โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 45

“เขาตายไปแล้ว” ซาบริน่าพูดตามตรง

เซบาสเตียนชะงักไปครู่หนึ่ง เนื่องจากเขาไม่ได้คาดหวังคำตอบจากเธอ

เขายกริมฝีปากขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้ม “ปล่อยให้ตัวเองท้องก่อน แล้วค่อยฆ่าชายคนนั้นทีหลังสินะ? เธอนี่มันเลวไปมากกว่าที่จินตนาการของฉันจะไปถึงอีกนะ”

ซาบริน่าอยากจะพูดอะไรต่ออีก

เมื่อต้องเผชิญกับอำนาจที่ยิ่งใหญ่ คงจะดีกว่าถ้ายอมรับความผิดและรับผิดชอบเองจนถึงที่สุด หากให้คำอธิบายใด ๆ ออกไป คงไม่ต่างกับการแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ

เธอเงยหน้ามอง “คุณตัดสินใจที่จะให้ฉันยังคงปลอบโยนแม่ของคุณต่อหรือเปล่า?”

“อย่าบอกนะว่าอยากจะยกเลิกสัญญา?” เซบาสเตียนถามแทน

“คุณเปิดโปงแผนการหลอกลวงของฉันแล้ว ฉันคิดว่าคุณ… ”

เซบาสเตียนขัดจังหวะเธอด้วยการเยาะเย้ย “ตั้งแต่เซ็นสัญญาไปแล้ว เธอต้องรับใช้แม่ของฉันอย่างเชื่อฟังจนกว่าแม่จะตาย! แผนการของเธอเหรอ? ก่อนอื่น เธอต้องดูก่อนว่าแผนการของเธอยากกว่ากลยุทธ์ของฉันหรือเปล่า!”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

ชายคนนั้นหันหลังกลับและกำลังจะจากไป แต่ซาบริน่าเรียกเขาจากทางด้านหลัง “คุณ… เดี๋ยวก่อน”

เซบาสเตียนหันกลับมามองเธอ

“ฉันขอ 2,000 ดอลลาร์” เธอกล่าว

“ฉันไม่มีหน้าที่ต้องเลี้ยงลูกในท้องของเธอ” ชายคนนั้นปิดประตูแล้วจากไป

ซาบริน่ากอดเข่า และนั่งบนเตียงคนเดียว

วันที่สิ้นเนื้อประดาตัวนั้นยากที่จะทนได้จริง ๆ เธอไม่รู้ว่าจะคืนกล้องให้เจ้าของได้อย่างไร เธอหวังว่ามาร์คัสที่คุยกับเธอเพียงช่วงสั้น ๆ ในงานเลี้ยงนั่น จะโทรหาเธอตอนนี้ และให้เธอได้ยืมเงิน 2,000 ดอลลาร์

อย่างไรก็ตาม เธอนอนเงียบ ๆ ในโรงพยาบาลจนถึงบ่ายโมง แต่โทรศัพท์ของเธอไม่ดังเลย

“แม่คะ มีบางอย่าง…” ซาบริน่ามีน้ำเสียงขอโทษอย่างสุดซึ้ง “หนู… เมื่อคืนหนูยุ่งมาก และหนูก็รู้สึกไม่ค่อยสบายหลังงานเลี้ยง เลยไม่ได้ถ่ายรูปที่คฤหาสน์ฟอร์ดให้แม่…”

อีกด้านหนึ่ง เกรซหยุดไปครู่หนึ่ง

“แม่คะ?”

“ไม่เป็นไรนะลูก” เสียงของเกรซอ่อนลงเล็กน้อย “สุขภาพของลูกสำคัญกว่า คราวหลังก็มีโอกาสให้ลูกได้ถ่ายรูปให้แม่”

น้ำเสียงของเกรซมีร่องรอยของความผิดหวัง แต่ก็ถูกซ่อนเอาไว้

ซาบริน่าเข้าใจว่าเกรซกลัวว่าเธอจะไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีก

“ใช่แล้ว แซบบี้ สัญญากับแม่นะ อย่าบอกเซบาสเตียนว่าแม่อยากเห็นภายในคฤหาสน์หลังเก่าของฟอร์ด ตกลงไหม?” เกรซอ้อนวอนทางโทรศัพท์

ซาบริน่างง “แม่ ทำไมล่ะคะ?”