พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 261

หลานเหยียนยื่นมือออกไปลูบหัวเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “ตอนนี้ลี่เหยียนหลานเป็นดาวมหาวิทยาลัย T นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่เห็นหว่านหว่านของฉัน ทันทีที่หว่านหว่านของฉันปรากฏตัวขึ้น ลี่เหยียนหลานจะต้องชิดซ้ายอย่างแน่นอน ดาวมหาวิทยาลัย T ต้องเป็นเซียซีหว่านเท่านั้นจ้ะ !”

เซี่ยปังมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจกับตระกูลของเราที่มีหญิงสาวเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่อย่างงดงาม “แน่นอน หว่านหว่านของเราสวยกว่าลี่เหยียนหลานไม่รู้ตั้งกี่เท่า”

เซี่ยซีหว่านเห็นว่าจุดสำคัญของพวกเขาเริ่มเบี่ยงเบนไปอีกครั้ง เธอจึงกระแอมไอออกมาอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “คุณพ่อเซี่ยคะ คุณแม่หลานคะ พวกเรารีบเข้ามหาวิทยาลัย T เร็ว ๆ เถอะค่ะ”

“ได้สิจ้ะ ไปกันเถอะ”

ทั้งสามคนลงจากรถด้วยกันและโบกมือไปทางมหาวิทยาลัย T เมื่อรปภ.ของมหาวิทยาลัย T เห็นพวกเขาเข้ามาก็ร้องตะโกนด้วยความตกใจว่า “แย่แล้ว ๆ เซี่ยปังมาแล้ว รีบปิดประตูเร็ว อย่าให้พวกเขาเข้ามา !”

รปภ.รีบปิดประตูในทันทีพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทาแล้วกดโทรออกไปที่ห้องของอธิการบดีว่า “ท่านรองอธิการบดีโจวครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เซี่ยปังปีศาจร้ายมาแล้วครับ !”

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ท่านอธิการบดีของมหาวิทยาลัย T ไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัย T และงานทั้งหมดจะจัดการโดยท่านรองอธิการบดีโจว

ทั้งสามคนถูกปฏิเสธในการเข้าไปเป็นแขก ประตูของมหาวิทยาลัย T ปิดไว้เพื่อให้พวกเขาอยู่ข้างนอก และรปภ.ทั้งหมดก็เคลื่อนไหวอยู่ข้างในพลางจ้องมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง

เซี่ยซีหว่านกระพริบขนตาที่ยาวเป็นแพงามดั่งขนนก ดวงตาอันสดใสเป็นประกายมองไปทางเซี่ยปัง และพูดว่า “คุณพ่อเซี่ยคะ คุณพ่อบอกว่า... คุณพ่อเคยรู้จักกับท่านรองอธิการบดีมหาวิทยาลัย T มาก่อนไม่ใช่เหรอคะ พิธีต้อนรับนี้ก็... ยิ่งใหญ่เกินไปแล้วนะคะ?”

เซี่ยปังทำเสียงเฮอะเฮอะสองครั้งในลำคออย่างเก้อเขิน และพูดว่า “พ่อกับท่านรองอธิการบดีโจวเป็นคนรู้จักเก่าน่ะ ครั้งที่แล้วมหาวิทยาลัย T มีพวกเดนมนุษย์ไร้ยางอายวางยาเสน่ห์ยาแฝดลูกสาวของลูกน้องพ่อคนหนึ่ง หญิงสาวดี ๆ ก็ถูกย่ำยี พ่อเอาคนบุกเข้าไปในมหาวิทยาลัย T พร้อมกับโวยวายยกใหญ่ แล้วรองอธิการบดีโจวคนนี้ก็เข้ามาไกล่เกลี่ย แต่เขาถูกพ่อชกจนล้มลงอยู่ที่พื้นจนเขาต้องเข้าไปนอนที่โรงพยาบาลอยู่ครึ่งเดือน...”

ยังมีเรื่องแบบนี้อีกเหรอ?

“คุณพ่อเซี่ย คุณ” เซี่ยซีหว่านพยักหน้าด้วยความหนักแน่นและพูดว่า “ทำได้ดีมากค่ะ !”

เมื่อคืนเซี่ยปังไม่ได้หลับไม่ได้นอน เขากลัวว่าความใจร้อนวู่วามของเขาจะทำลายงานของเซี่ยซีหว่าน ตอนนี้เมื่อเขาได้รับการยืนยันจากเซี่ยซีหว่านแล้ว เขาก็ยิ้มออกมาจนเห็นฟันขาวในทันที และพูดว่า “ใช่ไหมหว่านหว่าน พ่อว่าแล้วพ่อไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่เป็นไร รองอธิการบดีคนนี้คงจะรู้สึกกลัวพ่อนิดหน่อย เขาเลยปิดประตูไม่ให้พ่อเข้าไป คิดว่าเขาไม่น่าจะเป็นคนใจแคบ อีกสักพักถ้าเขาออกมา พ่อขอโทษเขาก็พอแล้ว”

เมื่อเซี่ยปังพูดจบก็มีเสียงฝีเท้าจากข้างในดังออกมา รองอธิการบดีโจวรีบพาคนจำนวนหนึ่งมาที่หน้าประตูอย่างรีบร้อน

