โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 30

“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง! ออกไปจากที่นี่!” ซาบริน่าโกรธจัด ไม่สำคัญหรอกว่าเจดและเซลีนจะคุกคามและดูถูกเธออย่างไร แต่พวกเขามาที่วอร์ดเพื่อคุกคามเกรซที่ป่วยหนัก

ซาบริน่าหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาทุบใส่เจด

อย่างไรก็ตาม เกรซเรียกเธอว่า “แซบบี้…”

ซาบริน่าหันกลับมามองที่เกรซ “แม่ อย่ากลัวไปเลย ฉันจะทุบตีและไล่พวกมันออกไปทันที”

“แซบบี้ ฉันส่งคนไปเรียกพวกเขาให้มา” เกรซบอก

ซาบริน่ารู้สึกสับสน

เมื่อซาบริน่าหันกลับมา เธอเห็นทั้งเจดและเซลีนกำลังมองมาที่เกรซ นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

“แม่? แม่…พาพวกเขามาที่นี่เหรอ?” ซาบริน่ามองที่เกรซอย่างไม่เชื่อ

ใบหน้าของเกรซซีด แต่เธอมีอำนาจที่ไม่มีใครกล้าไม่เชื่อฟัง “เจด ซัลลิแวน เซลีน ลินน์!”

“คุณผู้หญิงฟอร์ด…” เจดมองดูเกรซอย่างประหม่าราวกับว่าเธอได้พบกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง

เกรซเล่าอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "แม้ว่าฉันจะไม่ได้แต่งงานเข้าตระกูลฟอร์ดอย่างถูกต้องตามกฎหมายในชาตินี้ แต่การได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฟอร์ดและเลี้ยงดูลูกชายของฉัน โดยไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใด ๆ ที่ซุกซ่อนเอาไว้เลย เธอคิดว่าฉันกับลูกชายจะอยู่รอดได้จนถึงตอนนี้หรือไม่?

“ซาบริน่าอาศัยอยู่กับครอบครัวของเธอมาแปดปีแล้ว สิ่งที่เธอต้องทนในช่วงเวลานั้นกลายเป็นอดีตไปแล้ว ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอเป็นลูกสะใภ้ของฉัน!”

“เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเซบาสเตียน!”

“นังขยะ! กล้าดียังไงมาลักพาตัวลูกสะใภ้ตระกูลฟอร์ดและทำร้ายซาบริน่าจนเกือบตาย! เจด ซัลลิแวน! เซลีน ลินน์! พวกหล่อนคิดว่าไม่มีใครดูแลตระกูลฟอร์ดเลยเหรอ?”

“ถ้าไม่ใช่ หล่อนคิดว่าฉันเป็นหญิงชราที่ตายไปแล้วเหรอ?”

“เจด ซัลลิแวน!” เกรซร้องออกมาอีกครั้ง “หล่อนมีสองทางเลือกอยู่ตรงหน้า หนึ่งในนั้นคือให้คนของฉันทรมานลูกสาวหล่อนจนตาย! คิดว่าฉันพูดไปงั้นเหรอ? ฉันเป็นหญิงชราที่มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ฉันจะทำอะไรก็ได้!”

เจดและเซลีนรู้ว่าเกรซจริงจัง

คู่แม่และลูกสาวต่างพากันตกใจจนขาสั่น

เจดคุกเข่าอ้อนวอนทั้งน้ำตา “คุณผู้หญิงฟอร์ด คุณช่วยไว้ชีวิตลูกสาวฉันได้ไหม? ถ้าคุณไว้ชีวิตเธอจากความตาย ฉันก็จะทำทุกวิถีทางที่คุณอยากให้ทำ”

เจดต้องการบอกเกรซว่าเซลีนเป็นคู่หมั้นที่แท้จริงของเซบาสเตียน แต่เธอไม่กล้า เธอรู้ว่าเธออยู่ในมือของหญิงชราคนนี้ที่กำลังจะตายในไม่ช้า และเธอทำได้เพียงขอความเมตตาในเวลานี้

เซลีนก็คุกเข่าลงต่อหน้าเกรซด้วยเสียงคุกเข่าที่ดัง “คุณผู้หญิงฟอร์ด ได้โปรดให้อภัยฉันในครั้งนี้ได้ไหมคะ? ฉันไม่กล้าจะทำอีกแล้วในอนาคต”

เกรซไม่ได้มองเซลีน แต่มองเจดเท่านั้น “เธอจะทำตามทุกอย่างตามที่บอกใช่ไหม?”

เจดพยักหน้าอย่างรวดเร็วและซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ใช่ค่ะ คุณผู้หญิงฟอร์ด”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โทษทัณฑ์พิพาทใจ