พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 217

เซี่ยซีหว่านไม่เข้าใจว่าคุณปู่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร เธอกุมมือของคุณปู่เอาไว้แน่น จากนั้นเธอก็ถามชายชราที่นอนอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงเศร้าโศกว่า “คุณปู่คะ คุณปู่จำหนูไม่ได้เหรอคะ?”

คุณปู่เซี่ยเอื้อมมือออกมาลูบหัวเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านด้วยความรัก และพูดว่า “หว่านหว่าน ตอนนั้นหลานตัวเล็กนิดเดียว ตอนนี้โตเป็นสาวแล้วสินะ”

“ใช่ค่ะคุณปู่ หนูโตขึ้นแล้วค่ะ คุณปู่หลับไปนานมากเลยค่ะ”

“ตอนนี้หลานก็โตขึ้นมากแล้ว มีบางสิ่งที่ปู่ต้องบอกกับหลาน อันที่จริงแล้วแม่ของหลานเป็นคุณหนูใหญ่ของปู่ ส่วนหลานก็เป็นคุณหนูของปู่”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกตะลึง และพูดว่า “คุณปู่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูไม่เข้าใจค่ะ”

“หว่านหว่าน จริง ๆ แล้วปู่เป็นหัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่หลาน เพื่อปกปิดตัวตนของหลานปู่จึงต้องบังคับให้แม่ของหลานและเจิ้งกั๋วลูกชายของปู่แต่งงานกันปลอม ๆ ดังนั้นหลานจึงไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเจิ้งกั๋ว!”

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านได้รับรู้เกี่ยวกับประวัติของตนเอง เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างนั้นเหรอ?

“คุณปู่คะ ถ้าอย่างนั้นใครคือพ่อของหนูคะ?”

คุณปู่เซี่ยเล่าว่า “เรื่องนี้ปู่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ปู่รู้แค่ว่าตอนนั้นคุณหนูใหญ่มีความสุขมาก จู่ ๆ เธอก็อยากมีลูกสาวสักคนมาเล่นด้วย คุณหนูใหญ่ยังบอกด้วยว่าเพื่อนสนิทของเธอชื่อ...ชื่อว่าอะไรนะ ลูกชายของเพื่อนสนิทของเธอคนนั้นโตมากแล้ว ถ้าคุณหนูใหญ่ไม่มีลูกตั้งแต่ตอนนี้ก็คงจะไม่ทัน ไม่นานหลังจากนั้นคุณหนูใหญ่ก็ตั้งท้อง”

คุณปู่เซี่ยนอนเป็นเจ้าชายนิทรามา 10 กว่าปีแล้ว ท่านจึงจำชื่อเพื่อนสนิทของคุณหนูใหญ่คนนั้นไม่ได้

“...”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่าลงกลางอก ดังนั้นเหตุผลที่แม่ให้กำเนิดเธอก็เพียงเพื่อความสนุกสนานของแม่อย่างนั้นเหรอ?

“แต่คุณหนูอย่ากังวลใจไปเลย ชายที่ถูกคุณหนูใหญ่เลือกมาจะต้องมียีนที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน เชื่อปู่เถอะว่าพ่อของคุณหนูจะต้องเป็นผู้ชายที่มีอำนาจมากแน่นอน”

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็รู้สึกว่าท่าทางและน้ำเสียงของคุณปู่คล้ายกับอาหลิน น้ำเสียงของทั้งคู่ต่างก็เต็มไปด้วยความเชิดชู

“คุณปู่คงไม่ได้หมายความว่า…แม่กับพ่อเป็นคู่นอนแค่คืนเดียวใช่ไหมคะ หรือว่าแม่...ขโมยยีนของพ่อมาคะ?”

คุณปู่เซี่ยกระแอมไอออกมาเล็กน้อย ท่านไม่มีวันยอมให้ใครพูดถึงคุณหนูใหญ่ของท่านในทางที่ไม่ดีเป็นแน่ ท่านจึงพูดว่า “จะเรียกว่าขโมยได้ยังไงล่ะ นั่นถือว่าเป็นโชคดีของเขา เธอมอบความสุขให้กับเขาตั้งหนึ่งคืน อีกทั้งยังให้กำเนิดลูกสาวน่ารักแบบคุณหนูให้กับเขาอีก ปู่คิดว่าเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาจะคุยโวไปทั้งชีวิต”

เซี่ยซีหว่านพูดอะไรไม่ออก เธอจึงถามท่านว่า “คุณปู่คะ แล้วตอนนั้นแม่เสียชีวิตได้ยังไงคะ เป็นฝีมือของหลี่ยู่หลานและเซี่ยเหยียนเหยียนใช่ไหมคะ เพราะพวกเธอเป็นคนผลักคุณปู่ตกจากบันได !”

“ปู่ถูกพวกเธอผลักตกจากบันไดจริง ๆ หว่านหว่าน แต่พวกเธอเทียบกับคุณหนูใหญ่ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย พวกเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณหนูใหญ่ สาเหตุการเสียชีวิตของคุณหนูใหญ่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเธอ”

เรื่องนี้เกินความคาดหมายของเซี่ยซีหว่านเป็นอย่างมาก เธอคิดว่าสาเหตุการเสียชีวิตของแม่ต้องเกี่ยวข้องกับหลี่ยู่หลานและลูกสาวของเธออย่างแน่นอน แต่เมื่อได้รับคำยืนยันจากของคุณปู่แล้ว ทำให้เธอรู้ว่าสองแม่ลูกคู่นี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของแม่เลย

“คุณปู่คะ ถ้าอย่างนั้นแม่ของหนูเสียชีวิตได้ยังไงคะ?”

