โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 88

“คุณ… คุณหมายความแบบนั้นจริงเหรอคะ?” เซลีนมองเซบาสเตียนทั้งน้ำตา

"ฉันหมายความว่าแบบนั้น"

“แต่คุณไม่ได้รักฉัน คนที่คุณรักคือซาบริน่า ฉันไม่อยากจะบังคับคุณ และฉันก็ไม่ต้องการให้เด็กที่อยู่ในท้องของฉันทำแบบนั้นเช่นกัน ฉันแค่ไม่อยากทำแท้งลูกของฉัน ฉันจะไม่ตอแยให้คุณกลับมา ฉันจะไปให้ไกล” เซลีนส่ายหัวขณะที่เธอร้องไห้

“ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ เธอจะเป็นภรรยาคนเดียวของฉัน เด็กในท้องของเธอจะเป็นผู้สืบทอดในอนาคตของ ฟอร์ด กรุ๊ป” พูดแบบนั้นแล้ว เซบาสเตียนก็อุ้มเธอไปที่ห้องตรวจ

เซลีนพูดไม่ออก ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยน้ำตา

อย่างไรก็ตาม ในอ้อมกอดของเซบาสเตียน เธอรู้ว่าเธอคือผู้ชนะ

เธอได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์

ข้างหลังพวกเขา ลินคอล์นและเจดสมตาอย่างรู้กัน

ผลลัพธ์หลังจากตรวจร่างกายในแผนกนารีเวชวิทยาได้รับการเปิดเผยหลังจากนั้นไม่นาน เซลีนกำลังตั้งครรภ์จริง ๆ และท้องกว่าสิบเดือนแล้ว มันเกิดขึ้นทันทีหลังจากคืนนั้นเซบาสเตียนใช้เวลาอยู่กับเธอ

แพทย์แจ้งเซบาสเตียนว่าทารกในครรภ์เจริญเติบโตอย่างดี เขาเสริมว่าร่างกายของมารดาอ่อนแอเล็กน้อยและต้องการการพักผ่อนอย่างเหมาะสม เธอไม่ควรโกรธหรือเสียใจ

แม่ที่โศกเศร้าไม่ดีต่อการเติบโตของลูก

หลังจากได้รับคำแนะนำ เซบาสเตียนก็อุ้มเซลีนออกไป เขาไม่ได้วางเธอลงเลยตลอดทาง

ในอ้อมกอดของเขา เซลีนรู้สึกถึงความอ่อนหวานที่ไม่สามารถอธิบายได้ ราวกับว่าเธอมัวเมาและลอยอยู่บนก้อนเมฆ

เขาปล่อยเธอลงเมื่อพวกเขามาที่ลานจอดรถนอกโรงพยาบาล สายตาของชายหนุ่มยังคงเย็นชาและอ่านไม่ออกตามเคย

หลังจากการสนทนาของพวกเขา เขาให้คิงส์ตันเปิดประตูรถ ขณะที่เขากำลังเตรียมที่จะอุ้มเซลีนขึ้นรถ เธอหลบหลีกมือของเขา

"เป็นอะไร?" น้ำเสียงของเซบาสเตียนอ่อนโยนขณะที่เขาถาม “เธอไม่ได้อยากอยู่กับฉันมาโดยตลอดเหรอ?”

เซลีนก้มหน้าลงด้วยท่าทางเขินอาย “นายน้อยค่ะ ตอนนั้นฉันช่างโง่เขลา แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจดีแล้วค่ะ ฉันจะไม่รบกวนคุณ อย่างไรซาบริน่าก็อยู่กับคุณ เช่นนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณอย่างแน่นอน ฉันซาบซึ้งมากที่คุณไม่ต้องการที่จะทำแท้งลูกของเรา ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องลูกไว้เป็นอย่างดี และรอคุณที่บ้านเพื่อ… ให้คุณแต่งงานกับฉัน”

เซบาสเตียนจะยอมจำนน

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอย่างกะทันหัน

เมื่อตรวจสอบแล้วเขาก็พบว่ามันมาจากโทรศัพท์ที่บ้านเก่าของตระกูลฟอร์ด เซบาสเตียนรับสายทันที "ฮัลโหล?"

“เซบาสเตียน ปู่เองนะ” ได้ยินเสียงง่อนแง่นของเฮนรี่มาจากอีกด้านหนึ่ง “วันนี้หาเวลามาที่นี่หน่อยนะ ปู่มีเรื่องจะคุยกับนาย!”