โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 175

เซบาสเตียนคือผู้ชายในคืนนั้น

ซาบริน่ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและหัวเราะอย่างคนโง่เง่า “พ่อของลูกฉันยังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ? เขาคือเซบาสเตียนจริง ๆ เหรอ? พระเจ้า ท่านรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบเขา ท่านกำลังช่วยฉันใช่ไหม? ในอนาคตลูกของฉันจะมีพ่อและจะไม่ถูกครอบครัวของเขารังเกียจและถูกไล่ออกเหมือนพ่อของเขาใช่ไหม? เซบาสเตียนจะยอมรับฉันและยอมรับลูกของฉันอย่างแน่นอนใช่ไหม?”

เธอเงยหน้าขึ้นขณะที่เธอวิ่ง หัวเราะ และร้องไห้ ขณะที่เธอพูดกับตัวเอง ทุกคนชี้นิ้วไปที่ซาบริน่าขณะที่เธอเดินผ่าน

“ดูสิ หล่อนคือผู้หญิงที่อยากจะเข้าไปอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวย เธอคิดถูกต้องแล้วล่ะ หล่อนกำลังเล่นสนุกอยู่กับผู้ชายสองคน ฉันคิดว่าวิดีโอพวกนั้นหายไปหมดแล้ว พวกมันถูกลบไปหมดแล้ว”

“หล่อนจัดการพวกลูกหลานคนรวยได้สองคนในเวลาเดียว แต่ทำไมหล่อนถึงยังอยู่ในสลัมอีกล่ะ?”

“คิดว่าหล่อนเบื่อที่จะผูกมัดกับคนพวกนั้นรึเปล่า? หล่อนคิดว่าพวกลูกหลานคนรวยตาบอดรึไง? พ่อแม่ของพวกเขาเป็นนายใหญ่ของครอบครัวที่มีเงินหลายพันล้าน ไม่ก็เป็นหมื่นล้าน พวกเขาก็คงไม่โง่ขนาดนั้นหรอก!”

“หล่อนก็เป็นแค่คนที่คิดฝันไปเอง! หล่อนคิดว่าหล่อนจะได้เป็นคนดังในอินเทอร์เน็ตหลังจากที่วีดีโอนั้นได้ลงในอินเทอร์เน็ตเหรอ? น่าเสียดายที่วิดีโอเผยแพร่ทางออนไลน์เพียงคืนเดียวก่อนที่จะถูกลบไปจนหมด”

“คนในสังคมชั้นสูงปล่อยให้ข่าวแย่ ๆ เกี่ยวกับลูกของพวกเขาแพร่กระจายไปอย่างนั้นได้ยังไง”

“และเธอ เธอกลายเป็นเรื่องตลกในหมู่สังคมชั้นสูง อ่า เธอช่างน่าสงสารเสียจริง!”

“เธอสมควรแล้วล่ะ!”

เมื่อเพื่อนบ้านของซาบริน่าเห็นเธอ ก็ไม่มีการละเว้นคำพูดใด ๆ เลย แต่ซาบริน่าไม่ฟังสิ่งใดจากพวกเขา เธอรีบวิ่งไปที่ห้องเช่าของเธอ

เธอยิ้มให้เจ้าของบ้าน จากนั้นจึงรีบเดินไปที่ถังขยะเล็ก ๆ ที่หน้าประตู เทของออกมาและมองดูในถังขยะ เมื่อเธอเห็นกระดาษแผ่นนั้น ซาบริน่าวางมันลงบนฝ่ามือของเธอราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า

หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นลากกระเป๋าทั้งสองใบจากไป โดยไม่หันกลับมามอง

เธอเดินไปที่ตู้โทรศัพท์นอกตรอก และโทรหามาร์คัส “สวัสดีค่ะ นี่นายน้อยชอว์รึเปล่าคะ?”

มาร์คัสรู้สึกประหลาดใจ “แซบบี้ เธอคิดได้แล้วเหรอ?”

“นายน้อยชอว์ ช่วยบอกสถานที่จัดงานแต่งงานของเซบาสเตียนให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”