ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 10

ถังซินเหยาพาลั่วหลิงกับเค่อหลานไปโรงเรียนทักษะพิเศษ ที่นี่เป็นโรงเรียนที่ติดต่อไว้แล้วตั้งแต่ตอนอยู่ที่ต่างประเทศ！

เค่อหลานสวมชุดเดรสเจ้าหญิงสีขาว มัดผมหางม้า หน้าตาทั้งสวยทั้งอ่อนหวาน เป็นเจ้าหญิงที่มีชีวิตชีวาคนหนึ่ง

ลั่วหลิงสวมชุดสูท ทำหน้าเคร่งขรึม แต่กลับปิดบังความสง่างามและทั้งน่ารักไม่มิด กิริยาท่าทางที่สุภาพเรียบร้อย ถ้าหากมองข้ามอายุของเขาไป นี่มันสุภาพบุรุษชาวอังกฤษชัดๆ

ถังซินเหยาสวมชุดที่ค่อนข้างเป็นทางการแต่กลับไม่ได้สูญเสียความสบายไป ผูกผมขึ้นมา อวัยวะทั้งห้าของเธอก็ทั้งสวยงามและเรียบร้อย แตกต่างกับเมื่อตอนที่เป็นเด็กทารกที่อ้วนตุ๊ต๊ะ ตอนนี้หน้าเรียวแล้ว ที่ยิ่งสวยขึ้นนั้นก็เพราะเธอเป็นสาวสวยที่ดูแลตัวเอง ดูอ่อนเยาว์ ยิ่งมองก็ยิ่งสวย

เธอจูงมือลั่วหลิงและเค่อหลานเดินเข้าไปในกลุ่มผู้คน หน้าตาที่โดดเด่น เหมือนกับทั้งร่างกายมีออร่า มีคนไม่น้อยเลยทีเดียวที่คาดการณ์กันไว้ว่า พวกเขาเป็นดาราและดาราเด็กใช่ไหม

ตอนที่ผู้อำนวยการเห็นถังซินเหยาจูงมือลั่วหลิงและเค่อหลานมานั้น ก็ตกใจว่ายีนของตระกูลนี้ดีเกินไปแล้วนะ

“คุณนายถังสวัสดีครับ ดูแล้วเด็กสองคนนี้โดดเด่นมากเลย”ผู้อำนวยการพูดอย่างหัวเราะชอบใจ

นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วสิ ลั่วหลิงและเค่อหลานของพวกเราไม่ใช่ดูเหมือนว่าโดดเด่น แต่จริงๆคือโดดเด่นมากๆ พูดออกมาแล้วเดี๋ยวคุณจะตกใจ！

“ไม่หรอกค่ะ ผู้อำนวยการชมเกินไปแล้วค่ะ”ถังซินเหยาพูดยิ้มเล็กยิ้มใหญ่

“หนูน้อยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าหนูชื่ออะไรกัน?”

“ถังลั่วหลิง”ลั่วหลิงตอบไปด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

“ผู้อำนวยการสวัสดีค่ะ หนูชื่อถังเค่อหลานค่ะ！”เค่อหลานทั้งน่ารักน่าเอ็นดู

“บอกผู้อำนวยการได้ไหมว่าพวกหนูอายุเท่าไหร่กันแล้ว?”

“ในเอกสารมีกรอกไว้ครับ”ลั่วหลิงทำหน้าบึ้งตึง

เค่อหลานตอบไปว่า“พวกเราอายุห้าขวบค่ะ”

“อ๋ออย่างนี้นี่เอง！”ผู้อำนวยการหยิบกระดาษข้อสอบออกมาให้ลั่วหลิงกับเค่อหลาน

“คุณลุงผู้อำนวยการหยิบมาผิดแล้ว นี่ไม่ใช่การวัดความรู้ของเด็กอนุบาลค่ะ”เค่อหลานเงยหน้าขึ้นไปพูดอย่างงงงวย

“นี่เป็นการสอบเข้าโรงเรียน ถ้าสอบผ่านก็สามารถเข้าเรียนได้เลย”

“แต่ว่าพวกเราอยู่อนุบาลนะคะ ทำไมถึงไม่ให้วัดความรู้ของเด็กอนุบาลล่ะคะ?”เค่อหลานหัวแข็งมาก

“ผู้อำนวยการอยากจะลองทดสอบเค่อหลานและลั่วหลิง”

ในเวลานั้นเอง โทรศัพท์ของถังซินเหยาก็ดังขึ้นมา เป็นซีเคกรุ๊ปโทรมา น่าจะเป็นเกี่ยวกับเรื่องงาน

“หม่ามี้ไปรับโทรศัพท์ก่อน ลูกรักเดินไปดูโรงเรียนก่อนเลยนะ”

ลั่วหลิงกับเค่อหลานพยักหน้า ทั้งสองคนก็เดินไปเรื่อยๆ ทันใดนั้น——

“นั่นมันคุณลุงสุดหล่อนิ”เค่อหลานเห็นเงาที่คุ้ยเคยอยู่ในโรงเรียน เลยวิ่งเข้าไปหาเงาที่คุ้นเคยนั้นทันที

เยี่ยจิงเฉินเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงเรียนทักษะพิเศษ เขาจะมาตรวจดูโรงเรียนทุกปีปีละหนึ่งครั้ง

ทันใดนั้นก็มีเด็กสาวไร้เดียงสาวิ่งมาหาเขา เขาพยายามหลบแล้วแต่ยังไงก็หลบไม่พ้น

“คุณลุงสุดหล่อ บังเอิญจังนะคะ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”มือทั้งสองของเค่อหลานกอดอยู่ที่คอของเยี่ยจิงเฉิน มองเขาตาเขาเป็นประกาย และยังปรากฏให้เห็นถึงลักยิ้มสุดน่ารักของเธอ หวานชื่นใจมาก

เยี่ยจิงเฉินถึงจะคิดออกว่านี่เป็นเด็ผู้หญิงทั้งสวยทั้งน่ารักคนนั้นที่เขาเจอกันที่สนามบิน

ในอดีตเขาไม่ชอบไปใกล้ชิดกับคนอื่น แต่โดนเด็กผู้หญิงที่เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวกอดอยู่ เขาไม่คิดที่จะไล่เธอเลย แต่ในใจกลับรู้สึกชอบอยู่เล็กน้อยด้วยซ้ำ

“หนูเองเหรอเสี่ยวเค่อหลาน บังเอิญจริงๆ”เยี่ยจิงเฉินพูดออกไปอย่างเย็นชาค่อยๆอุ้มเธอขึ้นมา ทำให้รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ได้ตีแผ่มา