พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 479

นี่เธอโง่หรือเธอเห็นว่าฉันโง่จนใช้เรื่องนี้เล่นตลกกับฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวที่นี่อย่างไม่คาดคิดของฉันในคืนนี้สร้างปัญหาให้เธอมาก ดังนั้นเธอจึงคิดที่จะใช้อาวุธลับนี้ทำให้คนในตระกูลสีรังเกียจฉันอย่างสิ้นเชิง

เธอคิดว่าเธอจะเห็นคุณแม่สีขับไล่ฉันหรือคุณย่ารับรู้ถึงความสัมพันธ์พ่อแม่เดียวกันแล้วร้องห่มร้องไห้อย่างเจ็บปวด?

เช่นนี้ฉันกับสีชิงชวนก็ยิ่งไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ด้วยกันอีกแล้ว

น่าเสียดายที่สิ่งที่เซียวซือต้องการเห็นจะไม่เกิดขึ้นในคืนนี้

ทุกคนเห็นภาพนี้หมดแล้ว สีชิงชวนก้มลงหยิบมันขึ้นมา

เขาจำแม่ฉันในตอนสาวๆ ไม่ได้ แต่เขาจำได้ว่าคนในรูปเป็นพ่อของเขา

เขาจ้องมองมันเป็นเวลานาน เซียวซือระส่ำระสาย แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ในเวลานี้

เนื่องจากเธอไม่สะดวกที่จะพูด ดังนั้นฉันจะช่วยเธอพูดเอง

ฉันพูดว่า "ผู้หญิงในรูปคือแม่ของฉันตอนที่เธอยังสาวๆ ค่ะ"

สีชิงชวนตกใจมาก เขาชำเลืองมาที่ฉันแล้วดูภาพอย่างละเอียด

เซียวซือแสร้งทำเป็นประหลาดใจและลุกขึ้นไปดูด้วย อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “จริงด้วย เกิดอะไรขึ้นคะ!”

ฉันบอกเลยว่า การแสดงของเซียวซือนั้นปลอมมาก

และมันไม่เป็นธรรมชาติเลย

แต่ตอนนี้ทุกคนกำลังประหลาดใจอย่างมาก ไม่มีใครให้ความสนใจกับการแสดงของเซียวซือ

รูปถ่ายในมือของสีชิงชวนถูกคุณย่าหยิบเอาไป เขาจึงเปิดกระดาษสองแผ่นในมือและดูอย่างระมัดระวัง

อันที่จริงฉันไม่ต้องคิดมาก ก็เดาได้ว่าในมือของสีชิงชวนคืออะไร?

ต้องเป็นผลการทดสอบความเป็นพ่อลูกของฉันกับคุณพ่อสี ที่ทดสอบจากเส้นผมของคุณพ่อสีแน่ๆ

แม้ว่ารายงานการทดสอบความเป็นพ่อจะเป็นของปลอม แต่ก็ปลอมมากพอเท่าที่จะปลอมได้

สีชิงชวนรีบดูผลตรวจที่บรรทัดสุดท้าย หลังจากอ่านจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าซีดเซียวและจ้องมาที่ฉัน

ใบหน้าของฉันเป็นปกติและไม่สะทกสะท้านใดๆ

คุณย่าดูรูปภาพเสร็จ ก็แย่งรายงานผลตรวจในมือของสีชิงชวนมาดู

เธอไม่ได้สวมแว่นจึงมองไม่ชัด เธอสะบัดรายงานในมือแล้วถามสีชิงชวนว่า “ตรงนี้เขียนว่าอะไร?”

ฉันรู้ว่ารายงานนี้ทำให้สีชิงชวนตกใจมากเพียงใด แต่สีหน้าของฉันในขณะนี้ยังคงสงบอยู่ และเดาว่าหัวใจของเขาก็คงจะสงบลงไม่น้อย

เขาสูดลมหายใจราวกับว่าเขาไม่ตื่นตระหนกเหมือนเมื่อก่อน

“คุณย่าคะ เดี๋ยวหนูช่วยอ่านให้ฟังค่ะ” เซียวซือลุกขึ้นยืนและเดินไปหาคุณย่าและยื่นมือออกมา คุณยายไม่ได้ส่งผลรายงานให้เธอ แต่กลับส่งสายตาจ้องมองเธอเขม็งแทน

