พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 429

เราทั้งสองคนเผชิญหน้ากันแบบนี้

ถ้าเขาไม่หลีกทางให้ฉัน ฉันก็ไล่เขาออกไปไม่ได้

ฉันเห็นตัวเองอยู่ในม่านตาของเขา สันหลังตรงและดูเซ่อซ่ามากๆ

ฉันรู้สึกว่าตัวเองน่าทึ่งมาก ที่สามารถรับภาระอยู่เพียงผู้เดียวได้

แต่ฉันรู้ว่าในสายตาของสีชิงชวนฉันยังคงเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ไม่สามารถจัดการอะไรเองได้

การอยู่กับเขาสองต่อสองในพื้นที่เดียวกันทำให้ฉันอึดอัด ฉันพยายามจะดึงประตูอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาคว้าข้อมือฉันและดึงฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ฉันไม่ได้คิดว่าสีชิงชวนจะกอดฉันในทันใด ฉันแค่คิดว่าความอดทนของเขาที่มีต่อฉันหมดลงแล้ว

เขากอดฉันแน่นจนฉันหายใจไม่ออก

เขาหายใจเข้าที่หูของฉันอย่างแรงและพูดว่า "ถ้าเป็นเพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยให้คุณรู้สึกถึงความปลอดภัย ถ้าคุณคิดว่าผมอยู่กับคุณเพราะลูก งั้นผมบอกคุณได้ชัดเจนเลยตอนนี้ เซียวเซิง ผมอยากให้คุณอยู่เคียงข้างผม ไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นใด แต่เป็นเพราะคุณ เพราะคุณ..."

เขาพูดอย่างรวดเร็วและเร่งรีบ และฉันได้ยินเสียงตื่นตระหนกในน้ำเสียงของเขา

อะไรที่ทำให้สีชิงชวนผู้แข็งแกร่งเริ่มตื่นตระหนกกลัวขึ้นมา?

น้ำเสียงที่สั่นเทาของเขาทำให้กระดูกสันหลังที่แข็งทื่อของฉันผ่อนคลายลง

ฉันถูกขังไว้ในอ้อมแขนของเขา และเขายังคงกอดฉันแน่นมาก พูดกับฉันไม่หยุดที่ข้างหู

"เซียวเซิง ผมรู้ว่าการกระทำก่อนหน้านี้ของผมทำให้คุณหนักใจ ทำให้คุณสับสน และทำให้คุณกลัวอนาคตที่จะเกิดขึ้น เซียวเซิง ผมมาที่นี่เพื่อฝึกฝนคุณอย่างหนัก และผมรับประกันกับคุณว่าจะไม่ใช้วิธีนั้นโอเคไหม คุณกลับมาได้ไหม? กลับมาอยู่เคียงข้างผมได้ไหม?"

เครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ของสีชิงชวนทำให้ฉันหายใจติดขัด และหัวใจของฉันก็เจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า

ฉันเคยได้ยินสีชิงชวนใช้น้ำเสียงที่คล้ายกับอ้อนวอนพูดกับฉันตอนไหนกันนะ?

หากเป็นเมื่อก่อน ฉันจะต้องดีใจมากเป็นพิเศษที่พบว่าบางทีสีชิงชวนอาจจะรักฉันเข้าแล้ว

แต่ตอนนี้และวันนี้การค้นพบนี้กลับทำให้ฉันกระวนกระวายใจ

พวกเราเหมือนกับอยู่ในละครน้ำเน่าตอนแปดโมงเลย รักกันดีแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะประสบการณ์ชีวิตต่างกัน ความขมขื่นของตัวเองกลับรู้สึกน่าขบขันเหลือเกิน

ตอนนี้ไม่ว่าสีชิงชวนจะสารภาพยังไงฉันก็ยอมรับไม่ได้ ให้ฉันยอมรับมันได้อย่างไร?

ฉันเป็นน้องสาวของเขานะ...

