โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 201

หลังจากรับประทานอาหารเย็น ซาบริน่าตัดสินใจใช้เวลาตลอดทั้งคืนไปกับการทบทวนแบบงานก่อสร้าง ขณะที่เซย์นอุ้มไอโนะและอ่านหนังสือนิทานให้เธอฟัง ทั้งสองคนรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากที่ได้อยู่ด้วยกัน ซาบริน่าจะแอบดูพวกเขาเป็นครั้งคราว รู้สึกราวกับว่าทุกอย่างในโลกนั้นเข้าที่เข้าทางไปเสียหมด

วันรุ่งขึ้นหลังจากรับประทานอาหารเช้า ซาบริน่าเข้าไปพูดคุยกับเซย์น

“ฉันจะไปที่โรงเรียนอนุบาลของไอโนะ เพื่อดำเนินการตามขั้นตอนในการย้ายโรงเรียนและหาโรงเรียนอนุบาลที่อื่นให้เธอนะ บางทีมันอาจจะเป็นการดีที่สุดที่จะรักษาระยะห่างกับคนอย่างซัลลิแวน เขามีอำนาจเกินไปที่จะเสี่ยงไปขัดแข้งขัดขากับคนพรรค์นั้น เราอาจหลีกเลี่ยงพวกเขาทุกคนได้”

“แน่นอน” เซย์นพยักหน้าเห็นด้วย

เมื่อตกลงกันได้แล้ว ตอนที่ซาบริน่ากำลังจะออกไป เธอเห็นชายสองคนยืนอยู่นอกรั้วและกำลังจะเคาะประตู ชายทั้งสองสวมชุดเครื่องแบบ พร้อมกระเป๋าเอกสารอยู่ในมือ

“สวัสดี ให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ?” ซาบริน่าถามขณะเปิดประตู

“เรากำลังคุยกับคุณสก๊อตต์อยู่รึเปล่าครับ?” ชายคนหนึ่งถาม ซาบริน่าพยักหน้าตอบและเขาพูดต่อว่า "เรามาจากบริษัทนิวเวิลด์ เรามาที่นี่วันนี้เพื่อหารือเรื่องค่าชดเชยสำหรับอาการบาดเจ็บของคุณเอลี ซัลลิแวน ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวในโรงพยาบาล ค่ายา และการสูญเสียรายได้เนื่องจากอาการบาดเจ็บรวมอยู่ด้วย คุณซัลลิแวนขอให้คุณจ่ายเงินคืนจำนวนห้าล้านครับคุณสก๊อตต์”

"อะไร?!" ซาบริน่าอ้าปากค้าง

“ผมพูดว่าห้าล้านครับ” ทนายความทวนซ้ำอย่างไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

“นี่มันขูดเลือดขูดเนื้อกันเกินไปแล้วนะ!” ซาบริน่าคำราม

“คุณสก๊อตต์” ทนายความยังคงเรียบเรียงและอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เป็นเหมือนการคุยเรื่องธุรกิจ “นั่นไม่ใช่การตัดสินใจของเราที่จะทำในฐานะทนายความว่าลูกค้าของเราจะเรียกเงินมาเท่าไหร่ หากคุณรู้สึกว่าจำนวนเงินนี้ไม่สมเหตุสมผล คุณสามารถจ้างทนายความเพื่อเป็นตัวแทนของคุณเช่นกัน หรือคุณอาจเลือกที่จะเจรจาโดยตรงกับคุณซัลลิแวนก็ได้ครับ”

“ก็ได้ ถ้างั้นก็เจรจา ห้าล้าน! นี่มันขู่กรรโชก!” ซาบริน่าตะโกนด้วยความหงุดหงิด หลังจากที่ทนายความออกไปแล้ว เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรหานีล

คุณนายซัลลิแวน แม่ของลีโอก็จ้องมองซาบริน่าผ่านชั้นเครื่องสำอางหนา ๆ บนใบหน้าของเธอ พร้อมกับพูดว่า "คุกเข่าลง! แต่อย่าเข้าใจผิดนะ แม้ว่าหล่อนจะคุกเข่าขอโทษแล้ว แต่หล่อนยังต้องจ่ายเงินให้เราห้าล้าน ถ้าหล่อนไม่มีเงิน หล่อนก็ออกจากเมืองไปซะ แล้วเราจะไปยึดบ้านของหล่อนด้วย!”

“…” ซาบริน่ายังคงนิ่งเงียบแม้ว่าเธอจะถูกดูหมิ่น

“แกไม่รู้หรอกว่าเพื่อนของพ่อแข็งแกร่งแค่ไหน” ลีโออายุเพียงหกขวบ มองซาบริน่าอย่างเหนือกว่า “เขาจะมาที่นี่เพื่อพบพ่อของฉันในไม่ช้านี้ และถ้าแกไม่คุกเข่าตอนนี้เขาจะทุบสมองของแกแน่!"

เมื่อลีโอพูดจบ ก็เกิดเสียงจากนอกวอร์ด

“ใครกล้ารังแกลีโอ? เล่าให้อาฟังมาให้หมด”

ซาบรินาเริ่มตัวแข็งทันที เมื่อได้ยินเสียงนั้นและพึมพำว่า "เซบ...เซบาสเตียน ฟอร์ดเหรอ?"