พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 232

ตอนนี้ตำราทางการแพทย์เล่มนี้เป็นเหมือนกุญแจสำคัญในการเปิดโลกใหม่สำหรับเซี่ยซีหว่าน

ขณะเดียวกันในหัวของเซี่ยซีหว่านก็รู้สึกราวกับว่ามีเสียงระเบิดดังขึ้น เธอเข้าใจตำราทางการแพทย์แม่ของเธอได้อย่างแจ่มแจ้งและรวดเร็วราวกับสายฟ้า วิธีการฝังเข็มทั้งหมดนี้เมื่อผสมผสานกันแล้วเหมือนกับภาพไท่จี๋และยิ่งเหมือน...กุญแจของกล่องสมบัตินั้นด้วย

กล่องสมบัตินั้นที่หลินสุ่ยเหยาผู้เป็นแม่ของเธอได้ทิ้งไว้ในสถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยซีหว่านเคยทดลองเปิดกล่องนั้นอย่างดุเดือดและแพ้ให้กลับด่านที่สาม วิธีการฝังเข็มด้านบนนี้ดูเหมือนจะเป็นกุญแจสู่ขั้นตอนต่อไป

เซี่ยซีหว่านหลับตาลง ภายในหัวของเธอนั้นตีกันจนยุ่งเหยิงมาก เธอไม่สามารถเข้าใจวิธีการฝั่งเข็มที่ลึกล้ำและมหัศจรรย์เหล่านี้ได้ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกสับสนมาก

ทันใดนั้นเองเสียงเคาะประตู “ก๊อก ก๊อก” ก็ดังขึ้น เยี่ยหลิงเดินเข้ามา “หว่านหว่าน เธอเป็นอะไรไป ถ้าปวดหัวก็ไม่ต้องดูแล้ว บางทีเมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว เธออาจจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดได้อย่างทะลุปรุโปร่งก็ได้นะ”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้าตอบรับและเก็บตำราทางการแพทย์ลง ตำราทางการแพทย์เล่มนี้คงต้องใช้เวลาในการเรียนรู้และศึกษาวิจัย ไม่มีทางที่จะทำให้บรรลุเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว วันนี้เธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยและต้องการที่จะพักผ่อนก่อน

“หว่านหว่าน อีกสองวันเธอจะออกเดินทางแล้ว สองวันนี้เธอจัดเตรียมอะไรบ้างหรือยัง ฉันไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนเธอดีไหม?” เยี่ยหลิงพูดแล้วยิ้ม ๆ

เซี่ยซีหว่านส่ายหัวและจับมือเรียวเล็กของเยี่ยหลิง “ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามเมืองไห่เฉิงแห่งนี้ก็คือเมืองที่ฉันเติบโตขึ้นมา ฉันไม่อยากไปช็อปปิ้ง สองวันนี้ฉันแค่อยากจะเดินดูรอบ ๆ เมืองคนเดียว เพราะต่อไปนี้ฉันอาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว”

เยี่ยหลิงเห็นด้วย เธอเคารพการตัดสินใจของเซี่ยซีหว่านเสมอ “หว่านหว่าน อีกไม่นานฉันจะไปหาเธอที่มหานครเอมพีเรียล”

“หลิงหลิง เธอก็จะไปมหานครเอมพีเรียลเหรอ?”

“ใช่แล้วล่ะ เมืองไห่เฉิงแห่งนี้ไม่มีญาติพี่น้องของฉันแล้ว และไม่มีสิ่งใดที่จะให้ฉันรู้สึกอาลัยอาวรณ์ สองเราดั่งพี่น้องจะไปบุกมหานครเอมพีเรียลด้วยกัน นอกจากนี้ฉันก็รับงานแอมบาสเดอร์คนใหม่เป็นโกลบอลแบรนด์แอมบาสเดอร์ของอัญมณีแบรนด์ Fly ด้วย ฉันจะทำงานอยู่มหานครเอมพีเรียลสักพักหนึ่งเลยล่ะ”

“อัญมณีแบรนด์ Fly เหรอ?” ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเบิกกว้างในทันที

