พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 435

ต่อมาคุณแม่เฉียวได้เชิญอู๋ซือเหมยมาพบที่บ้าน และได้เรียกฉันกับเฉียวอี้มาด้วย

เธอพูดกับอู๋ซือเหมยด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง อู๋ซือเหมยวันนี้เธอแต่งตัวเกินจริงมาก เธอสวมชุดกี่เพ้าลูกไม้ปักด้วยดอกโบตั๋น

อู๋ซือเหมยเธอรูปร่างผอม ซึ่งเธอสวมชุดกี่เพ้าก็ดูจะไม่น่าเกลียด ทว่าเธอผอมมากเกินไปจนเห็นเส้นเลือดปูดที่คอ และก็ย้อมผมสีทอง ซึ่งเหมือนกับไก่งวงที่แก่และไร้เรี่ยวแรง

ตอนที่เธอมามีท่าทางเย่อหยิ่งและพาคนมาเป็นจำนวนมาก ราวกับว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงที่หงเหมิน บอดี้การ์ดที่เธอพามาล้อมรอบโซฟาที่พวกเรานั่งอยู่ทั้งด้านในและด้านนอกอย่างมิดชิด

เฉียวอี้และคุณแม่เฉียวสงบนิ่ง ถ้าเป็นเฉียวอี้เมื่อก่อนก็คงกระโดดออกมาแล้ว ทว่าตอนนี้เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าแต่ก่อน

อู๋ซือเหมยพาบอดี้การ์ดมาตั้งมากมาย และเธอที่ดูดุร้ายแต่ก็ผ่านอะไรมาตั้งมากมายในชีวิต

คุณแม่เฉียวค่อย ๆ ชงชากังฟูให้กับอู๋ซือเหมยดื่ม อู๋ซือเหมยที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางอกผายไหล่ผึ่ง เชิดหน้าขึ้นสูงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามแล้วพูดว่า “ อวี๋ฝานฉิน ทำอะไรของเธอ จะทำดีกับฉันงั้นหรือ อวี๋ฝานฉินเธอเก่งมากไม่ใช่เหรอ ทำไมล่ะ ตอนนี้ไม่มีเฉียวว่านซานเป็นที่พักพิงแล้ว เธอก็เหมือนกับกลุ่มดินโคลนเหลว ”

อู๋ซือเหมยผ่านอะไรมาตั้งมากมายหลายปีแล้วเธอยังคงปล่อยวางไม่ได้ ทุกครั้งที่เธอเห็นเฉียวเธอก็เอาแต่ด่าทอ หรือไม่ก็ทำเป็นด่ากระทบเฉียว

คุณแม่เฉียวบอกฉันว่าความจริงแล้วอู๋ซือเหมยเองนั่นแหละที่ปล่อยวางไม่ได้ ปล่อยให้ตัวเองทนทุกข์ทรมานมาตั้งหลายปี

ถ้าหากว่าเธอรีบปล่อยวางให้เร็วกว่านี้ื ด้วยฐานะหน้าตาของเธอสามารถหาคนที่รักเธอหมดหัวใจได้

เส้นทางชีวิตเราต่างต้องเดินเอง เธอต้องการบีบให้ตัวเองไปอยู่ในที่สิ้นหวังก็จนปัญญา

คุณแม่เฉียวชงชากังฟูเสร็จจึงได้รินใส่ถ้วยต่อหน้าอู๋ซือเหมย

อู๋ซือเหมยปฏิเสธที่จะดื่ม ก้มหน้ามองใบชาสีเขียวอ่อนเล็ก ๆในถ้วยชาแล้วพูดว่า “ หล่อนอยากวางยาให้ฉันตายงั้นหรือ ”

คุณแม่เฉียวไม่ได้ถือสาอะไรเธอ และยกถ้วยชาที่อยู่หน้าตนเองดื่มเข้าไป ฉันและเฉียวอี้ได้ดื่มชาในแก้วจนหมด ชาหอมมาก ดื่มแล้วรู้สึกสดชื่น

อู๋ซื้อเหมยเชิดหน้าชูคอยิ้มเยาะด้วยท่าทีที่ดูถูกเหยียดหยามแล้วพูดว่า “ ดูตัวเธอเองตอนนี้สิ เฉียวว่านซานก็ตายไปแล้ว ดังนั้นเลยทำเป็นอ่อนแอกับฉันงั้นเหรอ ไม่รู้ว่าถ้าเฉียวว่านซานเป็นสีหน้าของเธอนี้จะรู้สึกอย่างไรนะ ”

