โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 227

ใบหน้าของซาบริน่ากลายเป็นสีแดงโดยทันที เธอกระแอมในลำคอและก้มตัวลงเพื่อถามไอโนะว่า “ลูกรัก บอกแม่สิว่าเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม? กลัวรึเปล่า?”

ไอโนะพยักหน้า และใบหน้าของเธอก็มีความทะนงตนอย่างเห็นได้ชัด เธอดึงมือของซาบริน่าเพื่อขอให้เธอนั่งลง จากนั้นเธอก็กระซิบที่หูของซาบริน่าและพูดว่า “แม่คะ เตียงในบ้านของเจ้าตูดหมึกนี่สบายมาก เหมือนเปลของเจ้าหญิงเลย เมื่อคืนหนูฝันด้วยตอนที่หนูหลับ หนูนอนหลับสบายจริง ๆ และหนูไม่กลัวเลย

แม่คะ หนูกล้าหาญมาก

เมื่อคืนแม่นอนหลับสบายดีไหม กลัวรึเปล่าคะ?”

เซบาสเตียนตั้งใจสั่งทำเตียงของไอโนะให้เธอด้วยตัวเอง ขอบเตียงเหมือนพระจันทร์โค้ง และล้อมรอบด้วยช่อดอกไม้ ราวกับว่าเตียงมาจากดินแดนแห่งความฝัน ในตอนที่เข้ามาเห็นเมื่อวานนี้ไอโนะชอบมาก

เป็นเพราะเมื่อวานนี้เธอโกรธเซบาสเตียน ทำให้เธอไม่แสดงออกมามากนัก หลังจากนอนหลับไป ไอโนะก็ไม่โกรธเซบาสเตียนอีกแล้ว และไม่กลัวเขาอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เธออยากจะปกป้องแม่ของเธอ

เธอรู้ว่าแม่ของเธอกลัวเซบาสเตียน

ดูจากท่าทางแม่ของเธอตอนนี้ ดูเหมือนว่าแม่ยังกลัวเจ้าตูดหมึกอยู่มาก

ซาบริน่ายิ้มและมองไปยังไอโนะ “ถ้าไอโนะนอนหลับสบาย แม่ก็โล่งใจ แม่…"

เธอจะบอกไอโนะได้อย่างไรว่าเธอใช้เวลาทั้งคืนไปอยู่กับคนที่ไอโนะเรียกว่าเจ้าตูดหมึกดีล่ะ?

ซาบริน่าอายเกินกว่าจะพูดออก

“แม่คะ เจ้าตูดหมึกเตรียมเตียงให้ไว้แม่หรือเปล่า? เมื่อคืนเขาไม่ให้แม่นอนเหรอ?” ไอโนะถามอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

ซาบริน่าพูดไม่ออก

สาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ผู้ชายที่ไอโนะเรียกว่าเจ้าตูดหมึกจ้องมองเธอโดยไม่แสดงอาการใด ๆ และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันไม่ได้เตรียมเตียงให้แม่ของหนูหรอก แม่หนูเลยนอนกับฉันทั้งคืน และฉันก็กอดเธอทั้งคืนด้วย”

ใบหน้าของซาบริน่ายิ่งแดงขึ้นไปอีก และเธอก็ก้มศีรษะต่ำจนเกือบจะถึงพื้น

ชายคนนั้นหันกลับไปมองซาบริน่าด้วยท่าทางแปลก ๆ “คิดอะไรของเธอ? มีเสื้อผ้าให้ใส่รึไง? คิดจะสวมเสื้อหลวม ๆ ของฉันไปทั่วเมืองเลยว่างั้น?”

ซาบริน่าพูดไม่ออกโดยทันที

สิ่งที่เขาพูดไม่ผิด

“คุณให้ไอโนะอยู่ที่บ้านไม่ได้เหรอ? ฉันคงไม่หนีไปทั้งสภาพแบบนี้หรอก” ซาบริน่าถามอีกครั้ง

"ไม่ได้! เธอเป็นตัวประกันของฉัน!” เซบาสเตียนตอบอย่างไร้ความปรานี เขาก้มศีรษะลงและมองดูลูกสาวที่กำลังมองมาที่เขาและสั่งว่า “ไปกินข้าวเช้าให้เรียบร้อย! แม่หนูจะต้องพักผ่อน ฉันจะพาเธอไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้”

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาไม่ได้รอให้ซาบริน่าโต้ตอบ เขาอุ้มเธอและเดินกลับไปที่ห้องนอน

เมื่อไปถึงประตู เขาหันกลับมาเห็นเด็กน้อยที่ยังคงจ้องมองเขาอยู่

เช่นนั้นเซบาสเตียนก็จ้องมองเธอ และไอโนะก็วิ่งหนีไปทันที