พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 175

ตอนที่ 175 แผนการของกุ้ยหยวน

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยท่าทางเสียใจ “ผอหมู่พูดมีเหตุผล เอ้อเซิ่นใจร้อนเกินไป ผิดที่นางหลงเชื่อโล่เยว่”

นายหญิงแก่เห็นนางวนกลับมาที่จวนเฉิงเสี้ยง ในใจเริ่มโมโห ดูแล้วซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยคนนี้ก็ไม่ใช่ธรรมดา

เสี้ยเฉิงเสี้ยงถามนาง “งั้นฮูหยินรองคิดจะทำยังไง?”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยลังเลอยู่พักหนึ่ง “อืม...ความหมายของนางคือลูกชายของนางโดนจับไปแล้ว แต่เสี้ยหลีโม่กลับไม่เป็นอะไรเลย ในใจนางจึงเป็นธรรมดาที่จะไม่พอใจ ไม่รู้ว่า.....”

นางเงยหน้าขึ้น มองดูเสี้ยเฉิงเสี้ยง ทำเป็นพูดอ้ำอึ้ง แต่ในใจนางรู้ดี สิ่งที่นางอยากพูด นายหญิงแก่กับเสี้ยเฉิงเสี้ยงล้วนรู้ดี

สีหน้าเสี้ยเฉิงเสี้ยงเคร่งเครียด “วันนี้ไม่ใช่วันที่เหมาะสม เจ้าน่าจะรู้ดี”

“ข้ารู้ ข้ารู้” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรีบพูด “เรื่องนี้ที่จริงข้าก็ไม่รู้เรื่องตั้งแต่แรก แต่ว่าเอ้อเซิ่นมาถึงห้องส่งตัวของข้า ข้าอดไม่ได้จึงได้พูดระบายให้นางฟัง นางอยากจะแก้แค้นให้ข้าจึงไปปรึกษาหารือกับเสี้ยโล่เยว่ หวังอยากที่จะสั่งสอนเสี้ยหลีโม่ คิดไม่ถึงว่า ชิ่งเอ๋อร์ก็เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ต่อให้ยังไงสิ่งที่นางทำลงไปก็เพื่อช่วยข้าแก้แค้น หากข้าไม่สนใจ ก็ดูไม่สมควร”

พูดไปด้วย หางตาก็เปื้อนไปด้วยน้ำตา

เสี้ยเฉิงเสี้ยงรำคาญยิ่งนัก ความหมายของซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยเขารู้ดี นางต้องการให้พวกเขากำจัดเสี้ยหลีโม่

แต่ว่าวันนี้จะให้ลงมือได้ยังไงอีก? มีแขกอยู่มากมายขนาดนี้ และก็ได้มีเรื่องไปรอบหนึ่งแล้ว

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยเห็นพวกเขาไม่พูดอะไร จึงพูดขึ้นว่า “ความหมายของเอ้อซูก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน หากสามารถจัดการเสี้ยหลีโม่ได้ อย่างน้อยก็สามารถคลายความแค้นในใจจู๋ฝู้ได้บ้าง ชิ่งเอ๋อร์โดนจับไปก็ยังถือว่าคุ้ม ไม่ใช่หรือ? จะให้จิ้นโก๋วกงของเราโชคร้ายอยู่ฝ่ายเดียว แล้วเสี้ยหลีโม่กลับมีชีวิตที่สุขสบายอย่างนั้นหรือ?”

นายหญิงแก่รำคาญกับความพยายามข่มขู่นี้อย่างที่สุด “เสี่ยวเยว่ ที่เจ้าพูดก็ไม่ผิด แต่จิ้นโก๋วกงก็เป็นคนมีเหตุผล เรื่องนี้หากพูดตามความจริงแล้ว ถือว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับจวนเฉิงเสี้ยงเลย ฮูหยินรองคิดเองทำเองคนเดียว”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยได้ฟังความของนายหญิงแก่แล้ว ก็ไม่ได้โกรธ กลับพูดขึ้นด้วยท่าทางอ่อนน้อมว่า “ผอหมู่พูดถูก เรื่องนี้จะโทษจวนเฉิงเสี้ยงของเราไม่ได้ อีกอย่างองค์รัชทายาทก็มีส่วนเกี่ยวข้อง ต่อให้ในใจจู๋ฝู้มีความโกรธ ก็คงไม่เอามาลงที่จวนเฉิงเสี้ยง แต่ได้ยินว่าวันนี้องค์รัชทายาทกับโล่เยว่ดูเหมือนจะผิดใจกัน ปกติองค์รัชทายาทจะเชื่อฟังคำของไถ้ฝู้ ด้านไถ้ฝู้กับฮองไทเฮาจู๋ฝู้ยังถือว่าพูดอะไรได้บ้าง อีกอย่าง ฮองไทเฮาก็ไม่ได้ให้ตำตอบอะไรตั้งนานไม่ใช่หรือ? บางที จู๋ฝู้อาจจะช่วยได้ ”

