พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 438

“คุยกันเรื่องงานในบริษัทหรือเปล่าคะ?” เพราะเซียวซื่อกรุ๊ปและบริษัทของฉินกวนทำธุรกิจร่วมกัน

“แต่เจินเสียนไม่มีส่วนรับผิดชอบตรงนี้นะ เธอไม่มีความจำเป็นต้องติดต่อกับเซียวซือ”

นั่นมันก็จริง ฉันเป็นคนรับผิดชอบการติดต่องานกับบริษัทของฉินกวน ไม่กี่วันก่อนฉันลาออก และได้มอบหมายหน้าที่นี้ให้ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นไปแล้ว แต่ไม่ใช่เซียวซือ

เมื่อมาขบคิดดูดีๆ มันก็แปลกอยู่จริงๆ

ฉันกำลังเงียบ ฉินกวนจึงถามฉันอีกครั้ง “เซียวเซิง ผมถามคุณหน่อยได้ไหม ว่าทำไมคุณถึงตัดสินใจจะแยกทางกับสีชิงชวนอย่างเด็ดขาดขนาดนี้?”

ฉันไม่ได้ตอบ เพราะฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง

“ไม่กี่วันก่อนผมเจอสีชิงชวนที่งานเลี้ยง สภาพจิตใจเขาดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย แถมยังดื่มเหล้าไปเยอะด้วย ดูออกเลยว่าเขาแคร์คุณมาก ในความทรงจำผมคุณก็ดูจะชอบสีชิงชวนมากเหมือนกัน แล้วทำไมพวกคุณสองคนถึงกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้?”

“เรื่องของเราสองคน อย่าว่าแต่คุณเลยค่ะที่ไม่เข้าใจ แม้แต่ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน” ไม่อยากพูดเรื่องระหว่างฉันกับสีชิงชวนอีกแล้ว เรื่องที่มันไม่มีคำตอบ

“ผมแค่คิดว่าการตัดสินใจของคุณมันฉุกละหุกเกินไป ไม่เหมือนสไตล์แบบที่ผ่านๆ มาของคุณเลย เซียวเซิง คุณมีเรื่องกลุ้มใจอะไรอยู่กันแน่? คุณบอกผมได้ไหม?”

ฉันสามารถบอกฉินกวนได้ทุกเรื่อง แต่มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่ฉันต้องปิดมันไว้ไม่ให้ใครรู้

ฉันถือสายเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ฉินกวนจึงจำต้องบอกลาฉัน ในตอนที่กำลังจะวางสายลง ฉันก็เรียกรั้งฉินกวนเอาไว้ “คุณรู้ไหมคะว่าพ่อฉันเป็นใคร?”

ฉันต้องรวบรวมความกล้ามากมายกว่าจะเอ่ยถามประโยคนี้กับเขาได้

“ผมรู้” เขาบอก

ฉันตกใจ ฉินกวนรู้ได้ยังไง?

“คุณรู้เหรอคะว่าพ่อฉันคือใคร?”

“พ่อคุณเสียไปแล้ว ก่อนหน้านี้เขากับพ่อคุณเป็นเพื่อนกัน แม่คุณสมัยสาวๆ เธอสวยมาก ผู้ชายหลายคนต่างก็แห่กันไปจีบเธอ แต่เซียวเซิง คุณเชื่อได้เลยว่าแม่คุณไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ แบบนั้นแน่นอน เรื่องระหว่างเธอกับพ่อแท้ๆ ของคุณผมไม่ค่อยรู้แน่ชัดเท่าไหร่”

ฉินกวนพูดจนฉันสับสนยิ่งกว่าเดิม เขาบอกว่าพ่อแท้ๆ ของฉันเสียแล้ว แต่คุณพ่อสีก็ยังมีชีวิตอยู่ดี หรือฉันจะมีพ่อแท้ๆ อีกคนโผล่มาอีกแล้ว?

ฉันว่าชีวิตฉันมันเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ร้องไห้ตามหาพ่อจนน้ำตาเป็นสายเลือดเรื่องหนึ่งแน่ๆ พอคิดว่าคนนี้ใช่แต่สืบไปสืบมาก็ไม่ใช่ แล้วพอคิดว่าคนนั้นใช่แต่สืบไปสืบมาก็ไม่ใช่อีก

คนคนนั้นที่ฉันไม่อยากยอมรับมากที่สุด ก็ดันเป็นพ่อของฉัน

“ดูเหมือนคุณจะไม่รู้นะ” ฉันพูดขึ้นช้าๆ

“หมายความว่าไง? พูดแบบนี้เหมือนคุณจะรู้แล้วว่าพ่อของคุณคือใคร?”