ฉันพูดกับคุณย่า “ไหนๆ คุณย่าก็ไม่ได้สวมแว่น ทำไมไม่ให้เซียวซืออ่านให้ฟังล่ะคะ”

คุณย่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และส่งผลรายงานให้กับเซียวซือ

เซียวซือรู้สึกคาดไม่ถึงกับความนิ่งสงบของฉัน เธอเหลือบมองฉันอย่างสงสัย จากนั้นจึงหยิบผลรายงานขึ้นมาอ่าน

“เซียวเซิงผู้ยื่นขอทดสอบกับคุณสีฮุยผู้ถูกทดสอบมีความสัมพันธ์พ่อลูกตามชีววิทยา 99.99% ของเงื่อนไขการเปรียบเทียบตรงกัน”

เซียวซืออ่านท่อนใจความหลัก แต่คุณย่าไม่เข้าใจ "อะไรนะ? มันบอกว่ายังไงนะ?”

“นี่ค่ะ” เซียวซือแสร้งทำเป็นลังเล มองไปที่สีชิงชวน แล้วมองมาที่ฉัน “คุณย่าคะ บางทีมันอาจจะมีอะไรผิดพลาด”

ฉันรู้ว่าเขากำลังประหม่ามาก

สายตาเซียวซือยังจ้องมาที่ฉันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ในเวลานี้เธอประหม่ายิ่งกว่าใครๆ

แต่ฉันกลับใจเย็นมาก ใจเย็นกว่าใครๆ ทั้งหมด

"จากนั้นฉันก็ได้รับผลการเปรียบเทียบ และก็เป็นผลลัพธ์ที่เซียวซืออ่านให้พวกคุณฟังค่ะ”

ทุกคนไม่ได้พูดอะไร ยังคงรอให้ฉันพูดต่อ

พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าฉันต้องมีจุดเปลี่ยนอะไรต่อไปอย่างแน่นอน

ฉันวางมือลงบนท้องส่วนล่างของฉัน "มีสิ่งหนึ่งที่จำเป็นต้องบอกก็คือ ในตอนนั้นฉันได้รับผลกระทบอย่างหนัก และฉันก็ต้องสูญเสียลูกในท้องไปก็เพราะเรื่องนี้ ในเวลานั้นฉันคิดว่าสีชิงชวนและฉันเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ฉันคิดว่าเด็กในท้องของฉันเกิดจากความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรม”

"คิดว่างั้นหรือ?" สีชิงชวนพบกับจุดสำคัญจากในคำพูดของฉันอย่างรวดเร็ว “คุณหมายความว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงหรือ?”

"นี่เป็นของปลอม" ฉันหยิบรายงานบนโต๊ะ ชูขึ้นสูง แล้วพูดกับทุกคนว่า "รายงานนี้เป็นของปลอม และคนในศูนย์ทดสอบก็ถูกติดสินบนด้วย ฉันกับคุณพ่อจริงๆ แล้วไม่มีความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกันอย่างในผลตรวจกล่าว”

“เป็นไปได้อย่างไร?” เซียวซือโพล่งออกมา

เธอซ่อนเจตนาร้ายไว้นานแล้ว และในที่สุดก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

ทุกคนมองมาที่เธอและฉันก็มองไปหาเธอ

“ทำไมมันเป็นไปไม่ได้ล่ะ? เซียวซือ ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจเรื่องนี้เหลือเกินนะ!”

"ฉันจะเข้าใจได้อย่างไร ฉันเพิ่งจะเห็นภาพถ่ายและรายงานผลตรวจสอบนี้เป็นครั้งแรกในคืนนี้เองนะ”

ฉันหันกลับมาและหยุดมองเธอ ฉันมองตรงไปที่ดวงตาของสีชิงชวน “ตอนนั้นฉันโง่มาก ฉันฟังคำพูดใส่ร้าย เอาเส้นผมไปเปรียบเทียบ ฉันคิดว่าฉันเอาผมตัวเองกับผมของพ่อมาเพื่อจะได้คำตอบที่เป็นจริง 100% แต่ไม่ใช่เลย