ลู่หานถิงช่วยชีวิตเซี่ยซีหว่านแบบนั้น หลานเหยียนรู้สึกขอบคุณมาก แต่ก็ไม่ได้กระทบเธอในการรังเกียจเขา ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง
“ฉันไม่สนหรอกว่าเคยเกิดอะไรขึ้นระหว่าง ลู่หานถิงกับเซี่ยซีหว่าน เขาจะหมั้นกับลี่เหยียนหลานในวันพรุ่งนี้แล้ว งั้นเขาจึงไม่ควรมาก่อกวนหว่านหว่านของฉัน ยิ่งกว่านั้นเขาพูดเองด้วย อย่าบอกเรื่องที่เขาช่วยชีวิต งั้นเรายิ่งไม่ต้องให้หว่านหว่านรู้ว่าเขาช่วยชีวิตไว้ เอาเสื้อคลุมนี้ทิ้งซะ โยนทิ้งในถังขยะ !” หลานเหยียนกล่าว
เซี่ยปังลังเลนิดหน่อย “คุณนาย จะทิ้งถังขยะจริง ๆ เหรอ?”
หลานเหยียนแย่งเสื้อคลุมสีดำมา และโยนทิ้งลงในถังขยะ “ทิ้งเลย ! ทิ้งเดี๋ยวนี้ !”
แต่วินาทีต่อมา หลานเหยียนลังเลอีกครั้ง เธอมอง ๆ เซี่ยปัง และกระซิบ “ฉันรู้สึกว่าเหมือนหว่านหว่านจะชอบลู่หานถิงจริง ๆ ...”
“ที่รัก ผมก็รู้สึกว่าลู่หานถิงชอบหว่านหว่านของเรามากเหมือนกัน...”
ทั้งสองสบตากัน “ไม่งั้น เอาเสื้อคลุมนี้ไปซักแห้งก่อน เก็บไว้ดูไหม?”
“ได้”
ทั้งสองตัดสินใจอย่างมีความสุข
...
ณ ตระกูลลู่
ลู่หานถิงพาลี่เหยียนหลานกลับไป เหล่าสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเย็น หลิวจ้าวตี้ยิ้มและพูดว่า “เหยียนหลาน เธอมาคุยกับฉันเถอะ หานถิง พ่อคุณเรียกให้ไปหาที่ห้องหนังสือ มีเรื่องจะคุยกับคุณ”
ลู่หานถิงไปห้องหนังสือ ลู่ซือเจี๋ยไม่ได้ตรวจทานเอกสาร เขายืนสง่าอยู่ข้างหน้าของหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ระหว่างนิ้วเรียวยาวคีบสูบซิการ์
“กลับมาแล้วเหรอ? มือขวาเป็นอย่างไรบ้าง?” มือข้างหนึ่งของลู่ซือเจี๋ยล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก้มตัวลงและเคาะขี้เถ้าซิการ์ในที่เขี่ยบุหรี่
ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงไม่มีอารมณ์ใด ๆ แค่เอ่ยปากอย่างเย็นชา “ดีแล้วครับ”
ลู่ซือเจี๋ยยิ้มเย้ยหยันอย่างไม่สนใจ มองดูด้วยสายตาจาง ๆ “แขนของเธอหักแล้ว กลายเป็นคนพิการแล้ว ดีที่ไหนล่ะ?”
ลู่หานถิงขมวดคิ้วอย่างองอาจผึ่งผาย “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอออกไปนะครับ”
เขาไม่อยากคุยเลย จึงหันหลังเดินจากไป
ในเวลานี้เสียงทุ้มต่ำของลู่ซือเจี๋ยก็มาจากด้านหลัง “ลูกชอบเซี่ยซีหว่านคนนั้นมากเลยเหรอ?”
ฝีเท้าของลู่หานถิงค่อย ๆ หยุดลง และหันกลับไป จ้องมองที่ลู่ซือเจี๋ยด้วยดวงตาแคบเหมือนเหยี่ยว
“พ่อจะทำอะไร?”
“จะเครียดทำไม ฉันแค่เอ่ยชื่อเธอเฉย ๆ”
ลู่หานถิงรู้จักพ่อคนนี้เป็นอย่างดี เขาไม่เคยเอ่ยชื่อใครโดยไม่มีเหตุผล “ใช่ ผมชอบเธอ แบบนั้นแหละผมชอบเธอมาก เพื่อช่วยชีวิตเธอผมสามารถสูญเสียแขนข้างหนึ่งได้ ดังนั้นพ่ออย่าแตะต้องเธอ ถ้าพ่อแตะต้องเธอ ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำเรื่องอะไรอีก”
ลู่ซือเจี๋ยรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าลู่หานถิงเข้าชนรถอย่างไม่คิดชีวิต เขาไม่ควรปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระ
ความรักของลู่หานถิงที่มีต่อเซี่ยซีหว่านนั้น บ้าคลั่งร้อนแรงกว่าที่เขาคิด
คุณท่านลี่นั่งอยู่ในตระกูลลี่มาหลายปีแล้ว แต่เมื่อไม่นานมานี้ ได้ยินมาว่าเธออาศัยอยู่ในวัดมาเป็นเวลานาน ไปขอพรและโปรดสัตว์
“เหยียนหลาน ทำไมจู่ ๆ คุณย่าของเธอไปที่วัดล่ะ?” หลิวจ้าวตี้ถาม
ลี่เหยียนหลานคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คุณย่าดูเหมือนจะเคยได้ยินว่าเพื่อนคนหนึ่งโชคไม่ดีหายตัวไปและเสียชีวิต ดังนั้นจึงร้องไห้ด้วยความโศกเศร้าแล้วถึงไปวัด เพื่อสวดมนต์อุทิศส่วนบุญกุศลให้กับเพื่อนคนนั้น จนตอนนี้ก็สามเดือนกว่าแล้ว”
เพื่อนของคุณท่านลี่?
