โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 162

เมื่อซาบริน่าเงยหน้าขึ้นและเห็นเซบาสเตียน เธอก็ฝืนยิ้ม “คุณฟอร์ดคะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณวางแผนไว้ตอนที่คุณให้ฉันมาที่คฤหาสน์ฟอร์ดหรอกเหรอ?”

เซบาสเตียนไม่พูดอะไร

ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจตัวเองเลยจริง ๆ!

เขาเพียงต้องการให้ซาบริน่ามาที่คฤหาสน์ฟอร์ดเพื่อสะสางปัญหานี้ ไม่ใช่ให้เธอมาตายที่นี่!

ตั้งแต่การประชุมเมื่อวานนี้ เซบาสเตียนก็หมกมุ่นอยู่กับวิดีโอที่ถูกเผยแพร่ไปทั่วอินเทอร์เน็ต เขาใช้เวลาทั้งคืนจัดการกับมัน และจัดการลบวิดีโอจากแหล่งต่าง ๆ กว่าหมื่นแหล่งเสร็จในชั่วโมงที่แล้วเท่านั้น!

เนื่องจากทุกแหล่งที่มาต้องได้รับการพิจารณาโดยเซบาสเตียน เขาจึงไม่แน่ใจว่าจะมีที่ไหนหลงเหลืออยู่อีกหรือไม่

หลังจากแก้ไขปัญหาเรื่องคลิปวิดีโอนั่นแล้ว เขาก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะจิบน้ำ ก่อนที่จะขับรถไปที่คฤหาสน์ทันที เมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน เขาเห็นซาบริน่าถือมีดสั้นเล็งไปที่ตัวเอง

เธอไม่กลัวความตายจริง ๆ!

เซบาสเตียนปล่อยซาบริน่าออกจากอ้อมแขนของเขาและพูดอย่างดุเดือดว่า “ฉันให้เธอมาที่นี่เพื่อแก้ปัญหา ไม่ใช่ให้เธอมาสาดเลือดไว้ที่คฤหาสน์ฟอร์ดแบบนี้ เธอกำลังพยายามที่จะทำลายครอบครัวของเราเหรอ?! เธอคิดว่าเธอสามารถทำสำเร็จได้ด้วยตัวเองจริง ๆ งั้นเหรอ?”

ทั้งซาบริน่าและคิงส์ตันต่างนิ่งเงียบ

เขาสังเกตเห็นว่านายน้อยของเขาเริ่มพูดมากขึ้นหลังจากพบกับซาบริน่า ก่อนหน้านี้ ในหนึ่งวันนายน้อยแทบพูดไม่ถึงสิบคำ แต่มีคำพูดหลุดมาจากปากของเขาในช่วงสามนาทีสุดท้ายนั่น ซึ่งเป็นคำพูดที่มากกว่าวันก่อนหน้าทั้งหมดเสียอีก

นอกจากนี้ เมื่อใดก็ตามที่นายน้อยพูดบางอย่างออกมา คำพูดนั้นเป็นคำพูดที่ขัดกับความในใจของเขา

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะพูดกับซาบริน่าในลักษณะนี้เท่านั้น เมื่อพูดถึงคนอื่น เขาก็เป็นเพียงนายน้อยคนเดิมเท่านั้น

เซบาสเตียนมองไปยังแขกรับเชิญและสมาชิกอาวุโสที่นั่งอยู่รอบ ๆ และประกาศออกไปอย่างไม่เกรงกลัว “ฉันเชิญเธอมาที่นี่เอง พวกคุณมีสิทธิทธิ์ที่จะไม่พอใจและแสดงความโกรธของพวกคุณออกมา แต่ฉันไม่ต้องการให้เรื่องเหล่านี้มันบานปลายออกไปนอกคฤหาสต์ของตระกูลฟอร์ด! ไม่อย่างนั้น เรื่องเหล่านี้จะแพร่กระจายออกไปและผู้คนจะตราหน้าว่าคนตระกูลฟอร์ดรังแกผู้หญิงที่อ่อนแอกว่า ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา ฉันก็ไม่รู้จะเอาศักดิ์ศรีไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน!”

เซบาสเตียนพูดไปโดยไม่สนใจหรือแสดงความเคารพปู่ของเขาเลย

อย่างไรก็ตาม เฮนรี่กลัวหลานชายของเขาเอง

ขณะที่เธอยืนขึ้นและเดินผ่านเซบาสเตียน เธอก็อุทานออกมาทันทีว่า “ที่รัก ฉันจะ… อ่า เจ็บ… ”

ก่อนที่จะพูดจบ เซลีนก็ตกลงบนร่างของเซบาสเตียน

เซบาสเตียนจับเซลีนไว้ได้ “เจ็บตรงไหน? รู้สึกเจ็บยังไง? ทำไมเธอถึงมาที่นี่ เธอควรพักผ่อนที่บ้านสิ!”

เซลีนมองเซบาสเตียนอย่างอ่อนล้า “ที่รัก ไม่เป็นไร หมอบอกว่าอาการของทารกเป็นปกติดี สำหรับความเจ็บปวดนั้นเป็นเรื่องปกติและอาจเป็นเพราะทารกในครรภ์โตขึ้น ฉันโอเค ฉันจะไม่รบกวนการสนทนาของคุณอีกต่อไป ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ อา… ฉันเวียนหัวนิดหน่อย”

เธอล้มลงบนตัวเซบาสเตียนอีกครั้ง

เมื่อเธอดูการแสดงที่น่าสงสารของเซลีน ซาบริน่าเริ่มยิ้มให้ตัวเอง

ตอนนี้เซบาสเตียนจับเซลีนด้วยแขนทั้งสองข้างและอุ้มเธอไปที่เก้าอี้เพื่อนั่ง เขาพูดเบา ๆ ว่า “นั่งที่นี่ก่อน เธอจะไม่เห็นความทุกข์ใด ๆ จากตรงนี้ พอจัดการกับปัญหาที่นี่เสร็จแล้ว ฉันจะไปส่งเธอเอง”