นายหญิงแก่รีบหุบปาก ความจริง ตอนนี้สิ่งที่จวนเฉิงเสี้ยงต้องทำเป็นที่สุดก็คือรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเสี้ยโล่เยว่กับองค์รัชทายาท

เสี้ยเฉิงเสี้ยงพูดขึ้นอย่างลำบากใจว่า “เสี่ยวเยว่ ที่จริง กับหลีโม่สำหรับข้าแล้วไม่มีความสัมพันธ์ใดใดเลย เพราะนางได้ทำเรื่องที่เป็นการทำลายจวนเฉิงเสี้ยงอย่างมากมาย ดังนั้น ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วสักวันข้าก็จะตัดความเป็นสายเลือดกับนาง ที่จริงในใจข้าก็วางแผนไว้แล้ว กำลังอยู่ระหว่างดำเนินการ หากวันนี้เราบุ่มบ่ามลงมือ ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่ผลที่ได้อาจจะไม่เป็นไปตามอย่างที่คาด”

เสี้ยเฉิงเสี้ยงมีแผนไว้แล้วจริง แต่ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยกลับเข้าใจว่าเขากำลังบ่ายเบี่ยง จะรอแผนการของเขาอย่างที่ว่าได้ยังไง?

เรื่องนี้ จะต้องรีบจัดการ อีกอย่าง จะต้องให้จวนเฉิงเสี้ยงเป็นคนลงมือ ไม่อย่างนั้นทางด้านจู๋ฝู้จะอธิบายยังไง

“ที่จริง ข้ามีแผนการ” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยกวาดตาไปมา แล้วพูดขึ้น

นายหญิงแก่ถาม “เจ้าลองพูดมา”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยลากเสียงต่ำ พูดแผนการของตัวเองออกมา

เมื่อนายหญิงแก่ฟังจบ จ้องมองนางอยู่นาน แล้วก็ไม่พูดอะไร

เมื่อหลีโม่กลับมาถึงก็ได้ตรวจดูอาการอย่างละเอียดอีกรอบ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ความจริงเจ้าไม่จำเป็นต้องพูดคำพูดพวกนั้น เจ้าช่วยข้า ตัวเองก็จะเดือดร้อน รู้ไหม? ”

กุ้ยหยวนหัวเราะอย่างขื่นขม “บ่าวรู้ แต่บ่าวเคยตายมารอบหนึ่งแล้ว มีอะไรต้องหวาดกลัวอีก? ต่อให้บ่าวไม่ช่วยคุณหนูใหญ่ เสี้ยเฉิงเสี้ยงกับนายหญิงแก่ก็ไม่มีทางปล่อยบ่าวไป สัญญาของบ่าวยังไม่ครบกำหนด ไปจากที่นี่ไม่ได้ อดทนอยู่ได้ก็ต้องอด อดทนไม่ได้ก็ต้องตาย”

เยียนเอ๋อร์ตาแดง “ชีวิตของบ่าวอย่างเรา ทำไมถึงอาภัพขนาดนี้”

กุ้ยหยวนรู้ว่าเยียนเอ๋อร์เคยโดนหลิงหลงฮูหยินจับขังในห้องมืดแล้วเฆี่ยนตี จนตอนนี้ยังทิ้งรอยแผลเป็นอยู่บนใบหน้า เขาพูดกับเยียนเอ๋อร์ว่า “เยียนเอ๋ออย่าทุกข์ใจเลย เจ้ามีคุณหนูใหญ่คอยปกป้อง ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเจ้าแล้ว”

เยียนเอ๋อตอบว่า “ใช่ นับว่าตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว”

นางมองหลีโม่อย่างขอร้อง แล้วพูดว่า “คุณหนูใหญ่ พอมีหนทางย้ายกุ้ยหยวนจากเหมินฝังมายังลานเสี้ยจื้อไหม เขาอยู่ตรงนั้น จักต้องตายเป็นแน่”

เสี้ยหลีโม่คิดอยู่พักหนึ่ง “หากข้าถามเสี้ยฉวนตรงๆ เสี้ยฉวนคงไม่ยอมแน่ ตอนนี้ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยย้ายเข้ามาแล้ว ทุกอย่างในจวนล้วนเป็นนางดูแล ผ่านเรื่องในวันนี้ นางเกลียดข้าเข้ากระดูก คงไม่ยอมรับปากแน่”

สีหน้ากุ้ยหยวนตรอมตรม รู้ดีว่าความตายใกล้มาเยือนแล้ว จึงหัวเราะกลบเกลื่อนซ่อนความในใจไว้ “คุณหนูใหญ่ไม่ต้องเป็นกังวลแทนข้า คนใกล้จะตายอยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วแค่นั้น”

หลีโม่มองดูใบหน้าที่ยังเยาว์วัยของเขา เด็กชายอายุแค่สิบห้าสิบหกเอง หากเป็นยุคปัจจุบัน อายุขนาดนี้ ยังเรียนมัธยมปลายอยู่เลย

หากต้องสิ้นชีวิตเพราะเรื่องในวันนี้ นางคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ข้าจะไปหาเสี้ยฉวน”