พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 470

“และผู้อำนวยการบราวน์พูดว่า หมอแผนกสูติคนอื่นในโรงพยาบาลเขา เขาก็ทำการผ่าตัดให้ทั้งหมด หวังว่าคุณผู้หญิงกับประธานจะพอใจ”มารุตตอบกลับ

ยังไงคุณผู้หญิงก็ทำการผ่าตัดที่โรงพยาบาลของผู้อำนวยการบราวน์ ดังนั้นหลังจากเกิดเรื่อง คุณผู้หญิงกับประธานก็เกลียดโรงพยาบาลของผู้อำนวยการบราวน์ จะต้องสูงกว่าโรงพยาบาลอื่นแน่

เพื่อระงับความโกรธของคุณผู้หญิงกับประธาน ผู้อำนวยการบราวน์จึงได้แต่ทำแบบนี้

นัทธีฟังจบ ก็ยิ้ม“ที่จริงผมแค่จะให้เขาผ่าตัดสองคนหมอพยาบาลนั่นเฉยๆ คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่เป็นขนาดนี้ ผ่าตัดหมอทุกคนในแผนกสูติทั้งหมด ดีมาก รู้จักตระหนัก ไปตอบเขา เรื่องนี้ผมไม่โกรธเขาแล้ว”

เพราะคนที่เกี่ยวข้องพวกนี้ ต่างชดใช้ไปหมดแล้ว จึงปิดฉากลงได้

“ครับ เดี๋ยวผมจะตอบกลับ อีกอย่าง ตามข่าวที่ผู้ว่าการสตีฟส่งมา พวกเรารวบรวมแล้ว นิรุตติ์จ่ายไปทั้งหมดสามสิบล้านเหรียญเพื่อซื้อคนพวกนี้ไป”

วารุณีถอนหายใจ“สามสิบล้านเหรียญ เขาใจป้ำจริงๆ”

ไม่น่าล่ะเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์พวกนี้ ถึงได้เห็นแก่ตัว

ยังไงเงินจำนวนมากก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่เห็นแก่ตัว ก็คงน้อยมากๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ทำเรื่องนี้เรียบร้อย สำหรับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์พวกนี้แล้วไม่ใช่เรื่องยาก เพราะว่าคนไข้ต่างเชื่อพวกเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข พวกเขาว่าอะไร คนไข้ก็คิดเช่นนั้นอยู่แล้ว

ถ้าไม่ใช่ว่าก่อนที่เธอจะหมดสติไป ได้ยินบทสนทนาของสองคนหมอและพยาบาลนั่น ลูกของเธอต้องไม่รอดแล้วแน่นอน และเธอก็คงไม่รู้ว่าลูกของเธอไม่ได้มีความผิดปกติ

ดังนั้นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์พวกนี้จะไม่รับได้อย่างไร

“ตัวนิรุตติ์มีพรสวรรค์ด้านธุรกิจสูงอยู่แล้ว มีธุรกิจมากมายที่อยู่ภายใต้ชื่อเขา เอามาสักสามสิบล้านเหรียญสำหรับเขาแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องยาก”นัทธีพูดอย่างเย็นชา

จากนั้น เขามองไปที่มารุต“สืบได้ชัดเจนยังว่าจุดประสงค์ที่นิรุตติ์ทำแบบนี้คืออะไร？”

เขาอยากแน่ใจว่า นิรุตติ์ทำแบบนี้ เพราะอยากให้เขาไร้ทายาทใช่หรือไม่

“สืบมาชัดเจนแล้วครับ จากคำสารภาพของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์เหล่านี้แล้ว นักสืบมืออาชีพคาดการณ์ว่าจุดประสงค์ที่นิรุตติ์ทำแบบนี้เพราะว่า......”

เหมือนจะลำบากใจเล็กน้อย มารุตเกาหัว ลังเลไม่พูดอยู่นาน

และสายตา ก็ยังเอาแต่เหลือบมองไปที่วารุณี

วารุณีดูสับสน“คงไม่ใช่เพราะฉันหรอกนะ？”

“ครับ”มารุตพยักหน้า

วารุณีตาเบิกโตขึ้นมา

เป็นเธอจริงๆเหรอ？

จู่ๆนัทธีก็คิดอะไรได้ กำฝ่ามือขึ้นมา สีหน้าดูแย่อย่างมาก“พูดมาเถอะ”

มารุตตอบรับ แล้วจึงตอบไปว่า：“คุณผู้หญิง ที่นิรุตติ์ทำแบบนี้ เพราะว่าเขาชอบคุณ ดังนั้นจึงไม่อยากให้คุณตั้งท้องลูกของประธาน”

พรวด！

วารุณีเหมือนถูกฟ้าผ่าใส่ตัว ตะลึงงัน

นิรุตติ์ชอบเธอ？

เธอเคยคิดสาเหตุหลายอย่างที่นิรุตติ์ทำแบบนี้

คิดว่าที่เป็นไปได้มากที่สุด ที่นิรุตติ์ทำร้ายลูกของเธอ คือจะโจมตีนัทธีได้

กลับคิดไม่ถึงว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของนิรุตติ์ ดันเป็นอันนี้

วารุณีทำอะไรไม่ถูก“ผู้ช่วยมารุต คุณอย่าล้อเล่น เขาจะ......”

