"

"เคยเจอกันแล้วน่ะค่ะ"

"อ๋อ งั้นเหรอคะ"

"เพื่อนของน้องนับดาวน่ารักเหมือนน้องนับดาวเลยนะคะ ทำงานที่นี่นานแล้วเหรอคะ"

"พะ..เพิ่งมาทำได้ไม่นานค่ะ"

"อ๋อค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวสักครู่นะคะ" โรสส่งยิ้มให้หญิงสาวรุ่นน้อง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป