พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 466

สีชิงชวนขับไปรถที่ตระกูลเซียว ตอนนี้เซียวซือคงจะยังไม่กลับมา หล่อนคงจะยังอยู่ที่บาร์

ฉันรู้ดีว่าการที่ฉันกลับเข้ามาอยู่จะส่งผลต่อเซียวซือมากแค่ไหน พอเธอกลับมาแล้วคืนนี้ก็คงไม่นอนไม่หลับแน่นอน

และสิ่งนี้ยังเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นของสงครามระหว่างฉันกับเซียวซืออีกด้วย

‘

นี่ถือว่าค่อนข้างดูเป็นพิธีรีตอง ดีล่ะ ฉันคิดว่ามันค่อนข้างโอเคเลย

สีชิงชวนขับรถมาที่ตระกูลเซียว และฉันก็รู้สึกแปลใจที่เห็นเซียงหลิวหลิงอยู่ที่หน้าประตูตระกูลเซียว

เธอถือกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบ และกำลังโต้เถียงกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าบ้านตระกูลเซียว

เซียวหลิงหลิงไม่ว่ายังไงก็ไม่ดูโตขึ้นเลยสักนิด เธอจะไปทะเลาะกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำไมกัน ?

สีชิงชวนถามฉัน “จะถามเซียวหลิงหลิงก่อนไหมว่าเกิดอะไรขึ้น หรือ จะขับเข้าไปเลย ?”

ฉันครุ่นคิด “ถ้างั้นหยุดรถก่อน เดี๋ยวฉันไปถามสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น”

สีชิงชวนไม่แสดงความคิดเห็นอะไร เขาขับรถไปจอดไว้ที่ริมถนน ฉันกระโดดลงจากรถแล้วเดินไปหาเซียวหลิงหลิง

เธอกำลังทะเลาะอยู่กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่เจ้าหน้าที่เหล่านั้นก็ย่นคอลงไปในปลอกคอ รวมทั้งะวกเจ้าหน้าที่ที่ไม่ได้เปลี่ยนกะก็ซ่อนตัวอยู่ในห้องพักและเล่นโทรศัพท์มือถือ ไม่มีใครคิดจะตอบโต้เซียวหลิงหลิง

ฉันตบไปที่ไหล่ของเธอ เธอตกใจจนสะดุ้ง ก่อนจะรีบหันมามองฉันในทันที

“เซียวเซิง?” ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “เธอมาที่นี่ทำไม ?”

“กลับมาอยู่บ้าน” ฉันตอบ

“ที่นี่คือบ้านเธอเหรอ?” เซียวหลิงหลิงตะโกนใส่ฉัน “เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นคนตระกูลเซียวอีกหรือไง ?”

ตอนนี้สิ่งที่เซียวหลิงหลิงกำลังพูดกับฉันเรื่องนี้ ฉันนั้นไม่รู้สึกโกรธเลยสักนิด

ฉันมองเธออย่างเงียบ ๆ “ที่ฉันเห็นสถานการณ์ของเธอเองก็ไม่ได้ดีกว่าฉันมากนักหรอก”

ทันใดนั้นเซียวหลิงหลิงก็ระเบิดออกมา “คนพวกนี้ก็อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเก่งทั้งนั้น ฉันคือลูกคนโตของตระกูลเซียว และฉันยังเหมาะสมต่อการถูกเรียกว่าเป็นคุณหนูของตระกูลเซียว แต่พวกแกกลับกันให้ฉันอยู่ข้างนอก พวกแกอยากตายกันเหรอ ? จะเอาจริง ๆ ใช่ไหม ? ”

เสียงของเซียวหลิงหลิงนั้นแทบฟังไม่ได้ เธอส่งเสียงโหวกเหวกไปมา จนฉันรู้สึกว่าหูของฉันจะหนวกก็เพราะเธออ

“การที่เธอมาโหวกเหวกโวยวายแบบนี้มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย” ฉันพูดกับเธอ

เธอมองมาที่ฉันอย่างโง่เขลา “เซียวเซิง จู่ ๆ เธอจะวิ่งกลับมาที่นี่ทำไม ? เธอถูกเซียวซือไล่ออกจากเซียวกรุ๊ปไปแล้วนี่”

“ใช่ แต่ว่าเธอเองก็ไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรเหมือนกันนี่ ตอนนี้เซียวซือเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่มีหุ้นถึง 40 % แล้วเธอล่ะ เซียวหลิงหลิงเหมือนว่าตอนนี้เธอเองก็ถูกเซียวซือไล่ออกจากตระกูลเซียวแล้ว ทำไมกันล่ะ?”

ความจริงฉันก็ค่อนข้างจะสงสัย ไม่ว่าอย่างไรเซียวหลิงหลิงก็ถือว่าเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเซียวซือ แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอทั้งคู่จะธรรมดา แต่ว่าตอนนี้เซียวหลิงหลิงกับเสวียเหวินเลิกกันไปแล้ว การที่เธอจะกลับมาอยู่บ้านของแม่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ตระกูลเซียวตั้งใหญ่ การให้เซียวหลิงหลิงมาอยู่อีกหนึ่งคนคงไม่อะไรขนาดนั้นหรอกใช่ไหม ?

ความฉลาดทางสติปัญญาของเซียวหลิงหลิงค่อนข้างจะมีปัญหา ผ่านมาหลายปีเธอกับเซียวซือเมื่อรวมตัวกันเธอก็มักเป็นตัวร้ายเสมอ และให้เซียวซือได้รับบทเป็นคนดี แต่สุดท้ายแล้วเซียวหลิงหลิงก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรมาเลย

ฉันไม่มีความเห็นใจให้กับเซียวหลิงหลิง ก็เพราะว่าเธอนั้นโง่เกินไป

แต่ฉันคิดว่าในช่วงเวลานี้พวกเราทั้งสองคนสามารถที่จะเชื่อมต่อกันแล้วร่วมมือกันได้ ตัวฉันเองตอนนี้ก็ต้องการพันธมิตร แม้ว่าเซียวหลิงหลิงจะโง่ขนาดนี้ ฉันก็จะฝืนใจยอมรับ

ในขณะที่เซียวหลิงหลิงเดินไปก็บ่นกับฉันไป “เซียวซือนับวันชักเกินไปจริง ๆ อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปเลย หล่อนคิดว่าหล่อนกำสิทธิ์ทุกอย่างของเซียวกรุ๊ปไว้แล้ว หล่อนไม่แม้แต่จะสนใจฉันด้วยซ้ำ”

“ทำไมหล่อนถึงไม่เธอเข้าไปอยู่ที่บ้าน?”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง”

“เธอจะต้องไปยั่วยุอะไรหล่อนแน่ ๆ ไม่งั้นทำไมหล่อนอยู่ดี ๆ จะไล่เธอออกไปล่ะ?”

“ฉันจะไปยั่วโมโหอะไรหล่อน? หล่อน่ะเสียสติไปแล้ว ทำไมจะต้องมาล็อกห้องพ่อกับแม่ฉันด้วย ?วันนั้นฉันก็เข้าไปเพียงนิดเดียว หล่อนก็โมโหฉันใหญ่ ไม่แค่นั้นวันนี้เธอยังไล่ฉันออกมาอีกด้วย”

ฉันลากกระเป๋าเดินทางของเซียวหลิงหลิงมาไว้ที่รถ สีชิงชวนกระโดดลงมารถเพื่อช่วยพวกเราใส่กระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ทั้งสองใบของเซียวหลิงหลิงเข้าไปท้ายรถ

เซียวหลิงหลิงเปิดประตูรถและเข้าไปในรถด้วยความไม่พอใจ “ฉันเพียงแค่เข้าไปในห้องของพ่อกับแม่เพื่อดูนิดหน่อย แต่หล่อนคิดว่าฉันขโมยของงั้นเหรอ ? ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอยู่ดี ๆ ต้องปิดห้องของพวกเขา ? ครั้งก่อนบอกว่าจะต้องปรับปรุงคฤหาสน์ คฤหาสน์ของพวกเราเพิ่งจะปรับปรุงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ดูจากเซียวซือที่เป็นแบบนี้แล้วคงจะวางแผนที่จะรื้อทิ้งแล้วสร้างใหม่ ฉันไม่เห็นด้วยหรอกนะ ! ปรับปรุงบ้านไม่ใช้เงินหรือไง ? ฉันเองก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้เหมือนกันนะ”

หลังจากที่ฟังฉันก็เหมือนเข้าใจแล้ว พูดสั้น ๆ ก็คือ ห้องของคุณพ่อและแม่เลี้ยงเองถูกเซียวซือปิดตาย ไม่ยอมใครเข้าไปทั้งนั้น

เซียวหลิงหลิงอาจจะไม่เข้าใจ แต่จริง ๆ ฉันเองก็เหมือนจะเข้าใจนิดหน่อย

หล่อนฆ่าคุณพ่อ ไม่ว่าหล่อจะมีแรงจูงใจอย่างไร หล่อนก็ต้องรู้สึกผิดและหวาดกลัวอยู่ในใจ หล่อนถึงได้ปิดห้องของคุณพ่อไว้ไม่ยอมให้ใครเข้าไป แม้แต่ตัวหล่อนเองก็ไม่เข้าไป ซึ่งก็ถือว่าสมเหตุสมผล

เซียวหลิงหลิงไม่รู้เรื่องอะไรเลยรู้สึกโกรธหล่อน

สีชิงชวนพาเรามาส่งที่หน้าคฤหาสน์ และยังช่วยเซียวหลิงหลิงขนเอากระเป๋าเดินทางหนัก ๆ สองใบลงมาจากรถ

เซียวหลิงหลิงรู้สึกปลื้มใจกับการถูกปฎิบัติเป็นอย่างดี และพูดขอบคุณสีชิงชวน

เธอคงลืมว่าถ้าไม่มีฉัน เธอก็คงไม่มีทางได้เข้าไป