“ อู๋ซือเหมย ” คุณแม่เฉียวดื่มชาของตนเสร็จเงยหน้าขึ้นมองอู๋ซือเหมยแล้วพูดว่า คุณต่อสู้กับฉันมาหลายปี แต่คุณก็ไม่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้ผลลัพธ์แก่คุณเดี๋ยวนี้

อู๋ซือเหมยจองคุณแม่เฉียวตาไม่กระพริบ

“ การสมรสของคุณกับว่านซานยังคงอยู่ ดังนั้นสิ่งเหล่านั้นที่คุณเรียกร้องมันก็สมเหตุสมผลตามหลักกฎหมายแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของว่านซานรวมทั้งคฤหาสน์หลังนี้ต่างก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน ”

“ เดิมทีมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออยู่แล้ว ” อู๋ซือเหมยพูดแทรก

“ คุณโปรดรอให้คุณแม่ฉันพูดให้จบก่อนนะคะ ” เฉียวอี้พูด

อู๋ซือเหมยต้องยอมหยุดพูดอย่างไม่พอใจ

“ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มรดกทั้งหมดของว่านซานฉันไม่ต้องการแม้แต่สักแดงเดียว และฉันก็ต้องการออกไปจากเมืองฮวาไปสักระยะหนึ่ง เดิมทีฉันก็ไม่ได้ชอบที่นี่ มันเสียงดังรบกวนเกินไป ”

“ ยังมีทรัพย์สินทั้งหมดของว่านซานต่างก็อยู่ตรงนั้น เมื่อถึงเวลาคุณสามารถเชิญทนายความมาตรวจสอบให้ชัดเจนอีกครั้งก็ได้ ซึ่งมีทรัพย์สินบางอย่างอยู่ในภายใต้ชื่อของฉันทเกรงว่าคุณจะเอาไปไม่ได้ ”

“ ส่วนนี่คือหนังสือมอบอำนาจของเฉียวอี้ในการสละตำแหน่งประธานบริษัท คุณก็รับไปด้วยค่ะ ซึ่งเธอลงนามไว้แล้วค่ะ ”

คุณแม่เฉียวส่งไปทีละอย่าง อู๋ซือเหมยก็รับไปทีละอย่างเช่นกัน

ท่าทางของเขาดูตะลึงงาน ไม่ได้เหมือนกับที่พวกเราจินตนาการว่าจะดีใจมากขนาดนั้น

คุณแม่เฉียวได้มอบทุกสิ่งทั้งหมดให้กับเธอแล้วพูดว่า “ พวกเรายังมีสัมภาระยังไม่ได้เก็บ อย่างมากช้าสุดพรุ่งนี้ตอน 8:00 น พวกเราจะไปจากที่นี่ ”

“ ไปที่ไหน” อู๋ซือเหมยถาม

“ไปจากเมืองฮวาแล้วเราจะไปอยู่ต่างประเทศ ”

“ หล่อนจะไปทั้งแบบนี้หรือ หล่อนเพิ่งจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างมาให้ คงไม่มีอะไรปิดบังกันใช่ไหม ”

“ ฉันก็มอบให้ทั้งหมดแล้ว มีอะไรที่ต้องปกปิดกันอีก ” คุณแม่เฉียวยิ้ม ลุกขึ้นยืนจากโซฟาแล้วพูดว่า สิ่งที่ฉันควรพูดก็ได้พูดออกไปหมดแล้ว ที่ฉันควรให้ก็ได้ให้ไปหมดแล้ว อู๋ซือเหมยถ้าหากว่าต้องการยึดบ้านก็ต้องรอพรุ่งนี้นะ ขอโทษด้วยค่ะ ตอนนี้ฉันจะขึ้นไปพักข้างบนสักหน่อย ”

ฉันและเฉียวอี้ก็ลุกขึ้นยืนแล้วประคองคุณแม่เฉี่ยวเดินจากไป อู๋ซื้อเหมยได้เรียกห้ามพวกเราไว้ เสียงของเธอสั่นเด็กน้อย “ พวกหล่อนจะไปทั้งแบบนี้จริงหรือ”

“ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากเห็นเหรอคะ ” เฉียวอี้ถามเธอว่า “ คุณตามรังควานพวกเรามานานแล้วนะคะ ไม่ได้อยากเห็นฉากสุดท้ายในวันนี้เหรอคะ ”