เมื่อรองอธิการบดีโจวเห็นเซี่ยปังก็รู้สึกเจ็บที่จมูกขึ้นมาในทันที ในเวลานั้นเซี่ยปังเกือบชกดั้งของเขาหัก รองอธิการบดีโจวเป็นผู้รู้หนังสือ เขาไม่ชอบพวกอันธพาลอย่างที่เซี่ยปังทำอย่างยิ่ง

“เซี่ยปัง คุณมาทำอะไรที่นี่? ตอนนี้มหาวิทยาลัย T ของเราเคร่งครัดในกฎระเบียบมาก เราคงไม่ได้สร้างความไม่พอใจให้คุณหรอกนะ ทำไมคุณมาหาถึงที่นี่อีกล่ะ?” รองอธิการบดีโจวเอ่ยถาม

เซี่ยปังก้าวไปข้างหน้าสองก้าวตรงที่กั้นระหว่างประตูและพูดด้วยน้ำเสียงดังชัดเจนว่า “รองอธิการบดีโจว ผมมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณ ครั้งก่อนที่ผมต่อยคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจ คราวหลังผมจะเลี้ยงข้าวคุณนะ ตอนนี้คุณรีบเปิดประตูเถอะ ลูกสาวของผมที่หายไปเมื่อตอนเด็กตอนนี้เธอกลับมาแล้ว และตอนนี้เธอจะมาเรียนที่มหาวิทยาลัย T ของพวกคุณ”

ในนครเอมพีเรียลขณะนี้ทุกคนทราบว่าเซี่ยปังได้ลูกสาวของเขากลับมาแล้ว ลูกสาวคนนี้ถูกซุนจินคู่หมั้นของเธอเมินเฉยและโวยวายจนต้องถอนหมั้น ทุกคนกำลังรอดูเรื่องตลกอยู่ ไม่คิดว่าวันนี้เซี่ยปังจะพาลูกสาวของเขามาถึงมหาวิทยาลัย T ได้

รองอธิการบดีโจวยืดเอวขึ้นตรงทันทีพลางเหลือบมองเซี่ยซีหว่านที่อยู่ข้าง ๆ หลานเหยียน

วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมผ้าคลุมหน้าจึงทำให้มองเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดเจน แต่ดวงตาคู่นั้นที่สดใสบริสุทธิ์และเปล่งประกายกำลังมองซ้ายมองขวาอย่างพลิ้วไหว

รองอธิการบดีโจวที่อยู่ข้างในนั้นร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวไปทั้งตัว เขาบริหารมหาวิทยาลัยมาหลายปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับคนอย่างเซี่ยปัง เขาจะเอาเก้าอี้ยัดเพิ่มเข้าในคลาสเรียนด้วยตัวเอง

รองอธิการบดีโจวก็ยิ่งไม่ชอบเซี่ยซีหว่านมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้องเป็นนิสัยของพ่อลูกคู่นี้แน่นอน

เซี่ยซีหว่านหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน เธอพ่ายแพ้ต่อตรรกะเทพของเซี่ยปังเช่นกัน เธอจึงก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับคว้าแขนของหลานเหยียนไว้ แล้วพูดอย่างออดอ้อนว่า “คุณแม่หลานคะ เราอย่าก่อเรื่องเลยค่ะ ถ้าเข้าเรียนที่นี่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราค่อยคิดหาวิธีอื่นอีกทีนะคะ”

หลานเหยียนถึงก้าวถอยหลังออกมา และพูดว่า “ที่รักคะ ฟังหว่านหว่านเถอะค่ะ”

เซี่ยปังจ้องไปที่รองอธิการบดีโจวครู่หนึ่ง ความหมายของแววตานั้นคือ “คุณจะต้องเสียใจแน่นอน”เขากลับมายืนอยู่ข้าง ๆ เซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน เราเปลี่ยนไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแพทย์อีกแห่งหนึ่งกันเถอะ ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย A กันเถอะ พ่อกับอาจารย์อู๋ที่มหาวิทยาลัย A มีมิตรภาพที่ดีต่อกันจริง ๆ ”

หลานเหยียนปฏิเสธอย่างรวดเร็วว่า “ไม่ได้ มหาวิทยาลัย T อยู่ในอันดับที่หนึ่งในมหาวิทยาลัยการแพทย์ของนครเอมพีเรียล มหาวิทยาลัย A อยู่ล่างสุด ในมหาวิทยาลัย A เป็นลูกคนร่ำรวยที่อยู่ไปวัน ๆ ทั้งนั้น กระแสสังคมไม่ดีและชื่อเสียงก็ไม่ดีอีก ถ้าหว่านหว่านได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย A ที่อยู่ล่างสุดคงจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะตายเลย”

เซี่ยซีหว่านตอบกลับอย่างยิ้มแย้มว่า “ตกลงค่ะ หนูจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย A ค่ะ”

...

เซี่ยปังกับหลานเหยียนพาเซี่ยซีหว่านมาที่มหาวิทยาลัย A อาจารย์อู๋ของมหาวิทยาลัย A ต้อนรับพวกเขาอย่างอบอุ่น “คุณเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่ พวกเรามหาวิทยาลัย A ขอต้อนรับลูกสาวของคุณด้วยความยินดีอย่างยิ่ง หลายปีมานี้ท่านอธิการบดีของมหาวิทยาลัย T ไม่อยู่ ความหยิ่งยโสของรองอธิการบดีโจวคนนั้นนับวันยิ่งอวดดีมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมคิดว่าลูกสาวของคุณนั้นเป็นคนที่ฉลาดล้ำเลิศและปราดเปรื่องเกินคนมาก”