“จริงๆ”นัทธีพูด

วารุณีมองเขา“นัทธี คำพูดหลอกลวงพวกนี้คุณก็เชื่อ？”

คนอย่างนิรุตติ์ จับเธอไปก็ว่าไปแล้ว ยังพาเธอกระโดดลงหน้าผาอีก

พฤติกรรมแบบนี้ ตรงไหนเหรอที่เหมือนชอบเธอ？

“นี่ไม่ใช่คำพูดหลอกลวง ผมรู้นานแล้วว่านิรุตติ์คิดอะไรกับคุณอยู่”นัทธีหน้าหม่นลง พูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแปลบ

นั่นเป็นช่วงสงครามเย็น เขากับนวิยาพูดขึ้นมาที่ห้องทำงาน

ตอนนั้นนวิยาก็เคยบอกว่า นิรุตติ์ชอบวารุณี

วารุณีก็ตะลึงงัน ยืนขึ้นมา“คุณรู้นานแล้ว？”

เขาเป็นคนที่เฉื่อยชาในด้านความรู้สึก กลับรู้ว่านิรุตติ์ชอบเธอ

ส่วนเธอกลับไม่รู้เลยสักนิด

“ใช่”นัทธีพยักหน้า

“เกลียดชัง？”นัทธีเลิกคิ้ว

เขาจะไม่รู้ได้ไง

“อือ เกลียดชัง เขาเกลียดพ่อแม่ของเขา ที่คือบทสรุปที่ฉันได้มาก่อนที่ฉันกับคุณจะแต่งงานกัน ก่อนที่ฉันแต่งงานกับคุณ ก็เคยเจอกับนิรุตติ์เป็นการส่วนตัวสองสามครั้ง”

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม？”ทันใดนั้นนัทธีก็ถาม

วารุณีอึดอัดใจ“ไม่อยู่แล้วสิ คุณคิดอะไรเนี่ย”

นัทธีเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไร

เขาแค่ได้ยินเธอบอกว่าเคยเจอกับนิรุตติ์เป็นการส่วนตัวไม่กี่ครั้ง ในใจจึงไม่สบายใจก็เท่านั้น

วารุณีดื่มน้ำไปคำหนึ่ง แล้วพูดต่อ：“มีอยู่สองคน นิรุตติ์เคยพูดถึงพ่อแม่เขา ครั้งหนึ่งในนั้นเป็นตอนที่คุณหญิงอัณณ์นัดบอดให้เขา ฉันเคยเห็นเขาพูดถึงพ่อแม่เขา สายตาปรากฏความเย็นชาและรังเกียจ แค่ตอนนั้นไม่กล้าแน่ใจ แต่เมื่อกี๊ได้ยินพวกคุณพูดว่าดึงดูดนิรุตติ์ไม่ได้ ฉันจึงมั่นใจว่าไม่ได้มองผิดไป”

“ดังนั้นระหว่างนิรุตติ์กับสามีภรรยาขงเบ้งน่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นนิรุตติ์คงไม่เกลียดพ่อแม่ของเขาเอง”มารุตลูบคางแล้วพูดคาดการณ์ จากนั้น เขามองไปที่นัทธี“ประธานครับ ต้องสืบหน่อยไหม？”

“ไม่ต้อง”นัทธีไม่สนใจสิ่งนี้เท่าไหร่

ระหว่างนิรุตติ์กับสามีภรรยาขงเบ้งมีความแค้นต่อกัน ก็ไม่สามารถห้ามความคิดของเขาที่อยากให้พวกเขาสามคนได้ชดใช้ได้

“ในเมื่อไม่สามารถใช้สามีภรรยาขงเบ้งมาดึงดูดนิรุตติ์ได้ งั้นก็หาทางอื่น”นัทธีขยี้คิ้ว พูดอย่างเหนื่อยล้า

มารุตพยักหน้า“ครับ”

“นอกจากนี้แล้ว เรื่องที่สืบความสัมพันธ์ของพ่อแม่ผม ก็เร่งหน่อย”นัทธีกำชับอีกครั้ง

เพราะว่าเมื่อคืน มีตระกูลบางส่วนที่ไม่พอใจแล้ว โทรมาถามเขา ทำไมต้องสืบหาพวกเขา

สืบหาแบบนี้ไปขัดใจคนอื่นได้ง่าย และก็ทำให้คนสงสัยได้ว่าเขาคิดจะทำอะไรใช่หรือไม่ ดังนั้นจึงต้องรีบสิ้นสุดให้เร็ว

“เข้าใจแล้วครับ”มารุตตอบกลับอีกครั้ง

พอเขาไป วารุณีก็กัดแอปเปิลแล้วถาม“สืบความสัมพันธ์ที่เกี่ยวกับพ่อแม่ เพราะจะหาฆาตกรคนที่สองเหรอ？”

นัทธีตอบอือ“ถูกต้อง แต่เรื่องผ่านไปสืบแปดปีแล้ว เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพ่อแม่ผมเมื่อก่อนนั้น หลายๆคนก็ไม่ได้ติดต่อแล้ว สืบดูแล้วจึงไม่ง่ายเลย”

“ดังนั้นต้องใช้จุดนี้มาหาฆาตกรคนที่สอง ความน่าจะเป็นไม่สูงนัก”วารุณีพูด

นัทธีถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า“ก็ต้องลองดู อาจเป็นไปได้ว่าพินัยกรรมของคุณปู่จะมีเบาะแส แต่ตอนนี้พินัยกรรมอยู่ไหนก็ยังไม่รู้เลย”