พ่ายรัก นิยาย บท 61

"คุณแต่งตัวจะไปไหน" ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอใส่เสื้อผ้าชุดเตรียมพร้อมมาก

"ไปทำงานไงคะ"

"คุณจะไปทำงานทำไม" คนตัวโตรีบลุกขึ้นจากที่นอนแบบขัดใจ

"ทำไมฉันจะทำงานไม่ได้"

"คุณกำลังท้องอยู่นะ"

"ฉันท้องนะคะไม่ได้ป่วย และอีกอย่างตอนที่ท้องครรชิต ฉันทำงานจนอายุครรภ์แปดเดือนกว่า ฉันยังทำงานได้เลย"

คันศรถึงกับจุกเมื่อได้ยินภรรยาพูด.. ตอนที่เธอท้องเขาก็เห็น ถ้ารู้สักนิดว่าเด็กในท้องนั้นเป็นลูกของเขา เขาจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนี้เลย

"ก็ได้จ้า..แต่คุณอย่าทำนอกเหนือหน้าที่นะ" เพราะหน้าที่ของเธอต้องรับงานจากเขาโดยตรง

"ค่ะ" มีแอบน้อยใจอยู่บ้างที่เขาไม่ห้ามจริงจังมากกว่านี้

แต่ที่เขาไม่ห้าม เพราะอยากจะตามใจเธอ

@บริษัท

เนตรนภาขับรถของเธอมาทำงาน และมันก็ทำให้คันศรไม่พอใจมาก พอเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาถึงข้างล่างจึงรู้ว่าเธอออกไปแล้ว ชายหนุ่มก็เลยรีบตามมาที่บริษัท

พอมาถึงบริษัท เนตรนภาก็รีบขึ้นไปแผนกที่ตัวเองรับผิดชอบ

"กลับมาทำงานแล้วเหรอคะผู้จัดการ แปลกจังเลย" กาญจนาเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้จัดการโผล่เข้ามา

"แปลกอะไรคะ"

"ก็ผู้จัดการคิดจะหายก็หายไป คิดจะกลับมาก็กลับมา แถมยังได้อยู่ตำแหน่งเดิม ขอโทษค่ะ..อันนี้พี่ไม่ได้ว่าผู้จัดการนะคะ แค่สงสัย" กาญจนาเป็นพนักงานเก่าแก่ที่นี่ อยู่แผนกนี้มาก่อนริสาเลยด้วยซ้ำ หลายคนคิดว่าถ้าริสาออกไปแล้ว กาญจนาจะได้รั้งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปแทน และที่ทุกคนในแผนกไม่ค่อยเชื่อฟังเนตรนภา..ส่วนหนึ่งก็มาจากกาญจนา

"พอดีที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อยก็เลยต้องได้หยุดงานค่ะ" ทำไมเนตรนภาจะไม่รู้ ว่าพวกเขาไม่พอใจที่เธอมารับตำแหน่งนี้ แต่นี่มันคืออนาคตของเธอและลูก หญิงสาวก็เลยพยายามทำตัวให้ดีที่สุด

"พี่ไม่อะไรหรอกนะคะ แต่มันดูไม่ดี ผู้จัดการน่าจะลางานหน่อย แต่วันลาของผู้จัดการคงจะหมดแล้ว เพราะเห็นลาบ่อยเหลือเกิน"

จบคำพูดของกาญจนาสายตาเนตรนภาก็มองดูทุกคนที่อยู่ในห้องนั้น เพราะทุกคนต่างก็มองมาที่เธอเหมือนกัน

"แต่นภาขอคุณคันศรแล้วค่ะ ขอกลับมาทำงาน ถ้าคุณคันศรไม่อนุญาต..นภาก็คงไม่กล้ากลับมา" อันนี้เธอก็พูดความจริงอีกนั่นแหละ

แต่ความจริงตรงนี้มันยิ่งทำให้ทุกคนหมั่นไส้ ที่เธอเอ่ยชื่อผู้บริหารระดับสูงขนาดนั้น

"ผู้จัดการน่าจะบอกว่าขออนุญาตท่านประธานมากกว่านะคะ สูงกว่าคุณคันศรอีก" กาญจนาพูดพร้อมกับรอยยิ้ม เหมือนกับเยาะเย้ย เพราะคิดว่า..เนตรนภาคงจะเอ่ยชื่อคันศรขึ้นมาเพื่อขู่ตัว

"มีอะไรกัน..เมื่อกี้ได้ยิน ใครพูดถึงท่านประธาน" พอจบคำพูด เจ้าตัวที่กาญจนาเอ่ยถึงก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องนั้น

"ทะ..ท่านประธาน?!" หลายคนต่างก็กลับเข้าที่เดิมของตัวเอง ส่วนกาญจนายืนทำหน้าเอ๋ออยู่ตรงนั้น แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของเธอ กาญจนาคิดว่าตัวเองกำลังพูดถึงผลประโยชน์ของบริษัท เพราะผู้จัดการทั่วไปทำตัวไม่เหมาะสม คิดจะขาดงานก็ขาดไปคิดจะมาก็กลับมา

"เลยไม่มีใครบอกว่าเกิดอะไรขึ้น" เกษรมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที เพราะตอนที่เข้ามาเหมือนกับมีเรื่องกัน

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนก็ได้ แต่เรื่องผู้จัดการทั่วไป ทีแรกแม่ว่าจะให้กาญจนาเป็นคนรับตำแหน่งต่อ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ลูกช่วยหาผู้จัดการคนใหม่ด้วยนะ" เกษรพูดพร้อมกับปลายสายตาไปที่กาญจนา

"ทำไมล่ะครับ" คันศรก็คิดว่าตำแหน่งนี้เหมาะสมกับกาญจนามาก ที่จริงเขาเป็นอีกคนที่จะเลื่อนขั้นกาญจนาขึ้นมาเป็นผู้จัดการ

"ไม่มีอะไรหรอก..แค่แม่คิดว่าไม่เหมาะสม" เกษรรู้ดีถ้าลูกชายรู้ว่ากาญจนาพูดให้เมียของเขาว่ายังไง ชะตากาญจนาได้ขาดแน่

"ฉันขอเข้าไปเก็บของนะ" เนตรนภาก็กลัวว่าเขาจะรู้เรื่องที่กาญจนาว่าให้เธอเหมือนกัน หญิงสาวก็เลยอยากจะหันเหความสนใจ เพราะไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนกับเรื่องของเธออีกแล้ว

พอเก็บของเสร็จคันศรก็พา เนตรนภาขึ้นมาที่ห้องทำงานของเขาก่อน เพราะคิดว่าตอนเที่ยงจะพาเธอออกไปทานข้าวแล้วค่อยไปส่งเธอที่บ้าน

11 : 29 น.

เนตรนภาขอลงมาเอาของที่รถแล้วจะรอเขาอยู่ข้างล่าง เพราะคันศรบอกว่าจะให้คนขับเอารถเธอกลับไปเก็บที่บ้านให้ก่อน

พอเนตรนภาลงมาทุกอย่างก็ดูแปลกไป ทุกคนที่ไม่เคยมองเธอเป็นมิตรเลย ต่างก็ยิ้มให้ แถมยังยกมือไหว้

พอสายตาของเธอมองออกไปข้างนอกก็เห็นว่ากาญจนากำลังเอาของขึ้นรถ

"นั่นพี่กาญไม่ใช่เหรอคะ" เนตรนภารีบหันไปถามพนักงานที่ยืนอยู่ตรงนั้น

"ใช่ค่ะ ได้ยินว่าคุณคันศรให้ออก"

"คะ?"