โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 11

“อะไรนะ?” เซบาสเตียนคิดว่าเขาได้ยินผิด

“ให้เงินฉัน 50,000 ดอลลาร์! ฉันรับประกันว่าฉันจะไม่รบกวนครอบครัวลินน์อีกเลย” ซาบริน่าใช้น้ำเสียงอันสงบราวกับว่าความตายเป็นเรื่องเล็กน้อยในชีวิต

เซบาสเตียนโกรธมาก เขาหัวเราะออกมา

'เธอเข้าใจวิธีการเล่นจริง ๆ ด้วย'

“เมื่อวานใครสัญญากับฉันว่าจะไม่ขอเงินอีก?” เขาถามเธออย่างเย้ยหยัน

“คุณคิดว่าผู้หญิงที่ด่างพร้อยเล่นเกมนี้เพื่อที่จะได้อยู่กับคุณหลายต่อหลายครั้งอย่างฉันจะมีความซื่อตรงเหลืออยู่อีกไหมล่ะ?” เธอตอบอย่างเย้ยหยัน

เซบาสเตียนพูดไม่ออก

เขาเกือบลืมไปแล้วว่าเธอไร้ยางอายเพียงใด

เขาเยาะเย้ยเธออย่างไร้ความปราณี “ถ้าฉันสามารถพาเธอออกจากคุกได้ เธอคิดว่าเป็นเรื่องยากมากรึไงที่ฉันจะส่งเธอกลับเข้าไปใหม่?”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

เธอรู้ว่าต้องแพ้แน่ถ้าต้องต่อรองกับเซบาสเตียนในแง่ของความโหดเหี้ยม

อย่างไรก็ตาม เธอจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะได้เงินจำนวน 50,000 ดอลลาร์นี้มา เธอไม่สามารถปล่อยให้หลุมฝังศพของแม่ของเธอ ถูกขุดขึ้นมาได้

“ก็พูดถูก” เธอหลับตาลงและยิ้มอย่างไร้เรี่ยวแรง “คุณจะบีบคั้นฉันให้ตายได้ง่าย ๆ ยังไงก็ได้ เหมือนกับที่คุณบีบมดให้ตายนั่นแหละ”

พูดจบเธอก็เปิดประตูออกไป

ชายคนนั้นหยุดเธอ “คุณจะทำอะไร?”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน” ซาบริน่าพูด

ชายคนนั้นเข้ามาใกล้เธอ “ฉันเกือบลืมไปแล้ว เซลีนบอกว่าเธอทำงานพวกกลางคืนใช่ไหม? ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะว่าระหว่างที่เธอทำสัญญากับฉัน อย่าทำข้อตกลงนี้สกปรกและไม่น่าพอใจ ถ้าไม่งั้น… ”

ซาบริน่าระเบิดขึ้นมาทันที “ถ้าไม่งั้น! ถ้าไม่งั้น! ถ้าไม่งั้น! ฉันติดหนี้บุญคุณคุณอยู่ใช่ไหม คุณเซบาสเตียน ฟอร์ด? คุณบอกว่าฉันพยายามจะโกงเงินคุณ และกำลังจะหาทางหนีเข้ากลีบเมฆอยู่ใช่ไหม?”

“ฉันแค่ตกลงทำข้อตกลงกับคุณ เพราะฉันได้รับความช่วยเหลือจากแม่ของคุณในคุกและต้องการตอบแทนเธอกลับ”

“แค่นั้น!”

“ฉันเพิ่งออกจากคุกมา ในที่สุดฉันก็ได้งาน หลังจากเจอปัญหาต่าง ๆ มากมาย และอีกแค่วันเดียวฉันก็จะได้เช็คเงินเดือนแล้ว แต่คุณทำมันพัง”

“ฉันมีเงินไม่เพียงพอ แม้แค่จะขึ้นรถเมล์ยังขึ้นไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วคุณจะให้ฉันอยู่ต่อไปยังไง?”

“คุณก็ได้ยินที่คฤหาสน์ของลินน์แล้วนี่ พวกเขาเป็นคนที่ยืนกรานให้ฉันอยู่เอง ฉันไม่ได้คิดที่จะรบกวนพวกเขาเลย พวกเขาเคยให้เงินฉันมาก่อน และตอนนี้พวกเขาต้องการให้ฉันจ่ายเงินคืน 50,000 ดอลลาร์ ให้กับพวกเขาภายในวันพรุ่งนี้! ถ้าฉันไม่จ่าย หลุมฝังศพของแม่ฉันจะถูกขุดทิ้งแน่!”

“ช่วยบอกฉันสิว่าฉันจะใช้อะไรจ่ายให้พวกเขาดี?”

เซบาสเตียนตกใจมาก

เธอเคยเป็นคนที่สงบเยือกเย็นมาก ๆ

เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะระเบิดออกมาแบบนี้

หลังจากที่ตะโกนเสร็จ เธอก็เยาะเย้ยตัวเองและพูดว่า “ฉันตะโกนใส่คุณทำไมเนี่ย? เรียกร้องความสงสารเหรอ? ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นแค่ของเล่นที่คุณจะเหยียบย่ำได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ ถ้าฉันขอความเมตตาจากคุณ มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกเหรอ? ฉันนี่มันโง่จริง ๆ”

จากนั้นเธอก็พูดเรียบ ๆ ว่า “คุณฟอร์ด ฉันต้องการยุติข้อตกลงของเรา”

“ยกเลิกฝ่ายเดียวอย่างนั้นเหรอ?”