“ใช่ หว่านหว่าน ทำไมเธอถึงตกใจขนาดนี้ล่ะ เธอไม่เคยยินชื่ออัญมณีแบรนด์ Fly เหรอ อัญมณีแบรนด์ Fly ถือกำเนิดขึ้นเมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว แบรนด์นี้ได้สร้างความประหลาดใจให้กับวงการอัญมณีทั้งหมด ไม่ว่าจะออกแบบเครื่องประดับหรืออัญมณีออกมาเท่าไหร่ในทุกเทศกาลก็จะถูกบรรดาสาว ๆ ผู้โด่งดังหรือสุภาพสตรีแย่งกันซื้อจนหมดเกลี้ยงราวกับว่าพายุทอร์นาโดพัดผ่าน นับว่าเป็นปรากฏการณ์อันครึกครื้นที่ยิ่งใหญ่และไม่เคยมีมาก่อนจริง ๆ และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาแบรนด์ Fly ได้รับการเลื่อนเป็นขุมทรัพย์แห่งอัญมณีและกลายเป็นสิ่งล้ำค่าสุดคลาสสิกตลอดกาลด้วยล่ะ ฉันได้ยินมาว่าผู้ก่อตั้งแบรนด์ Fly เป็นผู้หญิงที่เก่งกาจในตำนานด้วยนะ”

แน่นอนว่าเซี่ยซีหว่านเคยได้ยินชื่อแบรนด์ Fly ซึ่งเป็นแบรนด์อัญมณีที่สร้างโดยแม่ของลู่หานถิงมาก่อนเช่นกัน

เยี่ยหลิงเห็นว่าเซี่ยซีหว่านสนใจแบรนด์ Fly เธอจึงยื่นนิตยสารแฟชั่นสักสองสามฉบับไปเซี่ยซีหว่านดู “นี่คือผู้ก่อตั้งแบรนด์ Fly เธอคือหลิวจ้าวตี้ เจ้าแม่อัญมณีรุ่นที่หนึ่ง”

เซี่ยซีหว่านหลุบตามองลงมาทำให้ขนตายาวเป็นแพงามดั่งขนนกของเซี่ยซีหว่านตกลงมาด้วย บนหน้าปกของนิตยสารเป็นผู้หญิงคนหนึ่งคือ หลิวจ้าวตี้

หลิวจ้าวตี้เป็นผู้หญิงที่สวยมาก เซี่ยซีหว่านยอมรับว่าเธอเองก็เป็นสาวสวยคนหนึ่ง แต่เมื่อเธอเห็นหลิวจ้าวตี้เธอก็หายใจดังเฮือกในทันที หลิวจ้าวตี้ของบนนิตยสารสวมชุดกระโปรงสีแดง ใบหน้าของเธอนั้นงดงามเป็นเลิศ ใบหน้าของเธอนั้นวิจิตรงดงามดั่งนางฟ้านางสวรรค์ทำให้ผู้คนที่พบเห็นนั้นแทบจะลืมหายใจเลยจริง ๆ

“หว่านหว่าน หลิวจ้าวตี้สวยมากใช่ไหมล่ะ นี่คือนิตยสารที่เธอถ่ายเมื่ออายุ 40 ปี แต่ใบหน้าของเธอนั้นกลับไม่มีร่องรอยของกาลเวลาเลย เธองดงามอย่างเหลือเชื่อ ถ้าจะบอกว่าเธอยังอายุไม่ถึง 20 ปีฉันก็ยังเชื่อเลย ในตอนนั้นเธอเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งในมหานครเอมพีเรียลเชียวนะ”

หลิวจ้าวตี้คนนี้เป็นแม่เลี้ยงของลู่หานถิง และเป็นแม่แท้ ๆ ของลู่จื่อเซียน

ทั้งเยี่ยหลิงและแม้แต่ผู้คนอื่น ๆ ในมหานครเอมพีเรียลต่างก็ไม่รู้ว่าในตอนนั้นตระกูลหลิวมีลูกสาวสองคน คือ หลิวจ้าวตี้และหลิวอิงลั่ว พวกเธอทั้งสองคนใช้ชีวิตด้วยการสลับตัวกัน

หลิวอิงลั่วเข้ามาสู่สายตาชาวโลกในชื่อหลิวจ้าวตี้ หลังจากที่เธอเสียชีวิตนั้นก็ไม่มีใครรู้จักชื่อของเธอแม้แต่คนเดียว และทุกสิ่งที่เธอสร้างมานั้นก็ถูกหลิวจ้าวตี้เอาไปหมด

เกี่ยวกับพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาคนนี้ ลู่หานถิงไม่เคยพูดถึงให้เธอฟังเลยแม้แต่คำเดียว

