พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 332

เมื่ออยู่ต่อหน้าเซี่ยซีหว่าน ลี่เหยียนหลานก็รีบอวดการหมั้นของเธอกับลู่หานถิงอย่างรวดเร็ว เธออยากให้เซี่ยซีหว่านรู้สึกเจ็บปวดภายในใจ

เซี่ยซีหว่านยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป หลานเหยียนก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยท่าทีเหนื่อยหน่ายและพูดอย่างเย็นชาว่า “หว่านหว่านของฉันไม่มีเวลาว่างไปร่วมงานหมั้นของเธอหรอกจ้ะ วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีของพ่อหว่านหว่าน บรรดาคุณชายของตระกูลต่าง ๆ คงจะมาร่วมงานจำนวนไม่น้อย ถึงตอนนั้นหว่านหว่านของฉันก็จะได้พบรักกับใครสักคน”

แน่นอนว่าลี่เหยียนหลานเองก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับวันเกิดครบรอบ 50 ปีของเซี่ยปังมาแล้วเช่นเดียวกัน คำเชิญของตระกูลเซี่ยถูกส่งมาแล้ว อันที่จริงทุกคนต่างก็รู้ดีว่างานฉลองในครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อให้เซี่ยซีหว่านเลือกสามีในอนาคตของเธอ

ตอนนี้ชื่อเสียงของเซี่ยซีหว่านไม่ค่อยดีนัก ข่าวที่เธอถูกชายชุดดำเหล่านั้นทำมิดีมิร้ายคงแพร่กระจายไปทั่วแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิงคือ ชื่อเสียง ตอนนี้ชื่อเสียงของเธอกำลังป่นปี้ งานฉลองวันเกิดครบรอบ 50 ปีในวันพรุ่งนี้คงจะไม่มีคุณชายตระกูลร่ำรวยคนไหนกล้าไปร่วมงานแน่นอน

ลี่เหยียนหลานและฟ่านเถียนมองหน้ากัน แม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่พวกเธอทั้งหมดกำลังรอดูเรื่องตลกของตระกูลเซี่ยในวันพรุ่งนี้ ตระกูลเซี่ยได้ทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ แต่ถ้าไม่มีใครร่วมมือ วันพรุ่งนี้ตระกูลเซี่ยก็คงจะสร้างเรื่องตลกให้คนทั้งมหานครเอมพีเรียลหัวเราะเยาะไปตลอดทั้งปี

เซี่ยซีหว่านไม่รู้เรื่องการเลือกสามีของเธอ ขณะเดียวกันเธอก็ได้ยินเสียงลูกแมวของหญิงชราร้องเรียกว่า “เหมียว เหมียว เหมียว”

นั่นเป็นเสียงร้องของ...หยวนหยวนตัวน้อย !

เซี่ยซีหว่านได้ยินเสียงร้องของหยวนหยวนตัวน้อยจึงหันไปตามทิศทางของเสียง ไม่นานนัก ร่างสูงโปร่งตรงประตูก็ปรากฏขึ้นสู่สายตาของเธอ

ลู่หานถิงมาแล้ว !

ลู่หานถิงไม่รู้ว่าเขามาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ร่างสูงโปร่งยืนอยู่ตรงประตูพลางอุ้มหยวนหยวนตัวน้อยไว้ในมือของเขา

เซี่ยซีหว่านเหลือบมองลู่หานถิง ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็จ้องมาที่ใบหน้าอันงดงามของเธอเช่นเดียวกัน เซี่ยซีหว่านทำเป็นไม่สนใจเขา และหันมองไปที่หยวนหยวนตัวน้อย

หยวนหยวนตัวน้อยผอมลงมาก ตอนที่เธอออกมาจากสวนตะวันตก หยวนหยวนตัวน้อยยังอ้วนอ้วนราวกับลูกบอลอยู่เลย แต่ตอนนี้หยวนหยวนผอม และมีรูปร่างที่ไม่ดีนัก

เกิดอะไรขึ้นกับหยวนหยวน?

“พี่หานถิง พี่ก็มาที่นี่ด้วยเหรอคะ?” ลี่เหยียนหลานรีบวิ่งเข้าไปหาและพูดอย่างมีความสุข “พี่พาหยวนหยวนไปพบสัตวแพทย์มาใช่ไหมคะ คุณหมอบอกว่ายังไงบ้างคะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ช่วงนี้หยวนหยวนตัวน้อยไม่ยอมกินอาหารเลย”

ลู่หานถิงมองไปที่เซี่ยซีหว่าน เขาไม่ได้เห็นหน้าเธอมาสองสามวันแล้ว วันนี้เธอสวมเสื้อคลุมสีขาวที่ยาวถึงเข่าของเธอกับรองเท้าบูทสีดำ เธอดูสดใสและสง่างามเป็นอย่างมาก

ผมสีดำขลับพริ้วไสวเผยให้เห็นใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ขนาดเท่าฝามือของเธอ ผิวของเธอขาวราวกับน้ำนม ริมฝีปากของเธอเป็นสีแดงสด เธอช่างดูดีและมีเสน่ห์ราวกับเทพธิดา

ลู่หานถิงไม่ปฏิเสธเลยว่าเขาชอบเธอมาก และหลงเสน่ห์เธอเข้าอย่างจัง เมื่อเขายืนต่อหน้าเธอเช่นนี้ เขายังคงรู้สึกตื่นเต้นมาก

“หยวนหยวนตัวน้อยขอกอดหน่อยสิจ้ะ” ลี่เหยียนหลานเอื้อมมือไปกอดหยวนหยวนตัวน้อย

หยวนหยวนตัวน้อยยืดตัวขึ้น และใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ ตะปบลี่เหยียนหลานในทันที

ฟ่อ

ลี่เหยียนหลานถอยห่างออกไปด้วยความตกใจ เธอกลัวว่าจะถูกมันข่วน

ลู่หานถิงมองไปที่ลี่เหยียนหลาน และพูดว่า “ถูกข่วนหรือเปล่า?”

