โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 123

การเสียชีวิตของเกรซทำให้เซบาสเตียนเจ็บปวดอย่างที่สุด

และมันก็ทำให้ซาบริน่าเศร้ามากจนเกือบจะส่งผลต่อการตั้งครรภ์ของเธอเช่นกัน แม้ว่าซาบริน่าจะเศร้าโศกเพียงใด แต่ซาบริน่าก็ไม่สามารถไปส่งป้าเกรซในการเดินทางครั้งสุดท้ายของเธอได้

งานศพที่เซบาสเตียนจัดขึ้นเพื่อแม่ของเขานั้นยิ่งใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ คนในแวดวงสังคมชั้นสูงต่างมาแสดงความเคารพ แต่ซาบริน่าไม่มีโอกาสได้ไปเฝ้าดูเกรซ เธอไม่ได้รับอนุญาตให้รู้ว่าป้าเกรซถูกฝังอยู่ที่ไหน นั่นเป็นเพราะทั้งครอบครัวฟอร์ดและญาติ ๆ ต่างก็เฝ้าดูเกรซ แม้แต่ไนเจลยังอยู่ที่นั่นเพื่อส่งป้าของเขาไป

ซาบริน่าเดินอยู่ตามท้องถนนเพียงลำพัง เมื่อรถลีมูซีนสีดำจอดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอถูกดึงเข้าไปข้างในทันที ซาบริน่ากลัว “คุณ… พวกคุณเป็นใครกัน?”

ชายในรถไม่พูด และขับรถไปจนมาถึงทางเข้าโรงพยาบาล เมื่อพวกเขาไปถึงโรงพยาบาลเท่านั้น ซาบริน่าก็เห็นว่าเป็นโรงพยาบาลที่เคนตันกำลังพักฟื้นอยู่ ชายสองคนลากซาบริน่าไปที่เตียงของ เคนตัน ซึ่งเคนตันเกือบจะหายดีแล้ว

“เธออยากจะตายจริง ๆ ใช่ไหม!” เคนตันมองไปที่ซาบริน่าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ใบหน้าที่อ่อนล้าและเศร้าโศกของซาบริน่ามีความมุ่งมั่นอย่างน่ากลัว “คุณฮอร์สท์! ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ทั้งชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยพบคุณมาก่อน แต่คุณก็ยังบอกว่าเรารู้จักกันและฉันใช้เงินของคุณไปแล้ว หากคุณมีลูกสาว เธอจะอายุอย่างน้อยสามสิบ แต่ฉันอายุแค่ยี่สิบ! แม้แต่ลูก ๆ ของคุณก็ยังแก่กว่าฉัน แต่คุณก็ยังกล่าวหาฉันที่หน้าโรงพยาบาลนั่น! เคนตัน ฮอร์สท์ ฉันไม่เคยต้องการความเมตตาจากคนอย่างคุณ! ดังนั้น จากวันนี้ไป ไม่ฉันก็คุณนี่แหละที่ต้องตาย!”

คำพูดเหล่านั้นทำให้เคนตันตกตะลึง

เธอเป็นหญิงสาว แต่คำพูดของเธอนั่นต่ำช้าเสียเหลือเกิน

“เธอทำให้ฉันพิการ! ลืมไปแล้วเหรอ?” เคนตันคำรามออกมาอย่างดุเดือด

“คุณอายุเกือบเจ็ดสิบแล้ว ถ้าคุณพิการอยู่แล้วล่ะ!” ซาบริน่าไม่ได้มองเคนตันด้วยซ้ำ

ตอนนี้ เคนตันไม่กล้าที่จะแสดงความโกรธของเขาออกมา ไนเจลต้องการปกป้องซาบริน่า ดังนั้นเป็นเรื่องปกติที่เคนตันจะไม่กล้าทำอะไรกับเธอ เพราะเขากลัวเซบาสเตียน อย่างไรก็ตาม เคนตันมีชีวิตอยู่มานานแล้ว เขายังต้องปกป้องเกียรติของเขา เขาไม่กล้าแตะต้องซาบริน่า แต่เขาปล่อยเธอไปไม่ได้เช่นกัน!

“เธอพูดถูก! ฉันอายุเกือบเจ็ดสิบแล้วและก็เกือบตายด้วย ถึงฉันจะพิการก็ไม่เป็นไร แต่ฉันยังต้องการให้เธอรับผิดชอบ! ฉันจะบอกเธอตามตรงนะ เธอจะต้องชดใช้ให้ฉัน!” เคนตันไม่ต้องการเงิน แต่เขาก็ยังมีทิฐิอยู่ในใจของเขา

“ได้” ซาบริน่าตกลงอย่างรวดเร็ว “เท่าไรล่ะ?”

