พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 335

ตอนที่ 335 ผู้หญิงซื่อบื้อ

หลีโม่อึ้งไปจริงๆ นางอยากที่จะผ่าหัวสมองของหานชิงชิวออกมาดู จะดูว่าทำด้วยอะไร ทำไมถึงพูดจาหน้าด้านหน้าทนได้ขนาดนี้

สามีของนางยังรักซือถูจิ้งไม่ใช่เรื่องที่สมควรหรอกหรือ? นางรู้แต่แรกอยู่แล้วว่าเซียวเซียวกับซือถูจิ้งรักกัน หรือว่านางคิดว่า นางแย่งชิงความรักเขามา ทรยศเจ้านายสุดท้ายยังต้องได้รับการยกย่อง?

ช่างเถอะ หลีโม่ไม่คิดที่จะเถียงนางต่อไป คนน่ารังเกียจบางคน อาจจะมีส่วนที่น่าสงสาร แต่นางมองเห็นความน่าเกลียดของหารชิงชิว แต่มองไม่เห็นความน่าสงสาร

หลีโม่หันตัวเดินจากไป หานชิงชิวเรียกนางไว้ “หวังเฟย”

หลีโม่หันไปมอง “พูด”

หานชิงชิวเดินเข้าไป คว้าดึงมือหลีโม่ แล้วพูดอย่างรีบร้อนว่า “ที่จริง ซือถูจิ้งไม่ได้ดีอย่างที่เจ้าคิด นางมีข้อเสียมากมาย หยิ่งยโสโอหัง ชอบรังแกคนอื่น แม้แต่ฮองไทเฮานางก็เคยกลั่นแกล้ง ยิ่งเมื่อก่อนเคยรังแกเซียวเซียวไม่น้อย เซียวเซียวโง่ และเห็นว่านางเป็นถึงองค์หญิงใหญ่ ดังนั้นจึงยอมให้นางรังแก ข้าเคยเห็นองค์หญิงใช้ไม้แซ่ฟาดเขา เขาโกรธมากแต่ไม่กล้ามีเรื่องกับองค์หญิง ยอมโดนรังแกอย่างเงียบๆ”

ความไร้ยางอายของหานชิงชิว ช่างทำให้หลีโม่ไม่คาดคิด

“เจ้าอยากพูดอะไรกันแน่?” หลีโม่ถามนางอย่างเบื่อหน่ายแล้วสะบัดมือนางออก

“ข้าอยากบอกว่า ที่จริงซือถูจิ้งนางไม่สมควรได้รับความดีจากพวกเจ้าทุกคน นางไม่สมควรได้รับความรักจากเซียวเซียว นางเอาแต่ใจ ข้ารู้ว่าเซียวเซียวเชื่อฟังคำของท่านอ๋องมาก เจ้าเอาคำพูดนี้ไปบอกท่านอ๋อง ให้ท่านอ๋องไปพูดกับเขา นอกจากชาติกำเนิดของข้าสู้ซือถูจิ้งไม่ได้ อย่างอื่นข้าดีกว่าทุกอย่าง” หานชิงชิวพูดขึ้น

หลีโม่ส่ายหัว ขบกรามพูดขึ้นว่า “หานชิงชิว ต่อให้ซือถูจิ้งเอาแต่ใจกว่านี้ หยิ่งกว่านี้ แต่นางก็ไม่เคยทำร้ายใคร นางรังแกเซียวเซียว และเซียวเซียวก็ยินยอมที่จะโดนรังแกอย่างเต็มใจ นางกลั่นแกล้งฮองไทเฮา ถึงแม้จะเป็นแผนร้ายแต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครได้รับยาดเจ็บ แต่เจ้าละ? เจ้าทำอะไรลงไป? ลองคิดดูให้ดี พูดตามความจริง คืนนี้ข้าอยากตบเจ้ามาก เจ้าทำให้ข้ารู้สึกสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด แต่ข้าจะไม่ลงมือ กลัวเปื้อนมือตัวเอง”

พูดเสร็จ สะบัดแขนเสื้อแล้เดินออกไป

หานชิงชิวล้มนั่งลงบนเก้าอี้ บ่นพึมพำว่า “ไม่ ทุกอย่างเป็นเหตุสุดวิสัย ข้าไม่ได้ฆ่าเหยาจื่อ ข้าก็ไม่อยากหักหลังองค์หญิง ข้าโดนบังคับ ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจข้า?”

ในใจนางหวาดกลัว เรื่องนี้เมื่อพูดออกมาแล้ว จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของฮ่องเต้ หากฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมาจะต้องไม่ปล่อยนางไว้แน่ ตอนนี้ขอภาวนาให้ฮ่องเต้ไม่ต้องฟื้นขึ้นมาไปตลอดชีวิต จะได้ไม่สามารถสืบความ

หลังจากหลีโม่ไปแล้ว ซูชิงได้ขึ้นขี่ม้ารออยู่ข้างนอกแล้ว ซือถูเย้นก็นั่งอยู่บนรถม้า ปกติเขาก็ไม่สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้กลับให้ความร่วมมือหลีโม่มาก ในใจหลีโม่รู้ดี เขาเป็นห่วงซือถูจิ้ง

ซูชิงได้เล่าเรื่องการตามของเหยาจื่อให้ซือถูเย้นฟังแล้ว สิ่งที่หลีโม่กับหานชิงชิวคุยกันก็เล่าหมดทุกอย่าง หลังจากหลีโม่ขึ้นรถม้ามา ซือถูเย้นก็พูดขึ้นว่า “ซูชิง เรื่องนี้ยังไม่ต้องเล่าให้ใครฟัง เซี่ยวโธ่ก็ห้ามบอก กลัวเขาทำอะไรวู่วาม”

