พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 258

เมื่อได้ยินสามคําสุดท้าย ลู่หานถิงก็วางมือลง เขาค่อย ๆ ลืมตาอันเฉี่ยวคมขึ้นมองฉงเหวินเล็กน้อย

ฉงเหวินรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แต่เขากลับยืดคอขึ้นแล้วพูดยิ้มอย่างประจบประแจงว่า “นายน้อยครับ คําพูดนี้ผมได้เป็นคนพูดนะครับ แต่เป็น...เป็นเลขาเหยียนพูดครับ !”

เหยียนอี้จามจนลมปลิว เจ้าบ้าที่ไหนกันที่โบ้ยความผิดมาให้เขา?

แต่ฉงเหวินไม่ได้พูดเหลวไหล ตั้งแต่ลู่หานถิงกลับมาที่มหานครเอมพีเรียลก็ไม่มีผู้หญิงข้างกายเขาเลยสักคน เขาปฏิเสธความใกล้ชิดของหญิงสาวเป็นอย่างมาก แต่ลี่เหยียนหลานเป็นหนึ่งในข้อยกเว้น

ลู่หานถิงหันกลับมาอย่างเฉยเมย และพูดว่า “ขับรถไป”

“ครับ นายน้อย”

...

ณ ซีหยวน

ลู่หานถิงกลับมาถึงคฤหาสน์ซีหยวนแล้ว ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียว และด็อกเตอร์ชวนนักจิตวิทยาคนที่ 21 ของเขาก็รออยู่ด้วยความนอบน้อมอยู่นานแล้ว

ด็อกเตอร์ชวนเป็นชายหนุ่มผิวขาวนวล เขาสวมเสื้อกาวน์สีขาว เขามองลู่หานถิงด้วยสายตาและท่าทางที่สุภาพและอ่อนโยน

“ประธานลู่ สวัสดีครับ เชิญนั่งเลยครับ”

ลู่หานถิงนั่งอยู่บนโซฟา ขาเรียวยาวทั้งสองข้างไขว่กันอย่างสง่างาม ท่าทางของเขาดูเย่อหยิ่งและเย็นชา

จากนั้นด็อกเตอร์ชวนก็นั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม “ประธานลู่ ทำใจให้สบายนะครับ ตอนนี้พวกเรามาคุยกันสักหน่อย คุณเคยมีแฟนมาก่อนไหมครับ?”

ลู่หานถิงส่ายหน้า “ไม่มีครับ”

“ในเมื่อคุณไม่เคยมีแฟนมาก่อน แล้วคุณรู้ได้ไงว่าตัวเองไร้อารมณ์ทางเพศเหรอครับ อันที่จริงแล้วปัญหานี้นั้นแก้ไขได้ง่ายมากครับ เราสามารถลองมีแฟนสักคนหนึ่งได้นะครับ” ด็อกเตอร์ชวนพูดเสนอ

ลู่หานถิงเม้มปากริมฝีบางเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ร่างกายผมเคยได้รับบาดเจ็บ”

สายตาของด็อกเตอร์ชวนจับจ้องไปที่ชายหนุ่ม “เกิดจากอะไรครับ?”

ลู่หานถิงส่ายหน้า และพูดว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมนึกไม่ออกเลยว่าบาดเจ็บได้ยังไง สรุปคือตอนนี้ผมไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยและไม่ชอบให้มีผู้หญิงอยู่ใกล้ ๆ ช่วงนี้รอบตัวผมมีผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง เธอดูใสซื่อและปราดเปรียว น่าจะเป็นในแบบที่ผมชอบ แต่ผมก็ไม่ได้รู้จักอะไรเธอเลย”

หลังจากลู่หานถิงกลับมาที่มหานครเอมพีเรียล เขาถึงได้พบว่าตัวเองมีบาดแผลเพิ่มขึ้นมาเยอะมาก แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามนึกเท่าไหร่ เขาก็นึกไม่ออกว่าได้รับบาแผลเหล่านั้นมาได้อย่างไร

บาดแผลตรงนี้เป็นอันตรายถึงชีวิต เขาไม่น่าจะความจำเสื่อมได้ นี่มันค่อนข้างผิดปกติแล้ว

และอีกอย่างปีนี้เขาก็อายุ 28 ปีแล้ว ซึ่งเป็นช่วงวัยที่มีอารมณ์พลุ่งพล่าน แต่เขาไม่มีความคิดอะไรแบบนั้นเลย

เขาเริ่มรู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของตัวเอง

สําหรับลี่เหยียนหลาน เขาน่าจะชอบเธอเพราะว่าผมยาวสีดำขลับของเธอ และสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเฉียบแหลมและขี้เล่นอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งบางครั้งก็ทําให้หัวใจเขารู้สึกเต้นแรงได้