ตอนนี้ฉันเข้าใจละครเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้าแล้ว น้องสาวแต่ละคนของต้วนยู่นั้นพูดกับเขาอย่างสลดใจว่า “ท่านเป็นพี่ชายของข้า ข้าเป็นน้องสาวของท่าน...”

พล็อตเรื่องน่าขยะแขยง แต่มันเป็นเรื่องจริง

ความเป็นจริงนั้นน่าขยะแขยงมาก

ริมฝีปากของสีชิงชวนนั้นร้อนมากเมื่อมันกดที่หูของฉัน เหมือนกับหัวแร้ง ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

ฉันกำลังทำอะไร? ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนในตอนนี้ สามารถทำแบบนี้ได้เหรอ?

ฉันต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดชีวิตในอ้อมแขนของเขา ใช้แรงทั้งหมดเพื่อพยายามที่จะหลุดพ้น

"สีชิงชวน คุณเป็นคนที่คิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา คุณคิดว่าคุณต้องเป็นฝ่ายที่ยุติความสัมพันธ์เหรอ?

“ตอนนี้ถึงคุณไม่อยากฟังก็ต้องบอก”

เขาเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าว ทุกๆ ย่างก้าวของเขาดูเหมือนกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่

เขาเดินตรงมาหาฉัน และฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยหลัง

ข้างหลังฉันมีตู้ปลาอยู่ ฉันไม่เห็น ทันใดนั้นเขาก็ก้าวเข้ามาแล้วคว้าแขนฉันไว้ เพื่อไม่ให้ฉันตกลงไปในตู้ปลา

เขาจับไหล่ฉันแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง "เซียวเซิง กระทั่งวันนี้ผมถึงรู้ว่า จริงๆ แล้วผมไม่ได้เข้าใจผู้หญิงดีขนาดนั้น ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ และผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่?

แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ผมอยากจะบอกคุณเซียวเซิง ท่าทีที่ผมมีต่อเซียวซือมันทำให้คุณรู้สึกกลัวไหม?

คุณแตกต่างจากเซียวซือ ในตอนนั้นผมแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องทำ ผมไม่ได้รักเธอ ผมในตอนนั้นไม่ได้ลิ้มลองรสชาติของความรักเลย”

ฉันไม่อยากได้คำพูดหลังจากนั้น ถ้าวันหนึ่งสีชิงชวนรู้ว่าครั้งแรกที่เขาสารภาพรักกับคนอื่น คือกับน้องสาวของเขาเอง มันจะน่าตลกแค่ไหนกัน?

"ไม่..." ฉันพยายามอย่างหนัก "ฉันไม่อยากได้ยิน สีชิงชวนคุณยังคงถือดีจนถึงตอนนี้ คุณยังไม่เข้าใจว่าสิ่งบางอย่างบนโลกไม่ได้ขึ้นอยู่กับความยินยอมของคุณ!

คุณรักฉัน ฉันเลยต้องอยู่เคียงข้างคุณ?

ไม่เป็นเช่นนี้ คุณเคยถามฉันหรือเปล่าว่าฉันอยากอยู่กับคุณไหม?

ฉันไม่ต้องการ! สีชิงชวน! ฉันไม่ต้องการ! "

ฉันตะโกนเสียงดัง เสียงของฉันก้องไปไกลมาก "ฉันไม่ชอบคุณ ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดสิ่งที่คุณทำกับฉันก่อนหน้านี้ ฉันเกลียดคุณที่คิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา ฉันเกลียดความยโสโอหังมองไม่เห็นหัวคนอื่นของคุณ ฉันเกลียดคุณที่ทำตัวอยู่เหนือคนอื่น ฉันเกลียดคุณที่เล่นแง่กับฉัน และใช้กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับฉัน! ฉันเกลียดทุกสายตาที่คุณมองมาที่ฉัน!"

ฉันตะโกนนับครั้งไม่ถ้วนติดต่อกันว่าฉันเกลียดเขา และฉันก็เจ็บคอจากการตะโกน