พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 449

หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้พูดอะไรอีก และเฉียวอี้ก็ไม่ได้คุยกับฉัน ฉันรู้ว่าเธออยากให้พื้นที่ฉันได้อยู่เงียบๆ คนเดียว

ฉันต้องการอยู่เงียบๆ สักพักจริงๆ เพราะเหตุการณ์นี้กระทบใจฉันเกินกว่าที่เคยเกิดขึ้นกับฉันตั้งแต่เด็กจนโต

รวมถึงว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อ แต่ฉันรู้ว่ามีคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะไม่โดนโจมตีหนักขนาดนี้

ฉันไม่ได้เสียใจกับตัวเอง แต่ฉันเสียใจแทนคุณพ่อ

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาอะไร เซียวซือก็เป็นลูกสาวที่เขารักมากคนหนึ่ง

มีความลับอะไรซ่อนอยู่โดยที่ฉันไม่รู้?

ความลับอะไรที่ทำให้เซียวซือฆ่าพ่อตัวเอง?

เฉียวอี้ขับรถไปริมทะเลสาบ และฉันก็นั่งเหม่อมองทะเลสาบที่เงียบสงบบนม้านั่งริมทะเลสาบ

ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว ทั้งทะเลสาบก็เหมือนน้ำตาลทรายแดงก้อนโต แต่ฉันคิดว่ามันคงจะไม่หวาน

เฉียวอี้ถอดเสื้อโค้ตของเธอมาคลุมบนไหล่ฉัน ฉันไม่ได้ขยับ ฉันได้แต่มองดูทะเลสาบอันมืดมิด

หลังจากที่ฉันได้ยินเฉียวอี้จามเสียงดัง ดูเหมือนว่าจะดึงฉันออกจากโลกมายาของตัวเอง

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเฉียวอี้ทันที เธอเอามือถูจมูก "ไม่เป็นไรหรอกแค่คันจมูก"

"กลับไปที่รถเถอะ" ฉันพูด ฉันรู้ว่าถ้าฉันจะคืนเสื้อให้เฉียวอี้ เธอจะบอกว่าเธอแข็งแรงดีแน่นอน

ฉันรู้จักเพื่อนรอบตัวของฉันดี แต่ฉันกลับไม่รู้จักเซียวซือที่อยู่ด้วยกันมานานหลายปี

ระหว่างทางกลับเมือง เซียวซือได้รับโทรศัพท์จากหนีอีโจว เขารู้ว่าเราไม่ได้ไปต่างประเทศ เลยนัดเราไปทานอาหารเย็นด้วยกัน

เฉียวอี้ถือโทรศัพท์ไม่ได้ตอบเขาทันที เธอหันมามองฉัน และฉันก็พยักหน้าให้เธอ

ในตอนนี้โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น หยิบออกมาดูก็เห็นว่าเป็นสายจากหร่วนหลิง

หร่วนหลิงน่าจะเป็นโชคของฉันจากเซียวซื่อกรุ๊ป เธอเป็นคนซื่อสัตย์มากๆ ฉันคิดว่าเธอไม่เพียงแต่นับถือฉันในฐานะเจ้านาย แต่ยังเป็นเพื่อนของฉันอีกด้วย

หลังจากที่ฉันถูกเซียวซือไล่ออกจากเซียวซื่อกรุ๊ป หร่วนหลิงยังคงติดต่อกับฉันอยู่เสมอ มีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่อะไรเธอก็จะรายงานฉัน

ไม่รู้ว่าคราวนี้เธอมีเรื่องอะไรจะรายงานกับฉันบ้าง บางครั้งข่าวจากเธอทั้งแม่นยำและทันเวลามาก ซึ่งเป็นประโยชน์กับฉันมาก

เสียงของเธอเร่งรีบ ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไร เธอก็พูดรัวอย่างกับเสียงปืนกล "ท่านประธาน ฉันสืบจนรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับข้อตกลงการโอนหุ้นนั้น ตอนนี้คุณอยู่กับใคร"

"เฉียวอี้"