ลี่เหยียนหลานส่ายหัว และพูดว่า “ไม่ค่ะ โชคดีที่ฉันหลบทัน”

ลี่เหยียนหลานรู้สึกท้อแท้อย่างมาก ไม่ว่าเธอจะทำดีกับหยวนหยวนตัวน้อยมากถึงเพียงไหน ไม่ว่าจะซื้ออาหารแมวราคาแพงให้หยวนหยวนตัวน้อยกิน หยวนหยวนตัวน้อยก็ไม่ชอบเธออยู่ดี หยวนหยวนมักจะขู่เธอ และไม่ยอมให้เธอเข้าใกล้แม้แต่น้อย

ลี่เหยียนหลานรู้สึกว่าหยวนหยวนตัวน้อยไม่สนใจเธอเลยสักนิด ถ้ามันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่ลู่หานถิงรักมาก เธอคงไม่ทำดีกับมันมากขนาดนี้

ขณะเดียวกัน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าท่าทางของหยวนหยวนตัวน้อยนั้น ดูเหมือนว่าหยวนหยวนกำลังส่งกระแสจิตให้กับเซี่ยซีหว่าน

หยวนหยวนอ้าปากและกินมันเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความสุข ราวกับกำลังบอกว่า “นี่เป็นอาหารอันโอชะจากนางฟ้าเชียวนะ” มันกินไปกระดิกหางไปอย่างอารมณ์ดี

ลี่เหยียนหลานตัวแข็งทื่อ ใบหน้าของเธอบูดบึ้ง หยวนหยวนตัวน้อยเป็นสัตว์เลี้ยงของลู่หานถิง แมวตัวนี้มีนิสัยเหมือนกับเจ้าของไม่มีผิด ทั้งเย็นชาและไม่เข้าใกล้ผู้หญิง

ลี่เหยียนหลานไม่พอใจหยวนหยวนตัวน้อยอย่างมาก แต่เธอก็พยายามสงบสติอารมณ์ และคิดว่า เธอจัดการมันไม่ได้ ผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็คงจัดการกับมันไม่ได้เช่นเดียวกัน

แต่ตอนนี้เมื่อเซี่ยซีหว่านปรากฏตัวขึ้น เธอกับหยวนหยวนตัวน้อยต่างเข้ากันได้ดี

ลี่เหยียนหลานมองดูขนมปังกรอบรสปลาในมือของเซี่ยซีหว่าน ขนมปังกรอบยี่ห้อนั้นไม่ใช่ของราคาแพงอะไร และไม่สามารถเทียบกับขนมสำหรับแมวที่เธอเลือกมาอย่างดี ได้เลย แต่หยวนหยวนตัวน้อยกลับชอบกินมัน

ลี่เหยียนหลานกำมือเข้าหากันแน่น เธอรู้สึกราวกับว่าถูกตบหน้าอย่างแรง !

ลู่หานถิงมองเซี่ยซีหว่านที่กำลังนั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นพร้อมกับให้อาหารแมว ใบหน้าเรียวเล็กอันงดงามของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนและนุ่มนวล ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าหยวนหยวนตัวน้อยดูจะชอบเธอมาก ตอนนี้เธอดูนุ่มนวล และไม่เป็นอันตรายราวกับลูกแมวตัวน้อย

ขณะเดียวกันหลานเหยียนก็กระแอมเสียงไอออกมาเบา ๆ เธอเดินเข้ามาขวางลู่หานถิง และไม่ยอมให้เขามองเซี่ยซีหว่าน ชายที่หมั้นหมายแล้วแบบเขากลับมายืนจ้องมองหว่านหว่านเช่นนี้ ไม่รู้ว่าภายในใจกำลังคิดอะไรอยู่?

หลานเหยียนส่งชุดเดรสยาวในมือให้กับเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน อย่ามัวแต่เล่นกับแมวจนลืมว่าเรามาทำอะไรกันสิจ้ะ แม่เลือกชุดให้แล้ว ลูกรีบเข้าไปลองสิ”

เซี่ยซีหว่านเหลือบมองไปที่ชุดเดรสตัวยาว มันคือชุดเดรสยาวสีนู้ดแบบคล้องคอ ชุดนั้นสวยมาก แต่ทว่า...มันเป็นชุดเดรสแบบเว้าหลัง

เซี่ยซีหว่านชอบสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูสุภาพมากกว่า เธอไม่เคยใส่ชุดเดรสแบบเว้าหลังมาก่อน เธอพูดว่า “คุณแม่หลานคะ หนูว่าชุดเดรสตัวนี้ไม่ค่อยเหมาะกับหนูนะคะ แม่คิดว่ายังไงคะ?”

“ทำไมจะไม่เหมาะล่ะ หว่านหว่านลูกจะเป็นตัวเอกของงานในวันพรุ่งนี้ ลูกต้องเด่นที่สุดในงาน แม่คิดว่ามันเหมาะที่สุดแล้ว เข้าไปเปลี่ยนชุดให้แม่ดูเดี๋ยวนี้ !” หลานเหยียนพูดจบก็ยัดชุดเดรสในมือเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นก็ผลักเธอเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าทันที