โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 129

คำพูดของเธอกระทบความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก จนไม่มีคำใดหลุดออกมาจากปากเขาเลย

“ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันอยู่ในชีวิตของคุณแล้วตอนนี้ ฉันก็จะไป ถ้าคุณต้องการจะฆ่าฉัน คุณก็มาหาฉันได้” จากนั้นซาบริน่าก็มองออกไปข้างหน้าและจากไป

เธอไม่หันกลับมามองอีกเลย

“นี่… ” คิงส์ตันไม่สามารถหยุดตัวเองจากการตะโกนได้

ซาบริน่าเดินไปข้างหน้าต่อไป ในมือถือร่มและเธอไม่ได้เดินช้าขนาดนั้น แต่ฝีเท้าของเซบาสเตียนนั้นก้าวยาวกว่า และฝีเท้าของเขาก็เร็วขึ้นมาก เขาจับตัวซาบริน่าอย่างรวดเร็ว

“คุณต้องการชีวิตของฉันตอนนี้เลยเหรอคะ?” ซาบริน่าถาม

เซบาสเตียนพูดอย่างไร้อารมณ์ “สัญญาใด ๆ ที่ฉันลงชื่อไปก่อนหน้านี้ไม่สามารถยกเลิกได้ และ แม้แต่แค่แดงเดียว ฉันก็จะจ่ายให้เธอ! นอกจากนี้ ชีวิตของเธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับฉันด้วย! การฆ่าเธอไปทั้งแบบนั้นมันสร้างปัญหาให้ฉันมากกว่า!”

ซาบริน่ารู้สึกโล่งใจมาก เขายังคงเต็มใจที่จะให้เงินเธอ และเต็มใจที่จะไว้ชีวิตเธอ เธอรู้สึกขอบคุณสวรรค์จริง ๆ

เมื่อมองขึ้นไป ก็มีรอยยิ้มอันแสนหวานอยู่บนใบหน้าของเธอจริง ๆ “ไม่จำเป็นจริง ๆ ค่ะ คุณฟอร์ด ฉันรับเงินนี้ไว้ไม่ได้ การอยากได้เงินนี้เป็นการดูถูกมิตรภาพของฉันกับป้าเกรซ อีกอย่างฉันอยาก… ”

ซาบริน่าหยุดพูดไปครึ่งทาง เธอก้มลงและพูดว่า “ฉันแค่อยากให้เราหย่ากันโดยเร็วที่สุด เร็วเท่าที่จะเร็วได้”

“แม่สาวบ้านนอก เธอไม่เคยดื่มมาก่อนใช่ไหมล่ะ? กาแฟอาจมีรสขม แต่รสที่ค้างอยู่ในคอนั้นหอมมาก ตอนที่เธอดื่มอีกครั้ง กาแฟก็จะมีรสดีขึ้นด้วย ฉันรับประกันว่าเธอจะต้องติดกาแฟหลังจากนี้แน่นอน” ไนเจลผลักกาแฟไปทางซาบริน่าอีกครั้ง

นับตั้งแต่ซาบริน่าทำร้ายเคนตันอย่างโหดร้ายในห้องจนถึงจุดที่เคนตันไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้อีกต่อไป ไนเจลก็มองซาบริน่าในมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิม

เขาสุภาพต่อซาบริน่ามากขึ้น ถ้าไม่ใช่งานศพของป้าของเขา ซาบริน่าคงอยู่ในกำมือของไนเจลไปแล้ว ในขณะนั้นเองเขาก็หมดความอดทนอย่างยิ่ง

จากนั้นเขาก็ได้ยินคำพูดที่สงบของซาบริน่าว่า “นายน้อยไนเจล ฉัน… ท้อง”