พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 226

เยี่ยหลิงพาเซี่ยซีหว่านเดินไปแล้ว ทั้งสองคนขึ้นรถสปอร์ตเฟอร์รารี แล้วแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ลู่หานถิงยืนมองไปยังทางที่รถสปอร์ตขับหายไปอยู่ที่เดิม เขารู้ว่าเยี่ยหลิงมีความแค้นต่อเขามาก เมื่อครู่เขาก็เพิ่งจะสาปแช่งตัวเองไป แต่ถ้าเธอมีเพื่อนสนิทอย่างเยี่ยหลิงคอยอยู่ข้างกายเธอในช่วงเวลานี้ เธอก็น่าจะลดความเศร้าลงไปบ้าง จากนั้นเขาจึงเดินผละออกมาอย่างรวดเร็ว

ซี๊ด

ทันใดนั้นเองลู่หานถิงก็เปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขามีเหงื่อเย็น ๆ ผุดออกมาเต็มไปหมด

“ท่านประธาน พวกเรารีบกลับโรงพยาบาลเถอะ แผลของท่านต้องได้รับการเยียวยา อีกอย่างแผลนี้ก็น่าเป็นกังวลมาก คุณท่านลู่ได้จ้างทีมแพทย์มืออาชีพมารักษาท่านแล้ว” เลขาเหยียนอี้รีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ลู่หานถิงได้รับบาดเจ็บที่จุดสำคัญต่อชีวิต คุณท่านเป็นห่วงเรื่องนี้มากจึงขอให้ทีมแพทย์มารักษาแล้ว วันนี้หมอไม่เห็นด้วยกับการที่เขาจะเดินไปมาอยู่ด้านนอก แต่เขาก็ยืนยันที่จะมาให้ได้

“อย่าบอกเซี่ยซีหว่านเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของผมนะ ผมไม่ต้องการให้ใครไปพูดไร้สาระต่อหน้าเธอทั้งนั้น เลขาเหยียน คุณเข้าใจไหม?” ลู่หานถิงตวัดสายตาเฉี่ยวคมมองเลขาของเขา

เหยียนอี้พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “รับทราบท่านประธาน”

“กลับกันเถอะ”

ลู่หานถิงเข้าไปนั่งในรถหรูคันยาวสำหรับนักธุรกิจ จากนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น เซี่ยเหยียนเหยียนโทรเข้ามา

ลู่หานถิงไม่ได้มีท่าทีอะไร คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน สีหน้าของเขาเย็นชาราวกับปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งที่เย็นเฉียบ เขาทําเรื่องที่สามเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อไปนี้เซี่ยเหยียนเหยียนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีก

ลู่หานถิงลากหมายเลขโทรศัพท์ของเซี่ยเหยียนเหยียนเข้าไปที่บัญชีดําทันที

“ท่านประธาน ท่านต้องการส่งคนไปจัดการหลี่ยู่หลานกับเซี่ยเหยียนเหยียนสองแม่ลูกคู่นั้นเลยไหมท่าน?” เหยียนอี้ถามเสียงต่ำ

ลู่หานถิงหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างเล็กน้อย แล้วยกริมฝีปากบางขึ้นอย่างใยดี “ไม่ต้องหรอก ผมเชื่อว่าเซี่ยซีหว่านจะจัดการกับพวกเธอในไม่ช้า”

...

ณ ตระกูลเซี่ย

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่สามารถโทรเข้าเบอร์ของลู่หานถิงได้ เธอรู้แล้วว่าลู่หานถิงบล็อกเธอไว้ จากนั้นเธอก็โยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาด้วยความโมโห

ทันใดนั้นเองหลี่ยู่หลานก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ แล้วพูดว่า “เหยียนเหยียน แม่มาบอกข่าวดีลูกล่ะ เมื่อครู่นี้แม่ได้ยินมาว่าลู่หานถิงกับเซี่ยซีหว่านไปหย่ากันที่สำนักงานเขตเรียบร้อยแล้ว !”

เซี่ยเหยียนเหยียนรีบลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความตื่นเต้นดีใจทันที “จริงเหรอคะแม่ พวกเขาหย่ากันจริง ๆ แล้วเหรอคะ?”

หลี่ยู่หลานพยักหน้าตอบอย่างมั่นใจว่า “แน่นอนที่สุดลูก พวกเขาได้รับใบหย่าแล้วทั้งคู่ เหยียนเหยียน ลูกมอบครั้งแรกกับให้ลู่หานถิงไปแล้ว ลูกเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ขอแค่ลูกพยายามอีกหน่อย ลูกก็จะได้เป็นคุณนายลู่แล้ว !”