ซูชิงพยักหน้า “ได้ ข้ารู้แล้ว”

เรื่องเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้ เขาไม่พูดออกไปอยู่แล้ว

หลีโม่โกรธมาก “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้จริงๆ ถ้าซือถูจิ้งรู้เข้า คงทำใจไม่ได้”

ซือถูเย้นก็ผิดหวังไม่น้อย ถึงแม้เขาจะเดาไว้อยู่แล้วตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อไม่มีหลักฐานยืนยัน ในใจก็ยังคงมีความหวังที่ดี

ในใจเขา ฮ่องเต้ไม่ใช่คนแบบนี้

หลีโม่เห็นใจซือถูจิ้ง เห็นใจอย่างที่สุด

วันที่สอง นางก็ไปหาซือถูจิ้งเลย เล่าทุกอย่างที่ซือถูจิ้งพูดให้ซือถูจิ้งฟัง

เมื่อซือถูจิ้งฟังแล้ว ก็ไม่พูดอะไร

เนิ่นนาน เนิ่นนาน นางถึงเงยหน้าขึ้น แล้วหัวเราะ “เรื่องนี้ ให้เล่าซีเก็บเป็นความลับ ใครก็ห้ามพูดออกไป”

“ซือถูจิ้ง เรื่องนี้หากจะพูดออกไป ทุกคนล้วนจะช่วยเจ้า เจ้ามีราชโองการของฮ่องเต้ฮู่ยจู่ ไม่สามารถบังคับให้เจ้าทำในสิ่งที่เจ้าไม่อยากทำ ฮ่องเต้ขัดต่อราชโองการ ทำร้ายเจ้า......”

ซือถูจิ้งเงยหน้าขึ้น พูดดักคำพูดของนาง “ไม่ละ ไม่ต้องพูดละ ข้ารู้ก็พอแล้ว เรื่องนี้เมื่อพูดออกมา จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของเขา ไม่มีความจำเป็นขนาดนั้น”

หลีโม่ทรมานใจมาก “เจ้ายังคิดถึงเขา? เขาทำกับเจ้าขนาดนี้แล้วนะ?”

ซือถูจิ้งค่อยๆถอนหายใจ “ข้าจำได้ ในปีนั้นก่อนที่ฮองจู๋หมู่จะออกจากวัง ได้พูดกับข้าไว้มากมาย ตอนนั้นข้ายังเด็ก ไม่รู้ความหมายที่นางพูดพวกนั้น ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว นางบอกข้าว่า ซือถูจิ้ง เจ้าเป็นลูกสาวของเชื้อพระวงศ์ เจ้ามีชีวิตเสพสุขความมั่งคั่งร่ำรวยและยศศักดิ์อย่างที่คนอื่นไม่มี นี่ก็หมายความว่า เจ้าอาจจะต้องสูญเสียในด้านอื่นบ้าง ชีวิตคนเราไม่มีใครได้ทุกอย่างสมดั่งใจ เจ้าต้องเรียนรู้ยอมรับการสูญเสีย ยอมรับความทรมาน ยอมรับว่าชีวิตคนเรามีเรื่องที่ไม่อาจเลือกได้มากมาย เจ้ามีชาติกำเนิดที่ดีกว่าคนอื่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ฟ้าดินจะปูทางให้เจ้าได้มีชีวิตให้เป็นไปอย่างที่เจ้าหวัง อีกอย่าง ในตระกูลเชื้อพระวงศ์ล้วนคิดถึงความจงรักภักดีต่ออำนาจเป็นหลัก เจ้าเกี่ยวข้องอยู่ในนั้น ต่อไปอาจจะโดนคนอื่นหลอกใช้ บางทีอาจจะโดนคนอื่นทำร้าย หรือบางทีอาจจะโดนคนอื่นแทงข้างหลังอย่างแรง และคนที่ทำเรื่องพวกนี้ บางทีอาจจะเป็นคนที่เจ้ารักที่สุด หากเกิดเรื่องพวกนี้กับเจ้า เจ้าลองคิดให้ดี ว่าคนที่ทำร้ายเจ้า เขามีความดีความชอบไหม เขาดีกับประชาชนไหม เขาจะเป็นที่พึ่งของทุกคนไหม หากเป็นได้ ก็จงอดทนไว้ เพราะ เจ้าเป็นลูกสาวของเชื้อพระวงศ์”

หลีโม่สะดุ้ง “เมื่อก่อนไทฮองไทเฮาเคยพูดกับเจ้าแบบนี้? หรือว่านางรู้แต่แรกแล้วว่าต่อไปฮ่องเต้จะทำร้ายเจ้า?”

“ไทฮองไทเฮาทำนายแม่น คำทำนายของนาง ไม่ผิดทายผิดสักครั้ง บางทีเรื่องทุกอย่างได้กำหนดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว” ซือถูจิ้งสบายใจขึ้น จ้องมองหลีโม่ “ที่จริง สิ่งที่เจ้าพูดกับข้าพวกนี้ ข้าก็เคยคิดแล้ว เพียงแค่หลอกตัวเองมาตลอด ก่อนที่ฮ่องเต้จะล้มป่วย เขาดีกับข้าที่สุด ความดีแบบนี้ เหมือนกำลังชดเชยอะไรบางอย่าง ข้ามองออก”