โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 298

ซาบริน่าคิดว่าเธอได้ยินผิด “อะไรนะ...คุณพูดว่าอะไรนะ?”

“เราจะจดทะเบียนสมรสกันใหม่!”

ซาบริน่าไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร

หลังจากหยุดชั่วครู่ เธอก็เริ่มพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เราเป็นศัตรูกัน คุณเกือบจะพรากฉันทุกอย่างไปจากฉันมาแล้ว และยังส่งพี่เซย์นไปต่างประเทศอีก คุณยังอ้างว่าฉันติดหนี้คุณสิบล้าน แต่ตอนนี้คุณอยากแต่งงานกับฉันอีกรอบเหรอ?

“เซบาสเตียน ฉันไม่รู้ว่าคุณเล่นเกมบ้าบออะไรกับคนของคุณอยู่นะ แต่ฉันก็ไม่อยากจะเล่นด้วย คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคุณต้องการทำอะไรกับฉันและทำให้มันจบสักทีได้ไหม?”

คำพูดของซาบริน่าไม่ได้แสดงถึงความโกรธแม้แต่น้อย ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าเธอกำลังพึมพำ

แต่คำพูดของเธอได้สื่อถึงความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

หลังจากพูดอย่างนั้น ซาบริน่าก็หันหลังให้เซบาสเตียนและตะโกนไปทางห้องของเล่น “ไอโนะ อาบน้ำเถอะ ได้เวลาเข้านอนแล้ว”

แล้วแต่เถอะ!

ในบ้านหลังนี้ เธอกับไอโนะไม่มีอำนาจใด ๆ

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทั้งสองคนได้เลี้ยงดูลูกสาวด้วยกันและดูแลเธอ เมื่อเขานั่งลงในห้องของเล่นเพื่อสร้างบ้านไม้ให้ลูกสาว ราวกับว่าพวกเขาเป็นครอบครัวที่ปกติและอบอุ่นที่มีกันสามคน

แต่นั่นเป็นเพียงภาพลวงตาชั่วคราว

ไอโนะฟังซาบริน่าอย่างว่าและไปอาบน้ำล้างตัว จากนั้น ซาบริน่าก็พาเธอเข้าห้องไปนอน เมื่อไอโนะหลับไปแล้วซาบริน่าก็ออกจากห้องมา แต่เธอสังเกตเห็นว่าเซบาสเตียนไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่นอีกต่อไป

ประตูห้องทำงานของเซบาสเตียนปิดอยู่

เขาหลับเหรอ?

ซาบริน่าไม่พยายามเดาว่าเซบาสเตียนกำลังทำอะไรอยู่ในนั้น เพราะเขาเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ ในที่สุดก็กลับมานอนห้องตัวเอง

คืนเดียวกันนั้นเอง เธอนอนหลับอย่างไม่สบายใจนัก และฝันถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย

เธอฝันถึงตอนที่เธอเพิ่งออกจากเรือนจำมา สถานการณ์ที่เซบาสเตียนยื่นข้อตกลงการแต่งงานมาให้เธอเซ็นนั้นช่างน่าเหลือเชื่อ เธอกำลังจะทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้เป็นครั้งที่สอง

เซบาสเตียนพลันโกรธทันทีที่ได้ยินคำพูดของเธอ!

เขาคว้าข้อมือของซาบริน่าและจับไว้จนเปลี่ยนเป็นสีซีด "นี่คุณผู้หญิง! ฟังนะ! แต่งกันครั้งนี้ก็เพื่อลูกสาวของเธอ ไม่สิ เพื่อลูกสาวของฉัน! ไอโนะเป็นลูกสาวของฉัน ฉันไม่ยอมให้ลูกโตมากับครอบครัวที่บ้านแตกอย่างแน่นอน! ถ้าเธอไม่อยากให้ลูกสาวของเธอมีแม่อีกคนในชีวิต เธอก็ควรทำตามที่ฉันบอกและแต่งงานกับฉันจะดีกว่านะ!”

ซาบริน่าถามด้วยความตกใจว่า “คุณพูดอะไรนะ? คุณ...คุณหมายความว่าอย่างไรที่ไอโนะจะมีแม่อีกคน?”

เซบาสเตียนยิ้มโดยไม่สำนึกผิด “เธอก็ไม่ได้โง่นิ ที่จริงแล้วเธอฉลาดกว่าคนอื่นอีกเสียด้วยซ้ำ ทำไมเธอไม่ลองคิดดูเองล่ะ?”

"ไม่ได้!" เสียงของซาบริน่าสั่นเทา “ไม่มีวัน คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ เซบาสเตียน คุณทำไม่ได้! ฉันให้เป็นคลอดไอโนะหลังจากอุ้มท้องลูกตั้งสิบเดือน ฉันเลี้ยงลูกมาด้วยลำแข้งตัวเองอีกห้าปี ตลอดช่วงนั้นคุณไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แต่ตอนนี้คุณอยากจะเอาเธอไปงั้นเหรอ?

“คุณเป็นคนที่ทอดทิ้งเราตอนนั้น และตอนนี้คุณกำลังพยายามสู้กับฉันเพื่อแย่งเธอไปเหรอ?

“คุณนี่มันไร้เหตุผลเกินไปแล้วนะ!”

รอยยิ้มของเซบาสเตียนไม่จางหาย “ไร้เหตุผล? พอท้องแล้วสติเธอมันฟั่นเฟือนขนาดนี้เลยเหรอ? เพราะเด็กคนนี้เป็นลูกฉันไง เธอเป็นทายาทของตระกูลฟอร์ดโดยสายเลือดอยู่แล้ว คิดว่าจะได้ลูกคืนมาไหมล่ะ? นอกจากจะมั่นใจได้เลยว่าเธอทำไม่ได้ ฉันจะห้ามไม่ให้เธอเจอไอโนะอีก!”

“ไม่นะ…” ซาบริน่าครวญครางอย่างช่วยไม่ได้