เมื่อพูดถึงเรื่องครั้งแรกของเธอ เซี่ยเหยียนเหยียนก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ เพราะลู่หานถิงไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลยแม้แต่น้อย

สิ่งที่เธอหามาได้คือยาเสน่ห์ที่มีฤทธิ์แรงที่สุดในโลก ตอนนั้นลู่หานถิงคิดว่าเธอเป็นเซี่ยซีหว่านโดยเสน่หาแล้ว อีกแค่นิดเดียวก็จะสำเร็จอยู่แล้ว

แต่จู่ ๆ ลู่หานถิงก็ปลีกตัวเข้าไปในห้องน้ำ ไม่รู้ว่ายานี่ใช้วิธีอะไรในการคิดค้นมากันแน่

สุดท้ายแล้วฤทธิ์ยาเสน่ห์ก็ไม่สามารถทำลายความเด็ดเดี่ยวของลู่หานถิงได้ เขามีพลังควบคุมตนเองที่คนธรรมดาไม่อาจเอื้อมถึงลึกล้ำเสียจนน่ากลัว และแล้วแผนการของเธอก็ล้มเหลว

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เธอจึงทำได้เพียงทําร้ายร่างกายตัวเอง

ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนรับรู้ถึงข่าวที่พวกเขาหย่ากันแล้ว เธอจึงรู้สึกว่าทุกอย่างที่ทำไปมันคุ้มค่ามาก

ขอแค่เธอพยายามอีกหน่อย เธอก็จะได้เป็นคุณนายลู่แล้ว

ขณะที่สองแม่ลูกกําลังมีความสุข เซี่ยเจิ้งกั๋วก็เดินลงมาจากบันไดเตรียมจะออกไปอย่างรีบร้อน

ขณะที่เธอยืนอยู่หน้าประตูห้องผู้ป่วย เธอก็ได้ยินเสียงตื่นเต้นดีใจของเซี่ยเจิ้งกั๋วและเซี่ยซีหว่านดังมาจากด้านใน

“คุณปู่ ในที่สุดคุณปู่ก็ฟื้นแล้ว พวกเราคิดถึงคุณปู่มากเลยค่ะ”

เพียงไม่นานนักด้านในก็มีเสียงแหบแห้งของชายชราดังขึ้นซึ่งเหมือนกับเสียงของคุณท่านปู่เซี่ยไม่มีผิด ท่านพูดว่า “น้ำ...น้ำ…”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองเข้าไปด้านในผ่านหน้าต่างบานเล็กบนประตู จากนั้นเธอก็เห็นชายชรานอนอยู่บนเตียงคนไข้พร้อมกับมือแห้งเหี่ยวข้างหนึ่งที่ยื่นออกมาซึ่งเซี่ยเจิ้งกั๋วกับเซี่ยซีหว่านกำลังกุมมือท่านเอาไว้แน่น

ภายในใจของเซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกเย็นวาบ เธอไม่รู้ว่ามีส่วนไหนที่ผิดพลาดไป เธอรู้เพียงว่าคุณปู่ฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ

จากนั้นเซี่ยเหยียนเหยียนจึงรีบกลับไปที่ตระกูลเซี่ย แล้วนำเรื่องนี้ไปบอกหลี่ยู่หลาน

หลี่หยู่หลานหน้าซีดเผือด เธอรู้สึกตกใจมาก “เหยียนเหยียน เราจะทํายังไงกันดี จบแล้ว มันจบแล้ว นี่มันถือเป็นความผิดฐานฆาตกรรมโดยเจตนาเลยนะ พวกเราต้องถูกตัดสินจําคุกแน่”

เซี่ยเหยียนเหยียนสีหน้าหม่นหมองลงในทันที “แม่คะ แม่จะตกใจอะไร เรื่องผิดกฎหมายเราก็ทำกันมาแล้ว ตอนนี้ขอแค่เราไม่ลดราวาศอก หนูว่าตอนนี้สติของคุณปู่ยังฟื้นขึ้นมาได้ไม่เต็มที่ พูดจาก็ยังไม่คล่องแคล่ว หนูว่าเรายังมีโอกาสอยู่ ดังนั้นคืนนี้แม่ต้องแอบเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้วฉีดยาให้คุณปู่ ในตัวยานี้ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีทางถูกจับได้อีกแน่นอนค่ะ”

หลี่ยู่หลานมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยความช็อกสุดขีด “เหยียนเหยียน ลูกจะให้แม่ไปเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนจับมือของหลี่ยู่หลานไว้ แล้วพูดว่า “แม่คะ เรื่องนี้ต้องให้แม่ไปเท่านั้นค่ะ หรือว่าแม่จะไม่ยอมไปค่ะ แม่ไปเถอะค่ะ เมื่อคุณปู่ตายแล้ว ความจริงเมื่อสิบเอ็ดปีก่อนก็ไม่มีใครรู้แล้วค่ะ แม่ก็ยังได้เป็นคุณนายเซี่ยอยู่และถึงเวลานั้นหนูก็จะได้เป็นคุณนายลู่ ชีวิตที่สวยงามของเราเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะคะ !”

หลี่ยู่หลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นนัยน์ตาของเธอก็ฉายแววอํามหิตออกมา เธอพยักหน้าตอบรับว่า “ได้ แม่จะไปเอง แม่จะตัดปัญหาที่จะตามมาให้สิ้นซาก !”

...

ช่วงกลางดึกทั่วทั้งโรงพยาบาลอยู่ในความเงียบสงบ หลี่ยู่หลานมาถึงแล้ว เธอปลอมตัวเป็นพยาบาลพร้อมกับใส่หน้ากากอนามัยเอาไว้ จากนั้นเธอก็ผลักประตูห้องผู้ป่วยของคุณปู่เซี่ยเปิดออก เธอกำลังถือเข็มฉีดยาที่เซี่ยเหยียนเหยียนให้มาอยู่ในมือ