"ได้ ฉันจะพูดตามตรง ตอนคุณเซ็นข้อตกลงการโอนนั้นมันเป็นข้อตกลงโอนบ้านจริงๆ แต่อีกฉบับที่คุณเซ็นที่สำนักงานทนายความ เป็นสัญญาโอนหุ้นของเซียวซือ"

เป็นไปได้ยังไง ฉันตกตะลึงในใจ ข้อตกลงนั้นฉันเซ็นโดยมีหนีอีโจวคอยดูแล เพราะก่อนหน้านี้เคยเซ็นไปแล้ว และฉันก็ให้หนีอีโจวดูด้วย จากนั้นฉันก็เซ็นทั้งสองฉบับโดยไม่อ่านไม่ดูเลย

หร่วนหลิงเหมือนจะรู้ว่าฉันจะพูดอะไรต่อ "ท่านประธาน ข้อตกลงการนั้นต้องถูกแอบสับเปลี่ยนแน่"

หัวใจของฉันดิ่งลง แต่โดยจิตใต้สำนึกฉันก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเฉียวอี้กำลังคุยโทรศัพท์กับหนีอีโจว แต่ถ้าถูกแอบสับเปลี่ยน มีแค่หนีอีโจวที่อยู่ข้างฉัน เขาเป็นคนที่มีเงื่อนไขที่จะแอบสับเปลี่ยนที่สุด

“ท่านประธานมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันหานักสืบเอกชนเพื่อสืบหาเบาะแสของเซียวซือช่วงนี้ พบว่าเธอติดต่อกับคนคนหนึ่งบ่อยมากๆ”

"ใคร?"

"วังฉี่หมิง ประธานสมาคมทนายความ ยังเป็นทนายที่มีชื่อเสียงด้วย"

หนีอีโจวนัดเราไปร้านอาหารทะเล อาหารทะเลทั้งหมดส่งตรงจากทะเล กุ้งมังกรจากบอสตัน ปลาแซลมอนนอร์เวย์ ดังนั้นราคาเลยแพงมาก ไม่เพียงแค่ค่าอาหารรวมทั้งค่าส่งด้วย

เมื่อเรามาถึงหนีอีโจวก็มาถึงก่อนแล้ว เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีวอร์มและสูทลำลองพื้นสีเทาอ่อนและลายตารางสีเขียวเข้ม

สไตล์การแต่งตัวของหนีอีโจวก็เหมือนกับบุคลิกของเขา มันค่อนข้างเรียบง่ายและอบอุ่น ไม่เหมือนสีชิงชวนที่มักจะทำให้คนอื่นรู้สึกถูกข่ม

แต่ตอนนี้ฉันคิดถึงสีชิงชวนมากจริงๆ

บางทีเขาอาจจะเฉียบแหลม สับสน หรือแม้จะเจ้าอารมณ์

แต่อย่างน้อยเขาก็จริงใจ ไม่ปลอมเปลือก

เฉียวอี้ลากมือฉันเดินไปหาหนีอีโจว "พี่เสี่ยวฉวน!"

หนีอีโจวยืนขึ้น ทักทายเราด้วยรอยยิ้ม "มาเร็วกันจัง"

"อยู่ใกล้ๆ นี่เอง"

“ฉันก็อยู่ใกล้ๆ เหมือนกัน”

“โชคชะตาน่ะสิ เรื่องบังเอิญหรือเปล่า? เรื่องบังเอิญใช่ไหมล่ะ?” เฉียวอี้หัวเราะเสียงดัง ฉันรู้ว่าเธอพยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้นอย่างหนัก

ฉันยังคงสงบนิ่ง ยิ้มและพยักหน้าให้หนีอีโจว "พี่มาเร็วจริงๆ"

“หยุดคุยกันก่อน ไปหาอะไรกินกันเถอะ หิวจะตายอยู่แล้ว” เฉียวอี้พูด

"เดี๋ยวพี่เอาโจ๊กทะเลให้ก่อน ดื่มโจ๊กก่อน แล้วค่อยกินปลาดิบ แบบนี่ดีกับกระเพาะ" หนีอีโจวยื่นชามโจ๊กมาตรงหน้าฉันอย่างใช้ใส่ใจ "ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน เซียวเซิงผอมลงอีกแล้วนะ"