ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 12

ถังซินเหยาสวมใส่ชุดพนักงาน มัดรวบผมขึ้นเป็นทรงผมหางม้าพร้อมกับแต่งหน้าเบาๆลุคพนักงานสาว

ใบหน้าเดิมของเธอที่สวยสง่าอยู่แล้วนั้นยิ่งดูมีมิติมากขึ้นอีก ทำให้เธอดูทั้งฉลาดมีความสามารถและประสบการณ์โดยที่ไม่ขาดตกเรื่องความสวยเลย

ประธานบริหารบริษัทในสาขาเอเชียอย่างฟางซวี่เจ๋อ ดูแว็บแรกเหมือนเขาจะเป็นคนดีคนหนึ่ง

"สวัสดีครับ ผมคือฟางซวี่เจ๋อประธานบริหารจากบริษัทCKครับ" ฟางซวี่เจ๋อยิ้มพร้อมกับใบหน้าที่สุภาพและมีมารยาท : "คุณถังครับ ผมเป็นตัวแทนจากCKสาขาเอเชียมาต้อนรับการมาของคุณครับ"

นิ้วเรียวยาวของฟางซวี่เจ๋อ นิ้วเรียบกลมนั้น

เล็บสวยที่เรียงเรียบอยู่นั้นดูดีเสียจริง นิ้วแบบนี้น่าจะเหมาะกับการเล่นเปียโนมาก

เขาสวมใส่ชุดสูทอิตาเลียน ข้อมือของเขาปรากฏให้เห็นแขนเสื้อสีขาวสะอาดโผล่ออกมาเล็กน้อย ตอนเขายื่นมือไปหาถังซินเหยาข้อมือของเขาสวมนาฬิกาแบรนด์ Patek Philippe เรือนหรูอยู่

ร่างกายของเขาถูกพรมด้วยน้ำหอมยี่ห้อโอเดอโคโลญจน รู้เลยว่าตัวเขาถูกปรับแต่งมาอย่างละเอียดลออ ดูออกเลยว่าฟางซวี่เจ๋อเป็นผู้ชายที่มีคุณภาพชีวิตและรสนิยมที่ดีมากคนหนึ่ง

"สวัสดีค่ะ ฉันถังซินเหยาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" ถังซินเหยายิ้มด้วยใบหน้าที่สะสวยของเธอพร้อมกับยกมือขึ้นมาจับมือกับฟางซวี่เจ๋อ

นิ้วเรียวของถังซินเหยาก็สวยมากเช่นกัน แม้ตอนที่เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ต่างประเทศเธอจะเคยเป็นแฮนด์โมเดลก็ตาม

สองมือสวยสง่าที่สัมผัสกันอยู่นั้นช่างทำให้จิตใจเบิกบานเสียจริง

"ผลงานการออกแบบของคุณถังผมดูมาหมดแล้วนะครับ ผมชอบมันทั้งหมดเลย แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนที่สามารถออกแบบผลงานมาได้อย่างมีเฉลียวฉลาดนะครับ คุณยังอายุน้อยอยู่แท้ๆ" ฟางซวี่เจ๋อกล่าวอย่างรู้สึกเกรงใจไป : "แล้วคุณก็ยังสวยมากอีกด้วยครับ"

ถังซินเหยายังคงรักษารอยยิ้มแสนหวานไว้บนใบหน้าของเธอ

คุณชมฉันซะขนาดนี้ จะให้ฉันตอบยังไงกันล่ะ ?

อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันตอบว่าฉันนี่แหละสาวคนสวย ทั้งสวยทั้งเรียบง่าย?

ถ้าฉันหลงตัวเองแบบนี้ ฉันคงต้องโดนคนอื่นตีตายแน่ๆ

"คุณประธานฟางก็ชมเกินไปค่ะ" ถังซินเหยาตอบกลับไปอย่างท่าทางสงบเสงี่ยม

"ผมพูดความจริงครับ สำหรับผมงาน'ไห่หยางจือซิน'ที่คุณถังเป็นคนออกแบบชิ้นนั้นผมชอบมากครับ ผมเห็นพัฒนาการความสามารถ ความรักและความพยายามของคุณถังผ่านผลงานชิ้นนี้น่ะครับ"

ถังซินเหยาเริ่มเชื่อแล้วว่าฟางซวี่เจ๋อนั้นชอบผลงานการออกแบบของเขาจริงๆ ผลงานที่ชื่อ'ไห่หยางจือซิน'ของเธอไม่ได้เป็นที่รู้จัก

และผลงานที่ชื่อ'ไห่หยางจือซิน'ชิ้นนี้ก็ไม่ได้เป็นที่สนใจของคนจำนวนมากมายอะไรด้วย แต่เป็นผลงานที่ตัวเธอภาคภูมิใจมากี่สุดต่างหากล่ะ นั่นเป็นช่วงเวลาที่ลั่วหลิงและเค่อหลานเกิด แรงบันดาลใจในชั่วพริบตานั้นทำให้เธอเข้าถึงความรักและความพยายามนั่นเอง

การเกิดมาของลั่วหลิงกับเค่อหลานทำให้จิตวิญญาณการทำงานของเธอก้าวหน้าขึ้นจริงๆ

"ได้ยินมาว่าตอนที่หล่อนอยู่อิตาลีก็ได้รางวัลมาไม่น้อยเลย แล้วรางผลที่ได้มาพวกนั้นได้ผลตอบแทนเท่าไร่ ใครจะไปรู้ล่ะ แล้วรางวัลที่ได้มาหล่อนอาจจะให้กลยุทธ์ที่น่าอับอายเพื่อแลกมันมาก็ได้?"

แม่เจ้า รางวัลนั้นไม่ได้เซ็ทมาเสียหน่อย แค่ใช้กลยุทธ์นิดหน่อยก็จะได้มันมางั้นหรอ?

ถ้ามีความสามารถ เธอก็ลงมือทำให้ดูหน่อยสิ

ตงิดใจเสียจริง มาดื่มกาแฟยังจะมาได้ยินคนซุบซิบนินทาอีก

พวกเธอจะซุบซิบนินทากันที่บริษัทอย่างไร้ยางอายแบบนี้เลยงั้นหรอ แล้วคนที่ถูกพูดถึงอย่างฉันก็ดันมาได้ยินอีก แบบนี้มันดีแล้วหรอ?

ต่อไปฉันจะทำงานได้อย่างมีความสุขไหมล่ะเนี่ย?

ถังซินเหยาตัดสินใจไม่ฟังต่อ เพียงเธอหันหลังกลับไปก็เห็นฟางซวี่เจ๋อหลบอยู่ด้านหลังของเธอ

เธอเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้มหวานกลับไป

เธอออกจากห้องพักเบรกไป ฟางซวี่เจ๋อถามเธอ "พวกหล่อนว่าเธออย่างนี้เธอไม่โกรธเลยหรอ?"

"คนที่ถูกนินทาว่าร้ายมักจะเป็นคนที่ฉลาดกว่าคนเหล่านั้นค่ะ ความอิจฉาของคนอื่นพิสูจน์ความเป็นดีเลิศของเรา"ถังซินเหยานิ่งเฉย