โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 147

“มันจะจริงหรือไม่จริง แล้วยังไงคะ?” ซาบริน่ามองเซบาสเตียนด้วยรอยยิ้มประชดประชัน “เกี่ยวอะไรกับคุณฟอร์ดเหรอคะ? แม้ว่าฉันจะท้องกับเคนตัน มันก็เป็นเรื่องก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ถ้าฉันมีความสัมพันธ์กับเขาจริง ๆ ตอนนี้มันเกี่ยวอะไรกับคุณรึเปล่า?

“เราหย่ากันแล้ว!

“เกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับตระกูลฮอร์สท์ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ!

“งั้นก็ไสหัวไป!” เซบาสเตียนตะคอกกลับอย่างโกรธจัด

“ช่วยอย่าลืมด้วยว่าคุณเป็นคนขอให้ฉันหยุดเดินเอง!” ซาบริน่าตะโกนลั่น เธอรู้สึกผิดเมื่อควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “คุณฟอร์ด ขออย่าให้เราได้เจอหน้ากันอีก!”

เมื่อพูดจบ ซาบริน่าก็หันหลังเดินจากไป

เธอตั้งใจจะถามเซบาสเตียนว่าเธอจะไปเยี่ยมหลุมศพของป้าเกรซได้หรือไม่ แต่ในช่วงเวลานั้น เธอลืมไปเลย

ซาบริน่าสามารถก้าวไปข้างหน้าได้เพียงก้าวเดียว ก่อนที่คิงส์ตันจะคว้าแขนของเธอไว้

นี่เป็นลักษณะนิสัยของคิงส์ตัน บอดี้การ์ดผู้ที่มีวินัยและผู้ช่วยของนายน้อยเซบาสเตียนมาโดยตลอด ปกติแล้วเขามักจะระมัดระวังไม่ให้ล้ำเส้น แต่ในขณะนั้นเมื่อมองดูทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างดุเดือดหลังจากหย่าร้าง คิงส์ตันก็ไม่สามารถยืนดูอยู่ห่าง ๆ ได้อีกต่อไป

นายน้อยได้ข้ามผ่านชีวิตที่ไร้ความปราณี แม้แต่กับญาติในครอบครัวฟอร์ดของเขาเอง เขาก็ไม่เคยให้ความอดทนมากขนาดนี้ เมื่อเขาอยากจะรู้ว่าซาบริน่ามีความสัมพันธ์แบบไหนกับเคนตัน นายน้อยก็เข้าไปหาครอบครัวลินน์โดยตรง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีทางที่เขาจะได้รู้ความจริงจากตระกูลลินน์

ท้ายที่สุด นายน้อยเพียงอยากได้ยินว่าซาบริน่าจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร เพราะเขาสามารถช่วยซาบริน่าจัดการกับเคนตันได้จากสิ่งที่เธอพูดนั่นเอง

“คุณเยทส์ กรุณาปล่อยแขนฉันด้วยค่ะ!” ซาบริน่าร้องไห้ขณะที่เธอจ้องไปที่คิงส์ตันด้วยสีหน้าโกรธจัด

“คุณสก๊อตต์ครับ นายน้อยไม่ได้หมายความอย่างที่เขาพูดนะครับ” คิงส์ตันพยายามอธิบาย

คำพูดของเซบาสเตียนดูเหมือนจะมีความหมายอื่น “พาเธอออกไป!” เขาสั่ง

เขาไม่แม้แต่ชายตามองซาบริน่า

แต่ความโกรธของซาบรินาลดลงแล้ว ขณะที่เธอพูดกับเซบาสเตียนอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณค่ะ!”

ขณะที่กำลังจะจากไป ผู้หญิงซึ่งมีอายุราวสามสิบกว่าพลันพุ่งเข้ามาหาเธอ นั่นทำให้เธอประหลาดใจ ผมของหญิงคนนั้นยุ่งเหยิง เธอถือมีดอยู่ในมือพร้อมพุ่งตัวเข้าหาซาบริน่าด้วยสีหน้าที่ชั่วร้าย ผู้หญิงคนนั้นสาปแช่งและตะโกนใส่เธอว่า “นางผู้หญิงหน้าไม่อาย! แกทำลายครอบครัวของฉัน ทำให้ลูกชายของฉันต้องกำพร้าพ่อไปตั้งแต่เด็ก ฉันจะฆ่าแก!”

ซาบริน่าอ้าปากไม่ออก ขาเธอก็เช่นกัน นั่นเพราะเธอจมอยู่ในความกลัว

มีดเล่มนั้นพุ่งตรงไปที่หน้าอกของซาบริน่า แต่ทันใดนั้นเซบาสเตียนก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อไม่ให้เกิดอันตราย ขณะเดียวกันอีกมือของเขาก็คว้ามีดและหยุดมันไว้

เลือดเริ่มไหลออกจากมือของเซบาสเตียน

ซาบริน่าตกใจแต่ทำได้เพียงร้องออกมา “ว้าย…”