พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 481

สีชิงชวนเดินไปข้างหน้า เซียวซือมองไปที่ด้านหลังของเขา และฉันมองเห็นความสิ้นหวังเล็กน้อย

เซียวซือเป็นคนฉลาดมาก เธอรู้อยู่แล้วว่าสีชิงชวนตกลงแต่งงานกับเธอโดยที่เขาไม่เต็มใจ แต่ตอนนี้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว หากสีชิงชวนต้องการตรวจสอบ เขาก็จะพบความจริงได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้นเซียวซือเพียงแต่ดึงดันมันเอาไว้ก็เท่านั้น ฉันมองเธออย่างยิ้มๆ จากนั้นฉันก็ดูหมิ่นเธอ ฉันขี้เกียจดูสีหน้าของเธอจึงรีบก้าวไปข้างหน้าวิ่งไปหาสีชิงชวน และจับข้อมือของเขา

“คุณตั้งใจไปส่งฉันใช่ไหม ส่วนเซียวซือก็เพียงแค่ให้เธอติดรถไปด้วย ถูกไหมคะ?”

"เดาสิ" สีชิงชวนให้ฉันเดาอีกครั้ง

ครั้งนี้ฉันสามารถเดาได้ค่อนข้างแม่นยำ เพราะเมื่อเขารู้ว่าเซียวซือวางแผนทั้งหมดนี้ เขาก็ไม่ได้โกรธมากเกินไป

แสดงว่าเขาอาจจะรู้อยู่ในใจอยู่แล้วว่าเป็นเซียวซือ และเขาก็รู้นานแล้วอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจเลย

ฉันเดินไปที่ข้างรถกับเขา เขาเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับและฉันก็เข้าไปนั่งตรงนั้นทันที

สีชิงชวนยืนอยู่นอกรถอย่างระมัดระวังในขณะที่ฉันรัดเข็มขัดนิรภัย เซียวซือก็วิ่งมาหยุดตรงหน้าพวกเราด้วยอาการหอบ

เธอไม่สนใจกิริยาอะไรอีกต่อไป "ชิงชวน คุณปล่อยให้เธอนั่งเบาะข้างคนขับได้อย่างไร? ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณนะ เธออาจจะเป็น...”

เซียวซือไม่กล้าพูดคำว่า "น้องสาว" ออกจากปากของเธอ ถึงแม้ว่าตอนนี้สีชิงชวนดูเหมือนจะสงบลง แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยไฟ

เนื่องจากแผนของเซียวซือทำร้ายเขา ทำให้เขาสูญเสียลูกของตัวเอง ไฟในใจของสีชิงชวนจะไม่ปะทุออกมาได้อย่างไร?

ดังนั้นเซียวซือจึงยังไม่เสียสติไป

สีชิงชวนไม่สนใจเธอ เพียงแค่ช่วยฉันคาดเข็มขัดนิรภัยและเข้าไปในรถ เซียวซือทำได้เพียงเปิดประตูหลังอย่างเงียบ ๆ และเข้าไปข้างใน

ฉันเห็นในกระจกมองหลังว่าใบหน้าของเซียวซือนั้นซีดเซียว ในใจของเธอรู้ดีว่าความตายของเธอใกล้เข้ามาแล้ว

สีชิงชวนขับรถไปที่ประตูใหญ่คฤหาสน์ของตระกูลเซียว และหยุดรถ ตอนที่เขาช่วยฉันปลดเข็มขัดนิรภัย เขามองฉันอย่างลึกซึ้ง

เซียวซือกระโดดลงจากรถก่อน สีชิงชวนลดเสียงลงแล้วพูดกับฉัน "คุณอยู่ที่นี่อีกได้ไหม?”

"ได้สิ" ฉันพูด "เซียวซือยังไม่สูญเสียโอกาสที่จะหมั้นหมายกับคุณ เธอจะไม่ผลีผลามในตอนนี้"

“ถ้าคุณฉลาดแบบนี้มาตลอดก็คงจะดี” เขาเคาะที่หน้าผากของฉันเบาๆ แต่เจ็บมาก

ฉันรู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร ความจริงแล้วฉันก็เสียใจเหมือนกัน

“เกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ ทำไมคุณไม่ปรึกษาเรื่องนี้กับผม?”

“จะปรึกษาอย่างไรล่ะ?” ฉันกระซิบ “คุณกำลังโอเคดี ส่วนฉันก็ทำให้ไม่สบายใจมากพอแล้ว หรือว่าอยากให้เรื่องนี้สร้างปัญหาให้กับคุณอีก?”