“หนึ่งล้าน! ฉันจะให้เวลาเธอสามวัน” เคนตันรู้ว่าไนเจลจะไม่สนใจผู้หญิงคนนี้อีกในสองสามวันข้างหน้า เพราะไนเจลจะยุ่งอยู่กับงานศพของป้าของเขา

เคนตันจะคว้าโอกาสนี้ไว้

“ในสามวัน ถ้าเธอไม่เอาเงินมาให้ฉันหนึ่งล้าน อย่ามาโทษฉันแล้วกันที่โหดร้ายกับเธอ! ให้ฉันบอกอะไรเธอให้นะ คุณสก็อตต์ ถ้าเธออยากจะตาย ฉันมั่นใจเลยว่าเธอจะได้ไม่ได้แม้ว่าอยากมากเท่าไหร่ก็ตาม!”

ซาบริน่าพูดไม่ออก เธอถอยเซไปสองสามก้าว สามวัน! หนึ่งล้าน!

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

จากความตื่นตระหนก ซาบริน่าจำเป็นต้องโทรหาไนเจลเพื่อขอความช่วยเหลือซึ่งเป็นวันสุดท้ายของงานศพ ในท้ายที่สุดแม้ว่าเกรซจะไม่เต็มใจที่จะถูกฝังที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูล

ฟอร์ด แต่ทั้งครอบครัวฟอร์ดก็ยังคงทำพิธีศพของเกรซตามธรรมเนียมสำหรับลูกสะใภ้ ธรรมเนียมนั้นคือให้โลงศพอยู่ในคฤหาสน์หลังเก่าของครอบครัวฟอร์ดเป็นเวลาเจ็ดวัน และเธอจะถูกฝังหลังจากนั้น

ไนเจลขึ้นไปหาเซบาสเตียนซึ่งสวมชุดไว้ทุกข์อยู่ “ลูกพี่ลูกน้อง ฉันรู้ว่างานศพของแม่นายมีความสำคัญอย่างมาก แต่ผลประโยชน์ของครอบครัวฟอร์ดและผลประโยชน์ของนายก็มีความสำคัญเช่นกัน ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามที่ขี้แพ้ของนายกำลังพยายามท้าทายฉัน เขาพยายามใช้งานศพของคุณป้ามาสร้างปัญหา ฉันรู้ว่านายออกไปไม่ได้ในตอนนี้ ให้ฉันไปจัดการตาแก่คนนั้นแทนนายนะ!”

ดวงตาที่ลึกและไม่สั่นไหวของเซบาสเตียนมองมาที่ไนเจล “นายต้องการให้ฉันส่งคนของฉันไปกับนายด้วยไหม?”

ไนเจลเลิกคิ้ว “ไม่จำเป็น แค่รอข่าวดีจากฉัน ระหว่างความเป็นพี่น้องของเรา ถึงเวลาที่ฉันจะแบ่งเบาภาระของนายในฐานะลูกพี่ลูกน้องแล้วล่ะ”

เซบาสเตียนไม่พูดอะไร เขาเพียงพยักหน้า “ไปเถอะ”

ไนเจลรีบออกจากห้องโถงของครอบครัวฟอร์ด และขณะที่เขากำลังจะจากไป เขาเห็นมาร์คัสซึ่งอยู่ที่นั่นเพื่อแสดงความเคารพ

มาร์คัสถามด้วยความสงสัย “นายน้อยไนเจล ทำไมนายไม่อยู่ที่งานศพล่ะ?”

ไนเจลกำลังคิดถึงปัญหาของซาบริน่ากับเคนตัน เขาจึงโพล่งออกมาเมื่อจู่ ๆ มาร์คัสก็ถามเขา “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับซาบริน่า”

“ซาบริน่าเหรอ?” จู่ ๆ มาร์คัสก็คว้าแขนของไนเจลและถามว่า “นายน้อยไนเจล เกิดอะไรขึ้นกับซาบริน่า? บอกผมมา! เกิดอะไรขึ้นกับซาบริน่า?”

ไนเจลรีบพูดว่า “ไม่มีอะไร!”

ข้างหลังเขา คิงส์ตันมองจากบริเวณที่ไม่ไกลนัก ดวงตาของเขาหรี่ลง