โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 11

ณ ห้องพักของนานโอ

“คุณอาสนใจเพ้นท์เหรอครับ” หลังจากบรรดาลูกน้องและสาวสวยดีกรีนางแบบจำนวนสามคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนห้องของตน ราซิเอลโล่รีบถามนานโอทันที

“แกถามทำไม” นานโอไม่ตอบ เขาถามกลับแทน “หรือว่าแกสนใจเพ้นท์”

ไม่ใช่ว่านานโอจะไม่สังเกตเห็นทีท่าของหลานรัก เขาเห็นแต่ไม่พูด ไม่ทักถาม ตอนนั้นยังไม่แน่ใจเพราะคิดว่า เป็นสายตาของผู้ชายที่มองผู้หญิงสวย แต่พอได้ยินคำถามนี้ นานโอเริ่มมั่นใจในความคิดของตน

“ก็ไม่เชิง”

“ยังไงไม่เชิง”

“เมื่อเจ็ดปีก่อน เพ้นท์เคยเป็นเด็กฝึกงานในบริษัทของผม เรามีอะไรกัน” ราซิเอลโล่พูดแค่นี้นานโอก็เข้าใจ

“พอได้สมใจหมาย แกก็ทิ้งเพ้นท์ใช่ไหม”

นานโอรู้นิสัยหลานคนนี้ดีว่า ใช้ผู้หญิงเปลืองมากแค่ไหน แถมเป็นคนขี้เบื่อ ไม่ชอบให้ใครมาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ และคบกับใครได้ไม่นาน เพชรหอมคือผู้หญิงหนึ่งในหลายสิบคนของราซิเอลโล่ ที่พอหมดกลิ่นหอมก็ถูกโละทิ้ง

“ไม่เชิงครับ เธอบอกผมว่าท้อง ผมเลยจบ” ราซิเอลโล่ตอบ “ผมมั่นใจว่าผมป้องกันทุกครั้ง ผมไม่มีวันพลาดแน่นอน”

“แกเลยคิดว่า เพ้นท์จะจับแกใช่ไหม ถึงบอกว่าท้อง” นานโอเดา “แล้วถ้าเผื่อแกพลาดเองล่ะ ถ้าเพ้นท์ท้องกับนายจริงๆ มันจะเป็นไงต่อ”

นานโอนั่งไขว้ห้าง ยกพวงมาลัยในมือขึ้นดมสูกลิ่นหอมด้วยท่าทางสบายๆ เหลือบตามองหลานรักที่ทำหน้าเครียดขึ้นมา

“ถ้าเผื่อคำพูดของเพ้นท์เป็นความจริง มันก็มีอยู่สองทาง หนึ่งเพ้นท์เอาลูกไว้ สองเอาลูกออก แล้วถ้าเพ้นท์เอาลูกไว้ ป่านนี้ก็คงหกขวบแล้วมั้ง” นานโอสังเกตอาการหลานชายไปด้วย “แกเท่านั้นที่รู้นิสัยเพ้นท์ดีกว่าฉัน แกคิดว่า ถ้าเพ้นท์ท้องจริงๆ เพ้นท์จะทำยังไง”

ราซิเอลโล่ฉุกใจคิด นิสัยของเพชรหอมเท่าที่เขารู้ หล่อนเป็นคนอ่อนโยน นิสัยน่ารัก ไม่เรื่องเยอะจนเขาต้องปวดหัว รู้อยู่รู้สถานะของตน แต่ถ้าหากหล่อนท้องจริง หล่อนคงไม่กล้าฆ่าลูกตัวเอง แถมยังรักเด็กอีกด้วย

แต่ถ้ากล้าล่ะ...เพชรหอมอาจเกิดความเครียดและเสียใจกับคำพูดน่าตบปากของเขาที่พูดกลับไปว่า แน่ใจเหรอว่าลูกฉัน ทั้งที่ในขณะนั้นเพชรหอมมีเขาเพียงคนเดียว แต่เหตุใดมิทราบได้ เวลานั้นราซิเอลโล่จึงพูดประโยคนั้นไป เขาคิดอย่างสับสน

“ผมก็ไม่แน่ใจ เพราะวันที่เพ้นท์บอกผมว่าท้อง ผมพูดไม่ดีกับเธอ” ราซิเอลโล่ตอบ

“ทำไมต้องทำท่าเหมือนหึงเพ้นท์ด้วย แกกับเพ้นท์จบกันไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ อีกอย่างแกเองก็ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย เป็นคู่ขาไม่ใช่เหรอ ที่สำคัญที่สุดฉันไม่ถือเรื่องนี้”

ราซิเอลโล่รีบดึงความรู้สึกตัวเองทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ นี่เขาแสดงอาการหึงหวงเพชรหอมงั้นหรือ แสดงตรงไหนยังไงทำไมถึงไม่รู้ตัว เขารีบปรับสีหน้าและความรู้สึกให้เป็นปกติทันที

“ใครว่าผมหึง ผมไม่ได้หึงซะหน่อย” นานโอยิ้มอย่างรู้นิสัยหลานรัก

“ถ้าแกไม่หึงไม่หวง นั่นหมายความว่า ฉันสนใจเพ้นท์ได้” นานโอสรุป “ฉันไปนอนเอาแรงก่อนดีกว่า เย็นนี้หน้าตาจะได้สดชื่น เพ้นท์จะได้สนใจฉันเหมือนกับที่ฉันสนใจเพ้นท์”

นานโอกวนอารมณ์หลายชายสุดพลัง ยิ้มให้ราซิเอลโล่ที่ใบหน้าเรียบตึง มองเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำเสียงฮึดฮัดหลังจากนานโอเดินเข้าห้องนอน

ราซิเอลโล่ลุกเดินออกจากห้องอาหนุ่ม ตรงไปยังห้องของตนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ขณะทุกย่างก้าวในหัวเขามีแต่ความคิด คิดถึงเรื่องในอดีตที่ไม่คิดว่าผลพวงจะมาถึงปัจจุบัน

ตกลงเพชรหอมท้องจริงหรือไม่ นั่นคือคำตอบที่เขาต้องหาคำตอบให้ได้