“ใช่ค่ะ ฉันรู้แล้ว” ฉันพูดขึ้นอย่างเศร้าซึม “ฉันรู้แล้วว่าเขาคือใคร เพราะงั้นเรื่องพวกนั้นที่คุณพูดมันฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด”

“แต่ผมพูดเรื่องจริงนะ ผมรู้เรื่องของแม่คุณดี หลังจากที่ผมกับเธอแยกทางกัน เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังติดต่อกันตลอด พ่อคุณเป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง แต่เขาเจ้าชู้มาก เขากับเซียวหยวนตกหลุมรักแม่คุณในเวลาไล่เลี่ยกัน บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเขารู้ดีว่าควรเอาอกเอาใจผู้หญิงยังไง เพราะงั้นแม่คุณก็เลยรักเขาตั้งแต่แรก จากนั้นก็มีคุณ”

“แต่เขาไม่ได้แต่งงานก็หมดรักแม่คุณแล้ว ในช่วงเวลาที่ยากลำบากตอนนั้น โชคดีที่มีเซียวหยวนมาดูแลแม่คุณด้วยความเอาใจใส่ ถึงได้ออกมาจากความสัมพันธ์ที่ล้มเหลวนั้นได้”

เมื่อได้ยินฉินกวนพูดด้วยความมั่นใจขนาดนี้ มันก็ทำให้ฉันสับสนมากจริงๆ

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ พ่อฉันยังมีคนอื่นอีกเหรอ?

โอ๊ะ อย่าสิ

อย่ามาวนเวียนอยู่ใกล้ตัวฉันนะ วนเวียนจนฉันสับสนไปหมดแล้วเนี่ย

“คุณบอกว่าพ่อฉันเสียแล้วเหรอคะ? เป็นไปได้ยังไง เขายังมีชีวิตอยู่นะ”

“ตอนคุณอายุประมาณสิบขวบ เขาขับเฮลิคอปเตอร์และตกลงมาเสียชีวิต คุณน่าจะจำไม่ได้ แม่คุณยังพาคุณไปไหว้ศพเขาด้วย แต่แค่ไม่ได้บอกคุณว่าเขาคือพ่อคุณ”

เฉียวอี้ก็เข้ามาดูด้วยเหมือนกัน “นั่นสิ นี่มันพ่อของสีชิงชวนไม่ใช่เหรอ? เซียวเซิง เธอเล่นอะไรของเธอเนี่ย?”

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเล่นอะไรอยู่ ฉันสับสนไปหมดแล้ว

“คุณแม่คะ คนคนนั้นที่คุณแม่เจอใช่เขาหรือเปล่าคะ?”

“ใช่เขาแน่นอน” คุณแม่เฉียวประหลาดใจ “เขายังอยู่ดีอยู่นะ อีกอย่างแม่หนูจะไปเกี่ยวข้องกับพ่อของสีชิงชวนเขาได้ยังไง เซียวเซิง ทำไมหนูถึงเอารูปเขามาให้แม่ดูล่ะ?”

ช่างเถอะๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมีปิดบังความจริงอีกแล้ว บอกเรื่องทั้งหมดกับพวกเขาให้จบๆ ไปซะเลย

ดังนั้นฉันจึงเล่าอย่างละเอียดว่าเจินเสียนส่งรูปภาพให้ฉันยังไง จากนั้นก็เรื่องที่ฉันเอาผมของพ่อสีชิงชวนกับผมของฉันไปตรวจดีเอ็นเอยังไง บอกพวกเธอไปทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง

ดวงตาของเฉียวอี้เบิกกว้างขึ้นและยิ่งกว้างขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันเข้าใจแล้ว เซียวเซิง ไม่น่าล่ะเธอถึงจะเลิกกับสีชิงชวน ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะเอาเด็กในท้องออก เธอคิดว่าเธอกับสีชิงชวนเป็นพี่น้องกันงั้นเหรอ?”

ฉันก็มึนไปแล้วเหมือนกัน จึงได้แต่มองเฉียวอี้อย่างเหม่อลอย

“จะเป็นไปได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้เลยนะ!”

“แต่ผลตรวจดีเอ็นเอมันบอกว่าฉันกับพ่อของสีชิงชวนเป็นพ่อลูกกันนะ”

“ไม่มีความเป็นไปได้นี้ค่ะ มันเป็นไปไม่ได้” เฉียวอี้ส่ายหน้า “พวกเรากับพวกเธอเป็นเพื่อนบ้านกันมาตลอด ไม่เคยเห็นพ่อของสีชิงชวนมามีส่วนร่วมในชีวิตของพวกเธอเลยสักครั้ง อีกอย่าง ถ้าพ่อของสีชิงชวนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเธอ ยังจะยอมให้เธอแต่งงานกับลูกชายเขาอีกเหรอ?”

“แล้วถ้าเขาไม่รู้ล่ะ?”

“ขอลูกสะใภ้เลยนะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่สืบต้นตระกูลสิบแปดชั่วโคตรให้มันเคลียร์ๆ หน่อยเหรอ?”