โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 317

ไอโนะรู้สึกกลัวมากจนวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเซบาสเตียน

แม้ว่าเธอจะหดตัวในอ้อมกอดของพ่อ แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะใส่ไฟใครบางคนด้วย “คุณ...น้า... คุณน้าฟรอสต์ขอให้หนูสวมหมวกให้คุณค่ะ เธอบอกว่าสีโปรดของคุณคือสีเขียว และชู้ก็เป็นชื่อที่น่ารัก เธอเป็นคนซื้อดินสอสีทั้งหมดนั้นให้หนู ฮื้อ..."

ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น ไอโนะก็เริ่มร้องไห้

แต่ในใจ เธอกำลังหัวเราะ

เธอแทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่ และต้องหัวเราะออกมาเสียงดัง!

เธอสำลักจนเกือบตาย

สำหรับไอโนะ แม้ว่าพ่อตูดหมึกของเธอจะใจร้าย แต่เธอก็เริ่มเกลียดเขาน้อยลงเรื่อย ๆ เช่นนั้นเธอจึงไม่ยอมให้ผู้หญิงคนอื่นขโมยพ่อไปจากแม่อย่างแน่นอน

แม้ว่าในบางครั้งพ่อตูดหมึกและแม่ของเธอจะทำตัวเหมือนเป็นศัตรูกัน และอาจจะทำเช่นนั้นต่อไปได้ ไอโนะไม่อยากให้คนนอกเข้ามาแทรกกลางระหว่างพวกเขา

ไอโนะจะทำทุกอย่างเพื่อไล่ผู้หญิงทุกคนให้ห่างจากพ่อของเธอ

จะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ได้รับการยกเว้น

ครั้งนี้เธอยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

แม้ว่าไอโนะอายุ 5 ขวบ อาจไม่รู้จักคำว่า 'ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว' แต่นั่นเป็นความตั้งใจของเธอตั้งแต่ต้น

เธออยากช่วยแม่ของเธอกำจัดผู้หญิงทุกคนรอบตัวพ่อตูดหมึกให้หมด!

พ่อตูดหมึกเป็นของแม่คนเดียวเท่านั้น!

ฟรอสต์โต้กลับอย่างดุเดือด “นางเด็กนี่! ฉันบอกว่าฉันอยากแต่งงานกับพ่อของแก แต่ฉันไม่เคยขอให้แกสวมหมวกนั่นให้เซลีนสักหน่อย! ไม่ใช่แกเหรอที่เป็นคนบอกว่าแกจะทำสิ่งนี้ให้ปู่ทวดของแก? ทำไมแกถึงเปลี่ยนมาให้คุณเซลีนแทนล่ะ!”

"ว้าว…"

“ตายแล้ว นายน้อยฟอร์ดเป็นคู่หมั้นของเซลีนอยู่แล้ว ถ้าคุณอยากเป็นภรรยาของเขา คุณก็เป็นคนที่แย่งสามีของคุณเซลีนไม่ใช่เหรอ?”

“เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์มาก”

แขกสองสามคนที่มาร่วมงานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และบางคนก็เริ่มพูดคุยกันเสียงดังอย่างอาจหาญ

"ฟรอสต์! วันนี้หัวหล่อนล้านแน่!” เซลีนกระชากผมของผู้หญิงคนนั้น