"ในนิยายรักที่คุณอ่านนั้น นางเอกต้องแบกรับเรื่องที่เกิดขึ้นไว้เพียงลำพัง ใช่ไหม?" รอยยิ้มของสีชิงชวนนั้นจำใจจริงๆ แต่ยากมากที่เขาจะสามารถยิ้มให้ฉันแบบนี้

เซียวซือเคาะกระจกรถ เห็นได้ว่าขอบเขตความอดทนของเธอใกล้จะหมดลงแล้ว

ตอนนี้ฉันทำให้เธอเสียสติไม่ได้ เพราะว่ายังไม่ถึงเวลาที่เธอจะเสียสติ

ฉันลงจากรถและโบกมือลาสีชิงชวน เซียวซือยังบอกลาเขาด้วยท่าทางยั่วยวน แต่ฉันดูออกว่าในใจของเธอนั้นอ่อนแอมาก

เซียวหลิงหลิงและฉันไม่เคยมีวิธีในการสื่อสารกันมาก่อน และเธอมักมองว่าฉันขวางหูขวางตามาตลอด แต่ตอนนี้เธอกับเซียวซือกลับเป็นศัตรูกัน และเธอก็ดึงให้ฉันเป็นพันธมิตร

ฉันปล่อยให้เธอนั่งลง และหยิบน้ำโซดาให้เพื่อดับไฟของเธอ

เธอคลายเกลียวฝาขวดและดื่มจนหมดขวดในคราวเดียว หน้าอกของเธอกระเพื่อมด้วยความโกรธ "เธอคิดว่าเซียวซือถูกผีสิงหรือเปล่า?"

“ผีไม่ได้สิงเธอหรอก นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเธอต่างหาก เพียงแต่เราไม่เคยรู้มาก่อนก็เท่านั้นเอง”

“เธอเป็นน้องสาวของฉัน โตมาด้วยกัน เธอบอกว่าเซียวซือวางแผนที่จะทำร้ายเธอ และก็เคยทำร้ายเธอมาหลายครั้งแล้ว และทุกครั้งก็ไม่ใช่ฉันแบกรับทั้งหมด ฉันถูกพ่อลงโทษ ฉันไม่เคยหักหลังเซียวซือเลย”

ฉันมองไปที่เซียวหลิงหลิง และเธอก็ไม่หลบหลีก "ใช่สิ ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนฉันเคยรังแกเธอ แต่ตอนนี้ทั้งหมดมันเป็นความคิดของเซียวซือ เธอไม่เชื่อว่าฉันจะพาเซียวซือมาเผชิญหน้ากันได้”

เมื่อก่อนฉันรู้แค่ว่าเซียวหลิงหลิงรังแกฉันบ่อยๆ และเซียวซือไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกับเซียวหลิงหลิง แต่เธอก็ไม่ช่วยฉันเหมือนกัน แต่ฉันไม่คิดไม่ถึงว่าเซียวซือจะสั่งให้เซียวหลิงหลิงทำ

"ทำไมเธอโง่ขนาดนี้?" ฉันไม่มีอะไรจะพูด "เซียวซือให้เธอทำตามที่บอก เธอถูกพ่อลงโทษหลายครั้งแล้ว ทำไมไม่สารภาพมันออกมา?”

“พูดตามตรง ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน ทำไมพ่อต้องชอบเธอขนาดนั้น? ทุกครั้งที่ฉันรังแกเธอทำไมพ่อต้องปกป้องเธอมากขนาดนี้?” เซียวหลิงหลิงกลอกตาและดื่มโซดาที่เหลือจนหมด

“นั่นก็เป็นเพราะเธอรังแกฉันอยู่เสมอ พ่อพาฉันกลับมาที่บ้านตระกูลเซียว แน่นอนว่าเขาต้องปกป้องฉัน พูดง่ายๆ ก็คือผู้คนมักจะเอนเอียงไปหาคนที่อ่อนแอไม่ใช่หรือไง? ยิ่งเธอทำแบบนี้ พ่อก็จะยิ่งโกรธ” และเธอก็ยังเป็นพี่คนโตในครอบครัว เขาต้องหวังว่าเธอจะเป็นตัวอย่างให้ได้ ใครจะรู้ว่าเธอโง่มากถึงเพียงนี้ และถูกเซียวซือหลอกใช้มาโดยตลอด”

เซียวหลิงหลิงอ้าปากค้างมองมาที่ฉัน และฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้เซียวซือมักจะพูดอะไรกับอยู่ประโยคหนึ่ง

ตอนนี้ฉันคุยกับเซียวหลิงหลิงได้แล้ว ฉันพูด "เซียวซือบอกฉันตลอดทั้งวันว่า เธอกลั่นแกล้งฉันตั้งแต่ฉันยังเด็ก แต่เซียวซือนั้นไม่เคยช่วยเธอในการรังแกฉันเลย และมักจะถือว่าเป็นบุญคุณต่อฉันมาตลอด จนถึงตอนนี้เธอไม่เข้าใจเหรอ? คนที่เกลียดฉันที่สุดคือเซียวซือ แต่เธอกลับถูกเซียวซือหลอกใช้”