เยี่ยหลิงนำนิตยสารธุรกิจอีกหนึ่งฉบับมาให้เซี่ยซีหว่านอีกครั้ง “นี่เป็นถึงนิตยสารที่เลิกพิมพ์แล้วในตอนนั้น ข้างในมีเนื้อหาการสัมภาษณ์ส่วนตัวกับราชาแห่งวงการธุรกิจรุ่นของลู่ซือเจี๋ยอยู่ ตอนนี้เธอจะไม่สามารถพบเห็นเขาได้ทั่วไปแล้ว เพราะเขากลายเป็นบุคคลสำคัญที่มีตัวตนลึกลับมาก นิตยสารธุรกิจรายสัปดาห์ทุก ๆ สำนักนั้นไม่สามารถถ่ายรูปเขาได้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะความร่วมมือครั้งนี้คงไม่ได้นิตยสารเล่มนี้มา หว่านหว่าน เธอค่อย ๆ เปิดดูไปนะ ฉันอยากให้เธอได้ดูหน่อยว่าอะไรที่เรียกว่าสุดยอดจริง ๆ”

เมื่อเซี่ยซีหว่านก้มลงมองก็เห็นภาพชายคนหนึ่งอยู่บนหน้าปกนิตยสาร เขาคือลู่ซือเจี๋ย พ่อผู้ให้กำเนิดของลู่หานถิง

ลู่ซือเจี๋ยบนหน้าปกนั้นกำลังนั่งอยู่บนตึกสูง ๆ และกำลังเซ็นเอกสารธุรกิจ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ดูสะอาดตา รอบ ๆ ตัวเขาไม่มีความเลิศหรูแม้แต่น้อย แต่ท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและความสูงศักดิ์ของตระกูลผู้ดี แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ปกคลุมไปทั่วไหล่ของเขาซึ่งทำให้ความสง่างามของเขาเพิ่มขึ้นทวีคูณ

เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่ซือเจี๋ยและรับรู้ได้โดยทันทีว่าลู่หานถิงมีลักษณะเหมือนใคร ลู่หานถิงดูเหมือนกับพ่อแท้ ๆ ของเขาจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านดูเหมือนว่าเธอกำลังมองเห็นลู่หานถิง ในอีก 10 ปี และ 20 ปีต่อมาผ่านลู่ซือเจี๋ย

“หว่านหว่าน ลู่ซือเจี๋ยท่านนี้เป็นอัจฉริยะทางวงการธุรกิจ เขาเข้าสู่วงการธุรกิจในช่วงอายุแค่สิบกว่าขวบและสร้างอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ของเขาเอง ต่อมาเขาได้สืบทอดตระกูลลู่และนำทั้งสองอาณาจักรมาร่วมพัฒนาธุรกิจอยู่หลายครั้งจนกลายเป็นราชาแห่งธุรกิจของตระกูลลู่ในปัจจุบัน เขาสร้างความประหลาดใจให้กับยุคของวงการธุรกิจอย่างมาก ผู้ชายที่มีความสามารถอันน่าทึ่งและไม่สามารถเอื้อมถึงได้นั้นกลับถูกหลิวจ้าวตี้ควบคุมได้ซะงั้น ทั้งหมดนี้ผู้คนต่างพูดกันว่าหลิวจ้างตี้เป็นพรหมลิขิตของพญาหงส์อย่างแท้จริงซึ่งเป็นไปตามคำทำนาย !”

เซี่ยซีหว่านรู้ว่า บุคคลที่เยี่ยหลิงกำลังพูดถึงในตอนนี้คือหลิวจ้าวตี้ แต่ในความเป็นจริงทั้งหมดแล้วนี่คือชีวิตของหลิวอิงลั่ว

หลิวจ้าวตี้นั้นก็เป็นเด็กป่วยที่รอความตายมาแต่ไหนแต่ไร และเธอไม่เคยออกไปไหนเลย

สาวงามคนแรกของนครเอมพีเรียลคือ หลิวอิงลั่ว ผู้ก่อตั้งแบรนด์ Fly ก็คือ หลิวอิงลั่ว และพรหมลิขิตของพญาหงส์ ก็คือ หลิวอิงลั่ว ผู้หญิงที่ลู่ซือเจี๋ยชอบ ก็คือ หลิวอิงลั่ว !