คุณปู่เซี่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดว่า “คุณหนู แทนที่จะพูดว่าคุณหนูใหญ่เสียชีวิต พูดว่าคุณหนูใหญ่หายตัวไปจะดีกว่า”

เซี่ยซีหว่านตกอยู่ในความสับสน เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณปู่หมายความว่าแม่ของหนูยังไม่ตายอย่างนั้นเหรอคะ?”

คุณปู่เซี่ยพยักหน้าด้วยความนอบน้อม และพูดว่า “ปู่คิดว่าต้องเป็นอย่างนั้นนะ คนที่ฉลาดอย่างคุณหนูใหญ่ไม่มีใครทำอะไรเธอได้หรอก เว้นแต่ว่าเธออยากจะตายเอง แต่ปู่ก็ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก เรื่องของคุณหนูใหญ่นั้นเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน อีกทั้งตอนนั้นปู่ก็ถูกหลี่ยู่หลานและลูกสาวของเธอผลักตกบันได ตอนนี้คุณหนูโตขึ้นขนาดนี้แล้ว ปู่ไม่รู้เบาะแสอะไรอีกแล้วล่ะ”

เมื่อชายชราเห็นเซี่ยเจิ้งกั๋วก็แสดงท่าทางโกรธเคืองออกมาในทันที ท่านยกมือขึ้นมาตีเซี่ยเจิ้งกั๋วสองสามที และพูดว่า “เจ้าคนไร้ค่า พ่อเป็นเพียงหัวหน้าผู้ดูแลบ้านของคุณหนูใหญ่ พ่อไม่น่าให้กำเนิดเจ้าคนโง่อย่างแกออกมาเลย !”

“พ่ออย่ามาตีผมสิครับ เซี่ยซีหว่าน เรื่องที่ลูกพาคุณปู่มาที่นี่เป็นการส่วนตัวพ่อยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดและมองไปที่เซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านเม้มริมฝีปากของเธอ และพูดว่า “เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณปู่พูดถูก คุณเป็นพ่อที่โง่มากจริง ๆ ถ้าหนูไม่ไปรับคุณปู่มาอยู่ที่นี่ คุณจะรอให้หลี่ยู่หลานและเซี่ยเหยียนเหยียนวางแผนผลักคุณปู่ตกบันไดเป็นครั้งที่สองเหรอคะ?”

“อะไรนะ?” เซี่ยเจิ้งกั๋วตัวแข็งทื่อ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที และพูดว่า “เซี่ยซีหว่านลูกจะบอกว่า 10 ปีก่อนลูกไม่ได้เป็นคนผลักชายชราตกบันไดอย่างนั้นเหรอ ตอนนี้ลูกกำลังกล่าวหาหลี่ยู่หลานกับลูกสาวของเธออยู่นะ พ่อไม่มีวันเชื่อหรอกว่าพวกเขาเป็นคนผลักคุณปู่ตกบันได !”

เซี่ยซีหว่านไม่อยากเถียงเรื่องไร้สาระกับเซี่ยเจิ้งกั๋ว เธอพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นพ่อก็ลองถามคุณปู่เองสิคะ”

“พ่อครับ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” เซี่ยเจิ้งกั๋วเอ่ยถาม

คุณปู่เซี่ยต้องการจะตอบ แต่ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็มีอาการชักกระตุก จากนั้นก็พ่นเลือดออกมาเต็มปากจำนวนมาก

“พ่อครับ !” เซี่ยเจิ้งกั๋วร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

เซี่ยซีหว่านชะงัก เธอรีบวิ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็จับชีพจรของคุณปู่ในทันที คุณปู่ถูกวางยาพิษ และกำลังจะเสียชีวิตในไม่ช้า

“คุณปู่คะ คุณปู่ไม่ต้องกลัวนะคะ คุณปู่จะต้องไม่เป็นอะไรค่ะ หนูจะฝังเข็มให้คุณปู่เดี๋ยวนี้ค่ะ !” เซี่ยซีหว่านเดินไปหยิบเข็มของเธอออกมา นิ้วที่เรียวยาวของเธอทั้งเย็นเฉียบและสั่นเทาไปด้วยความตกใจ

คุณปู่เซี่ยจับมือเซี่ยซีหว่าน จากนั้นก็ส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า “คุณหนู ไม่ต้องกังวลไป ปู่ไม่ไหวแล้ว ปู่ละเลยหน้าที่มานานมาก ปู่ไม่ได้อยู่เคียงข้างคุณหนู วันนี้ปู่ได้เห็นแล้วว่าคุณหนูเติบโตขึ้นมาเป็นคนดีมากแค่ไหน คุณหนู...ดูเหมือนกับคุณหนูใหญ่ไม่มีผิด ปู่ได้เห็นเช่นนี้ก็รู้สึกโล่งใจแล้วล่ะ”