โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 248

สีหน้าของเซบาสเตียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน "พูดว่าอะไรนะ?"

หัวใจของซาบริน่าด้านชา เธอเจอเซลีนทันทีที่ออกจากบ้าน และเธอได้ยินสิ่งที่เซลีนพูดอย่างชัดเจน เซลีนยังคงเป็นคู่หมั้นของเซบาสเตียน ในทางกลับกัน ซาบริน่าเป็นหนึ่งในเครื่องมือของเขา เครื่องมือเพียงเพื่อสร้างรายได้และเพื่อชำระหนี้เท่านั้น ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟามีฐานะสูงส่ง หาใช่ผู้ชายเดินดินไม่

เขาคนนั้นนั่งอยู่ในห้องทำงานของเซบาสเตียนและเริ่มพูดคุบกับเธอเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาควรจะเป็นหนึ่งในลูกค้าของเซบาสเตียนแน่

เซบาสเตียนขอให้เธอเตรียมตัวไปปรนนิบัติแขกคนนั้นแล้วสินะ

เธอยืนอยู่บนจุดเริ่มต้นแล้ง ทว่า จุดจบของเรื่องนี้มันอยู่ตรงไหนกันละ? คงเป็นวันที่เธอเน่าเฟะและเหม็นเน่านอนรอความตายนั่นแหละ

ซาบริน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารและเศร้าโศกที่โชคชะตาช่างเล่นตลกกับเธอมากขนาดนี้

แขนที่โอบกอดไอโนะก็กระชับขึ้นเล็กน้อย

“ฉันจะเชื่อฟังทุกคำสั่งของคุณเลย ไม่ว่าจะขอหรือสั่งอะไรมาฉันยอมพลีกายทำให้ทั้งนั้น แต่ของเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น ได้โปรดไว้ชีวิตไอโนะด้วยเถอะนะ ช่วยเห็นแก่ที่เธอเป็นลูกสาวของคุณด้วย ถ้าคุณไม่อยากเลี้ยงเธอหรือรู้สึกเบื่อหน่ายเธอแล้วล่ะก็ จะส่งเธอไปที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ได้ ฉันไม่เป็นไรเลย แต่ขอให้เธอได้มีชีวิตต่อไปเป็นพอ” ซาบริน่าโอบกอดไอโนะ พร้อมทั้งเอ่ยคำพูดทั้งน้ำตา

เซบาสเตียนไม่ได้พูดอะไร

มวลแห่งความโกรธแผ่ซ่านไปทั่วทั้งหน้าอกของเขา ควันที่ลมคุ้งอยู่ในความคิดของเขาแทบจะพวยพุ่งออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวตัวน้อยอยู่ด้วยล่ะก็ เซบาสเตียนก็อยากพุ่งตัวเข้าไปบีบคอผู้หญิงคนนี้ให้ตายไปเสีย

คิงส์ตันเคาะประตู “นายท่านเซบาสเตียนครับ”

"เข้ามา!" เซบาสเตียนสั่งพลางระงับความโกรธ

คิงส์ตันพูดทันทีหลังจากที่เขาเข้ามาว่า “อ่าว เวลาของครอบครัวสุขสันต์นี่เอง คือ…นายท่านเซบาสเตียน ผม… ผมออกไปรอข้างนอกดีกว่า… ”

"เข้ามา!" เซบาสเตียนสั่งอีกครั้ง

คิงส์ตันก้าวเข้ามาทันทีและพูดอย่างระมัดระวังว่า “นายหญิง นายหญิงฟอร์ดก็อยู่ด้วย พักผ่อนอยู่บ้านไม่ดีกว่าเหรอครับ?”

ซาบริน่ากัดริมฝีปากแต่ไม่ได้พูดอะไร

“คือว่า นายหญิงครับ… เจ้าหญิงน้อยบอกเมื่อมื้อเที่ยงว่าอยากรับประทานสเต๊กน่ะครับ ผมเลยจองโต๊ะสำหรับคุณหนูเอาไว้ที่ร้านอาหารในเครือมิชลิน นอกจากนี้ผมยังจัดเตรียมพ่อครัวที่สามารถเตรียมอาหารให้เจ้าหญิงน้อยถูกปากไว้ด้วย ผมเลยมา… รับเจ้าหญิงน้อยไปทานสเต๊กน่ะครับ ขืนเราไปสายล่ะก็ มีหวังสเต๊กเย็นชืดหมดแน่”

ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น?

หากเด็กน้อยมีเวลาได้เพลิดเพลินกับอาหารชั้นเลิศซึ่งในชีวิตนี้เธอไม่เคยลองมาก่อน มันก็คงจะไม่เสียเปล่าสำหรับการที่เธอเกิดมาบนโลกนี้แล้วล่ะ

ไอโนะกระโดดอย่างตื่นเต้นทันที “ขอบคุณค่ะแม่! ถ้างั้น หนูไปกับลุงคิงส์ตันนะคะ”

"จ้ะ" ซาบริน่าพยักหน้าเบา ๆ

คิงส์ตันออกไปกับไอโนะ เหลือเพียงซาบริน่าและเซบาสเตียนที่ถูกทิ้งให้อยู่ในห้องทำงาน ซาบริน่ามองดูเซบาสเตียนอย่างใจเย็น "คุณฟอร์ด บอกมาเลยค่ะ คุณต้องการให้ฉันไปกับใคร ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

เธอสนใจแต่สิ่งที่เธอพูด เธอไม่ได้สังเกตว่าใบหน้าของเซบาสเตียนเปลี่ยนเป็นความทมึน ด้วยแรงผลักจากฝ่ามืออันใหญ่ของเขา ประตูห้องทำงานก็ปิดลงด้วยเสียงดังสนั่น ดังมากเสียจนซาบริน่าตัวสั่นด้วยความกลัวในทันที

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นการใบหน้าอันจริงจังของเซบาสเตียน

“คุณ… คุณจะทำอะไร?” ซาบริน่าทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความกลัวและค่อย ๆ ถอยไปข้างหลัง