จากนั้นด็อกเตอร์ชวนพยักหน้าเพื่อแสดงออกว่าเข้าใจแล้ว “ประธานลู่ครับ ในเมื่อคุณมีผู้หญิงมาปรากฎตัวอยู่ข้างกายคุณแล้ว ถ้าอย่างนั้นคุณจะลองคบหากับเธอดูก็ไม่เสียหายนะครับ คบหากันเหมือนคู่ชายหญิงทั่วไป ลองดูว่าถ้ายิ่งคุณรักเธอมากขึ้นจะเกิดความปรารถนากับเธอมากขึ้นหรือไม่ กอดกันอย่างสนิทสนมในแบบของคนรัก เปิดใจของคุณ แล้วลองให้เธอเดินเข้ามาครับ”

จากนั้นลู่หานถิงจึงวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วนอนหลับตาลงอย่างนิ่งสงบ

...

ในขณะเดียวกัน ตระกูลเซี่ย ณ มหานครเอมพีเรียล

เซี่ยปังหัวหน้าตระกูลเซี่ยก็เปิดประตูห้องด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวที่เริ่มก่อตัวขึ้นมา เขาสบถออกมาด้วยอารมณ์โกรธจัดว่า “หว่านหว่าน เมื่อครู่นี้เจ้าคนเลวซุนจินคนนั้นโทรหาเธอใช่ไหม ให้ฉันเอากระสอบคลุมแล้วแบกมันมาตอนนี้เลยไหม ฉันจะทุบมันให้เธอจนหายโกรธเลย !”

เซี่ยซีหว่านยืนอยู่บนระเบียงแกะสลัก เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวหลวม ๆ กระโปรงสีขาวยิ่งทําให้เรือนร่างของเธอดูงดงามและสง่างาม ผมดําขลับที่ดูพลิ้วไหวปรกกระจายอยู่ทั่วไหล่ เธอเผยใบหน้าด้านข้างอันเย้ายวนและสวยสะดุดตาออกมาครึ่งหนึ่ง

เวลาผ่านไปเพียงสามเดือน ร่างกายของเธอราวกับได้เกิดใหม่ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เปล่งแสงแวววาวราวกับไข่มุก ความปราดเปรียวไร้ที่ตินั้นช่างน่าหลงใหลจนชวนให้จิตใจล่องลอย

เซี่ยปังตะโกนอย่างเสียงดัง เซี่ยซีหว่านจึงใช้นิ้วเรียวขาวแตะลงบนริมฝีปากแล้วทําท่า “ชู่ว” จุ๊ปากและพูดว่า “คุณพ่อเซี่ย เบาเสียงหน่อยค่ะ พ่อทําให้นกของฉันกลัวแล้วค่ะ”

เซี่ยซีหว่านกําลังให้อาหารสัตว์ ในมือของเธอถือกรงนกอันหนึ่งไว้ ซึ่งด้านในมีลูกนกขนปุกปุยสามตัวอยู่

“หว่านหว่าน นี่มันกี่โมงแล้ว ทําไมเธอยังให้อาหารนกอยู่อีก เธอเลี้ยงนกนี่มาสามเดือนแล้วนะ และไม่เคยให้มันห่างตัวเลย นี่ไม่ใช่นกที่จับได้มากมายจากสวรรค์นะ ถ้าเธอชอบฉันจะไปจับนกป่าให้เธอเล่นสนุกจนพอใจเลย !”

เซี่ยปังเกิดมามีร่างกายที่บึกบึนแข็งแรง เป็นนักสู้ที่มีคิ้วหนาและตาโต เขามีนิสัยตรงไปตรงมาและมุทะลุ

เซี่ยซีหว่านรีบปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า “คุณพ่อเซี่ย ขอบคุณนะคะ ถึงแม้ว่านกในป่าจะเทียบกับลูกนกสามตัวของฉันไม่ได้ก็ตาม อีกอย่างเมื่อครู่นี้ซุนจินก็ทำอะไรฉันไม่ได้เลย ตอนนี้เขาคงจะรู้สึกโกรธจนตายไปแล้วล่ะค่ะ ฉันจะขอยกเลิกการแต่งงานกับเขาอย่างสันติ คุณพ่อเซี่ย ฉันเพิ่งจะมาที่มหานครเอมพีเรียล คุณพ่อได้โปรดอย่าสร้างความวุ่นวายให้ฉันจนเกินไปเลยค่ะ พวกเราอยู่กันแบบเงียบ ๆ เถอะนะคะ”