หลิวจ้าวตี้นึกไม่ออกจริง ๆ ว่ามีเพื่อนคนไหนของคุณท่านลี่ที่จากไปอย่างไม่ดี อย่างคุณท่านลี่นายแม่คนบุญหนักศักดิ์ใหญ่แบบนี้ เป็นธรรมดาที่ต้องคบเพื่อนแม่เฒ่าที่เป็นคนบุญหนักศักดิ์ใหญ่เหมือนกัน แน่นอนว่าเพื่อนซี้ของคุณท่านลี่ก็คือคุณท่านลู่ ลี่กับลู่สองตระกูลนี้เป็นมิตรภาพที่มีอายุนับร้อยปี
หล้วจ้าวตี้ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับแม่เฒ่าคนไหนที่ล่วงลับไปแล้ว ดังนั้นจึงเดาไม่ได้ทันที
“คุณป้าลู่คะ คุณชายรองล่ะคะ หลายวันมานี้เหมือนหนูไม่เห็นคุณชายรองเลย” ลี่เหยียนหลานถาม
พูดถึงลู่จื่อเซียน หลิวจ้าวตี้รู้สึกเสียใจ ลู่จื่อเซียนไปไห่เฉิงหลายวันแล้ว และยังไม่กลับมาเลย เธอไม่รู้ว่าลูกชายของเธอไปทำอะไรที่นั่น
ตั้งแต่ลู่จื่อเซียนกลับมาจากไห่เฉิงเมื่อสี่เดือนก่อน ก็ทะเลาะกับลู่ซือเจี๋ยอย่างตึงเครียด หลิวจ้าวตี้เป็นกังวล เธอหวังว่าลูกชายของเธอจะเอาใจลู่ซือเจี๋ยด้วยคำพูดหวาน ๆ และแย่งความรักความเป็นพ่อของลู่ซือเจี๋ยทั้งหมดกลับมา แต่ลู่จื่อเซียนมีบุคลิกที่เยือกเย็นและเงียบเหงาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก บุตรแห่งสวรรค์ที่เย่อหยิ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาไม่สนใจทุกอย่างในตระกูลลู่ และไม่ต้องการอะไร หลิวจ้าวตี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองให้กำเนิดบุตรชายเช่นนี้ได้อย่างไร
ตอนนี้ลู่หานถิงและลี่เหยียนหลานหมั้นหมายกันแล้ว ทั้งคู่เสริมความแข็งแกร่งต่อกันจริง ๆ ต่อไปจะรับมือยากขึ้น ในทุกวันนี้ หลิวจ้าวตี้จุกที่หน้าอกและหายใจหอบ ทำให้รู้สึกไม่สบายตัว
ควบคู่ไปกับคำเตือนของลู่ซือเจี๋ย ให้เธอประพฤติตัวดีสักหน่อย ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้เลย
“คุณป้าลู่ คุณชายรองมีชื่อเสียงตั้งแต่ยังเด็ก โด่งดังทั่วนครเอมพีเรียล ช่วงหลายปีมานี้ไม่เคยมีความรักเลย เขามักถูกหลอกโดยแผนการสาว ๆ อย่างง่ายดาย เมื่อก่อนหนูเห็นกับตาว่าคุณชายรองกับเซี่ยซีหว่านอยู่ด้วยกัน เมื่อสองวันเซี่ยซีหว่านถูกชายชุดดำสามสี่คนลักพาไป ทุกคนบอกว่าเธอถูกคนพวกนั้นพาไปสนุกในรถ... เพราะฉะนั้นคุณป้าลู่จะต้อง จับตาดูคุณชายรองไว้ให้ดี” ลี่เหยียนหลานเตือนด้วยความยุแยง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักคุณสามี
กลับมาลงเรื่องนี้ต่อหน่อยค่ะ😁😁😁...
รอตอนต่อไปนานมากแล้ว ครับ...
นิยายแปลที่ติดตามก็ไม่มีการอัปเดทนิยายไทยก็เดิมฯเรื่องใหม่ก็เค้าโคลงจากเรื่องเดิมแม้จะเปลี่ยนชื่อแต่คนอ่านก็จำได้ค่ะ บางเรื่องที่ติดตามไปติดเหรียญที่เเอปอื่น ยังไงต่อไปดี...
ไม่มีอัพเดตต่อ...หรือเลิกแปลเรื่องนี้ไปแล้ว...
เรื่องนี้รออัปเดทนานมากค่ะนิ่งเลยค่ะ...