เธอตอบกลับไปว่า “ฉันรู้ ฉันต้องจ่ายค่าการยกเลิกก่อนกำหนด ฉันไม่มีเงิน ดังนั้นได้โปรดให้เวลาฉันหนึ่งสัปดาห์ แล้วฉันจะกลับไปรับโทษในสิ่งที่คุณต้องการจะทำกับฉัน”

ชายคนนั้นถามด้วยความสนใจ “คุณวางแผนที่จะทำอะไรในหนึ่งสัปดาห์?”

“ก่อนอื่น ฉันเอาเลือดไปขายที่ตลาดมืด พอฉันได้ค่าเดินทางเพียงพอแล้ว ฉันจะกลับบ้านเกิดเพื่อไปเยี่ยมหลุมศพของแม่ หลังจากที่ฉันกลับมา คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ตามที่คุณต้องการเลย มันไม่มีความสำคัญอะไรอีกแล้ว ถ้ากังวลว่าฉันจะหนีมากนัก จะส่งคนตามฉันได้ค่ะ”

พูดจบเธอก็ดึงประตูออกแล้วเดินออกไป

อย่างไรก็ตาม แขนของเธอถูกชายหนุ่มคนนั้นคว้าเอาไว้

เซบาสเตียนยื่นซองจดหมายหนา ๆ ให้เธอด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเช่นเคย “50,000 ดอลลาร์ แต่ไม่มีครั้งที่สองแล้ว! พรุ่งนี้อย่าลืมดูแลแม่ของฉันเหมือนเดิมด้วย”

เธอมองเขาด้วยความงุนงง และไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเวลานาน

จากนั้นเธอก็รับเงิน แล้วหันหลังวิ่งเข้าไปในห้องของเธอ ทันทีที่ประตูปิด น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา

กระเป๋าเดินทางของเธอถูกทิ้งไว้ที่เท้าของเขา เขาพลิกมันขึ้นมาและพบของหนึ่งหรือสองอย่างเป็นเสื้อผ้าราคาถูก ยาสีฟัน และสบู่ก้อนหนึ่งเท่านั้น

นอกจากนี้ยังมีเศษเงินอยู่ 20 หรือ 30 ดอลลาร์

“ในเมื่อเป็นเซอร์ไพรส์ แม่จะบอกลูกได้ยังไงเล่า” เกรซล้อเธอแล้วบอกให้เธอออกไป “อย่าอยู่แต่ที่นี่เพื่อคอยดูแลไม้ใกล้ฝั่งอย่างแม่เลย สองวันนี้ไปดูแลผิวหน้า ทำสปา แล้วซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ตัวเอง รีบไปเถอะ”

ซาบริน่ารู้ว่าเธอเองไม่มีเงิน แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอในการหางาน เธอจำเป็นต้องหางานอย่างรวดเร็วเพื่อพึ่งพาตนเอง

ในตอนบ่าย ซาบริน่าไปที่คฤหาสน์ลินน์เพื่อคืนเงิน

ระหว่างที่เธอรอรถประจำทาง เธอได้ยินคนที่เดินผ่านไปมาคุยกันอย่างกระตือรือร้น “มันดีมากเลยนะ ที่เป็นคนรวย เราสามารถที่จะจัดงานแต่งงานในหนึ่งวันได้”

“มันยากไหม? ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว ที่จะจัดงานแต่งงานในหนึ่งวัน มันดูไม่ง่ายนะ?”

“มันอาจจะเป็นพิธีหมั้นก็ได้ ใช่ไหม? สำหรับตระกูลฟอร์ดแล้ว พวกเขาจะจัดแบบธรรมดาได้อย่างไร หากเป็นงานแต่งงานจริง ๆ”

“ฉันยังคิดว่ามันน่าจะเป็นงานเลี้ยงหมั้นแค่นั้น ไม่ใช่งานแต่งงาน ถ้างานแต่งงานจริง มันควรจะยิ่งใหญ่กว่านี้สิ”

“จุ๊ จุ๊ คงดีสำหรับคนรวย สำหรับงานใหญ่อย่างงานหมั้น วันเดียวพวกเขาก็เตรียมการทั้งหมดเสร็จ”

มีคนสองสามคนที่กำลังรอรถประจำทาง กำลังคุยกันเรื่องงานแต่งงานของตระกูลฟอร์ดด้วยความสนใจอย่างมาก

‘ตระกูลฟอร์ดเหรอ?’

‘จะเป็นไปได้ไหมว่าจะเกี่ยวข้องกับเซบาสเตียน?’

หลังจากเมื่อคืนนี้ ความรู้สึกของซาบริน่าที่มีต่อเซบาสเตียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ

รถประจำทางมาถึงแล้ว ซาบริน่าขึ้นรถและมุ่งหน้าไปที่บ้านของตระกูลลินน์

เมื่อเห็นว่าซาบริน่าสามารถวางเงิน 50,000 ดอลลาร์ ลงบนโต๊ะกาแฟภายในหนึ่งวันได้ เจดก็โกรธจัด และไอออกมา น้ำแทบพุ่งออกจากตา หู จมูก และปากของเธอ “เธอขโมยใครมาหรือเปล่า?”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ โปรดเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรให้ฉันตอนนี้ และเราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันและกันอีกต่อไป” ซาบริน่ายื่นกระดาษกับปากกาให้เจด

เจคเคาะมือซาบริน่าด้วยมือของเธอ “เนื่องจากเธอได้เงินมาอย่างง่ายดาย เธอไม่สามารถจ่ายคืนให้เราเพียง 50,000 ดอลลาร์ได้อย่างแน่นอน แปดปีครึ่งล้านไม่มากไปใช่ไหม?”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

ในเวลานั้นเอง ลินคอล์นเดินเข้ามาและตะโกนอย่างตื่นเต้นไปว่า “เจด เซลีน! ข่าวดี! วันมะรืนนี้ เซบาสเตียนและเซลีนจะมีงานหมั้น!”